ENBIÝA SÜRESI
Ayet Sayısı 112
بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
ٱقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِى غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ ﴿١﴾ مَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا ٱسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ ﴿٢﴾ لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجْوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلْ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْۖ أَفَتَأْتُونَ ٱلسِّحْرَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿٣﴾ قَالَ رَبِّى يَعْلَمُ ٱلْقَوْلَ فِى ٱلسَّمَآءِ وَٱلْأَرْضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْعَلِيمُ ﴿٤﴾ بَلْ قَالُوٓاْ أَضْغَٰثُ أَحْلَٰمٍۭ بَلِ ٱفْتَرَىٰهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِـَٔايَةٍ كَمَآ أُرْسِلَ ٱلْأَوَّلُونَ ﴿٥﴾ مَآ ءَامَنَتْ قَبْلَهُم مِّن قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَٰهَآۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ وَمَآ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُّوحِىٓ إِلَيْهِمْۖ فَسْـَٔلُوٓاْ أَهْلَ ٱلذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ ﴿٧﴾ وَمَا جَعَلْنَٰهُمْ جَسَدًا لَّا يَأْكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَمَا كَانُواْ خَٰلِدِينَ ﴿٨﴾ ثُمَّ صَدَقْنَٰهُمُ ٱلْوَعْدَ فَأَنجَيْنَٰهُمْ وَمَن نَّشَآءُ وَأَهْلَكْنَا ٱلْمُسْرِفِينَ ﴿٩﴾ لَقَدْ أَنزَلْنَآ إِلَيْكُمْ كِتَٰبًا فِيهِ ذِكْرُكُمْۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿١٠﴾ وَكَمْ قَصَمْنَا مِن قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا ءَاخَرِينَ ﴿١١﴾ فَلَمَّآ أَحَسُّواْ بَأْسَنَآ إِذَا هُم مِّنْهَا يَرْكُضُونَ ﴿١٢﴾ لَا تَرْكُضُواْ وَٱرْجِعُوٓاْ إِلَىٰ مَآ أُتْرِفْتُمْ فِيهِ وَمَسَٰكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْـَٔلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُواْ يَٰوَيْلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَت تِّلْكَ دَعْوَىٰهُمْ حَتَّىٰ جَعَلْنَٰهُمْ حَصِيدًا خَٰمِدِينَ ﴿١٥﴾ وَمَا خَلَقْنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَٰعِبِينَ ﴿١٦﴾ لَوْ أَرَدْنَآ أَن نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّٱتَّخَذْنَٰهُ مِن لَّدُنَّآ إِن كُنَّا فَٰعِلِينَ ﴿١٧﴾ بَلْ نَقْذِفُ بِٱلْحَقِّ عَلَى ٱلْبَٰطِلِ فَيَدْمَغُهُۥ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌۚ وَلَكُمُ ٱلْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُونَ ﴿١٨﴾ وَلَهُۥ مَن فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِۚ وَمَنْ عِندَهُۥ لَا يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِۦ وَلَا يَسْتَحْسِرُونَ ﴿١٩﴾ يُسَبِّحُونَ ٱلَّيْلَ وَٱلنَّهَارَ لَا يَفْتُرُونَ ﴿٢٠﴾ أَمِ ٱتَّخَذُوٓاْ ءَالِهَةً مِّنَ ٱلْأَرْضِ هُمْ يُنشِرُونَ ﴿٢١﴾ لَوْ كَانَ فِيهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا ٱللَّهُ لَفَسَدَتَاۚ فَسُبْحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ ﴿٢٢﴾ لَا يُسْـَٔلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْـَٔلُونَ ﴿٢٣﴾ أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةًۖ قُلْ هَاتُواْ بُرْهَٰنَكُمْۖ هَٰذَا ذِكْرُ مَن مَّعِىَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِىۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ٱلْحَقَّۖ فَهُم مُّعْرِضُونَ ﴿٢٤﴾ وَمَآ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِىٓ إِلَيْهِ أَنَّهُۥ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَاْ فَٱعْبُدُونِ ﴿٢٥﴾ وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحْمَٰنُ وَلَدًاۗ سُبْحَٰنَهُۥۚ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ ﴿٢٦﴾ لَا يَسْبِقُونَهُۥ بِٱلْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِۦ يَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرْتَضَىٰ وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِۦ مُشْفِقُونَ ﴿٢٨﴾ وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّىٓ إِلَٰهٌ مِّن دُونِهِۦ فَذَٰلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِى ٱلظَّٰلِمِينَ ﴿٢٩﴾ أَوَلَمْ يَرَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَنَّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَٰهُمَاۖ وَجَعَلْنَا مِنَ ٱلْمَآءِ كُلَّ شَىْءٍ حَىٍّۖ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ ﴿٣٠﴾ وَجَعَلْنَا فِى ٱلْأَرْضِ رَوَٰسِىَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَّعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ ﴿٣١﴾ وَجَعَلْنَا ٱلسَّمَآءَ سَقْفًا مَّحْفُوظًاۖ وَهُمْ عَنْ ءَايَٰتِهَا مُعْرِضُونَ ﴿٣٢﴾ وَهُوَ ٱلَّذِى خَلَقَ ٱلَّيْلَ وَٱلنَّهَارَ وَٱلشَّمْسَ وَٱلْقَمَرَۖ كُلٌّ فِى فَلَكٍ يَسْبَحُونَ ﴿٣٣﴾ وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِّن قَبْلِكَ ٱلْخُلْدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلْخَٰلِدُونَ ﴿٣٤﴾ كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ ٱلْمَوْتِۗ وَنَبْلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلْخَيْرِ فِتْنَةًۖ وَإِلَيْنَا تُرْجَعُونَ ﴿٣٥﴾ وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِى يَذْكُرُ ءَالِهَتَكُمْ وَهُم بِذِكْرِ ٱلرَّحْمَٰنِ هُمْ كَٰفِرُونَ ﴿٣٦﴾ خُلِقَ ٱلْإِنسَٰنُ مِنْ عَجَلٍۚ سَأُوْرِيكُمْ ءَايَٰتِى فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ ﴿٣٧﴾ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ ﴿٣٨﴾ لَوْ يَعْلَمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَن وُجُوهِهِمُ ٱلنَّارَ وَلَا عَن ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ﴿٣٩﴾ بَلْ تَأْتِيهِم بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ ﴿٤٠﴾ وَلَقَدِ ٱسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنْهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسْتَهْزِءُونَ ﴿٤١﴾ قُلْ مَن يَكْلَؤُكُم بِٱلَّيْلِ وَٱلنَّهَارِ مِنَ ٱلرَّحْمَٰنِۗ بَلْ هُمْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِم مُّعْرِضُونَ ﴿٤٢﴾ أَمْ لَهُمْ ءَالِهَةٌ تَمْنَعُهُم مِّن دُونِنَاۚ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنفُسِهِمْ وَلَا هُم مِّنَّا يُصْحَبُونَ ﴿٤٣﴾ بَلْ مَتَّعْنَا هَٰٓؤُلَآءِ وَءَابَآءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ ٱلْعُمُرُۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِى ٱلْأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَآۚ أَفَهُمُ ٱلْغَٰلِبُونَ ﴿٤٤﴾ قُلْ إِنَّمَآ أُنذِرُكُم بِٱلْوَحْىِۚ وَلَا يَسْمَعُ ٱلصُّمُّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا مَا يُنذَرُونَ ﴿٤٥﴾ وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يَٰوَيْلَنَآ إِنَّا كُنَّا ظَٰلِمِينَ ﴿٤٦﴾ وَنَضَعُ ٱلْمَوَٰزِينَ ٱلْقِسْطَ لِيَوْمِ ٱلْقِيَٰمَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْـًٔاۖ وَإِن كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَيْنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ ﴿٤٧﴾ وَلَقَدْ ءَاتَيْنَا مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ٱلْفُرْقَانَ وَضِيَآءً وَذِكْرًا لِّلْمُتَّقِينَ ﴿٤٨﴾ ٱلَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِٱلْغَيْبِ وَهُم مِّنَ ٱلسَّاعَةِ مُشْفِقُونَ ﴿٤٩﴾ وَهَٰذَا ذِكْرٌ مُّبَارَكٌ أَنزَلْنَٰهُۚ أَفَأَنتُمْ لَهُۥ مُنكِرُونَ ﴿٥٠﴾ وَلَقَدْ ءَاتَيْنَآ إِبْرَٰهِيمَ رُشْدَهُۥ مِن قَبْلُ وَكُنَّا بِهِۦ عَٰلِمِينَ ﴿٥١﴾ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِۦ مَا هَٰذِهِ ٱلتَّمَاثِيلُ ٱلَّتِىٓ أَنتُمْ لَهَا عَٰكِفُونَ ﴿٥٢﴾ قَالُواْ وَجَدْنَآ ءَابَآءَنَا لَهَا عَٰبِدِينَ ﴿٥٣﴾ قَالَ لَقَدْ كُنتُمْ أَنتُمْ وَءَابَآؤُكُمْ فِى ضَلَٰلٍ مُّبِينٍ ﴿٥٤﴾ قَالُوٓاْ أَجِئْتَنَا بِٱلْحَقِّ أَمْ أَنتَ مِنَ ٱللَّٰعِبِينَ ﴿٥٥﴾ قَالَ بَل رَّبُّكُمْ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ٱلَّذِى فَطَرَهُنَّ وَأَنَاْ عَلَىٰ ذَٰلِكُم مِّنَ ٱلشَّٰهِدِينَ ﴿٥٦﴾ وَتَٱللَّهِ لَأَكِيدَنَّ أَصْنَٰمَكُم بَعْدَ أَن تُوَلُّواْ مُدْبِرِينَ ﴿٥٧﴾ فَجَعَلَهُمْ جُذَٰذًا إِلَّا كَبِيرًا لَّهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ ﴿٥٨﴾ قَالُواْ مَن فَعَلَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَآ إِنَّهُۥ لَمِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ ﴿٥٩﴾ قَالُواْ سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُۥٓ إِبْرَٰهِيمُ ﴿٦٠﴾ قَالُواْ فَأْتُواْ بِهِۦ عَلَىٰٓ أَعْيُنِ ٱلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَشْهَدُونَ ﴿٦١﴾ قَالُوٓاْ ءَأَنتَ فَعَلْتَ هَٰذَا بِـَٔالِهَتِنَا يَٰٓإِبْرَٰهِيمُ ﴿٦٢﴾ قَالَ بَلْ فَعَلَهُۥ كَبِيرُهُمْ هَٰذَا فَسْـَٔلُوهُمْ إِن كَانُواْ يَنطِقُونَ ﴿٦٣﴾ فَرَجَعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَنفُسِهِمْ فَقَالُوٓاْ إِنَّكُمْ أَنتُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ ﴿٦٤﴾ ثُمَّ نُكِسُواْ عَلَىٰ رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَٰٓؤُلَآءِ يَنطِقُونَ ﴿٦٥﴾ قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُكُمْ شَيْـًٔا وَلَا يَضُرُّكُمْ ﴿٦٦﴾ أُفٍّ لَّكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿٦٧﴾ قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمْ إِن كُنتُمْ فَٰعِلِينَ ﴿٦٨﴾ قُلْنَا يَٰنَارُ كُونِى بَرْدًا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبْرَٰهِيمَ ﴿٦٩﴾ وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيْدًا فَجَعَلْنَٰهُمُ ٱلْأَخْسَرِينَ ﴿٧٠﴾ وَنَجَّيْنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلْأَرْضِ ٱلَّتِى بَٰرَكْنَا فِيهَا لِلْعَٰلَمِينَ ﴿٧١﴾ وَوَهَبْنَا لَهُۥٓ إِسْحَٰقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةًۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا صَٰلِحِينَ ﴿٧٢﴾ وَجَعَلْنَٰهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَآ إِلَيْهِمْ فِعْلَ ٱلْخَيْرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ ﴿٧٣﴾ وَلُوطًا ءَاتَيْنَٰهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَٰهُ مِنَ ٱلْقَرْيَةِ ٱلَّتِى كَانَت تَّعْمَلُ ٱلْخَبَٰٓئِثَۗ إِنَّهُمْ كَانُواْ قَوْمَ سَوْءٍ فَٰسِقِينَ ﴿٧٤﴾ وَأَدْخَلْنَٰهُ فِى رَحْمَتِنَآۖ إِنَّهُۥ مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ ﴿٧٥﴾ وَنُوحًا إِذْ نَادَىٰ مِن قَبْلُ فَٱسْتَجَبْنَا لَهُۥ فَنَجَّيْنَٰهُ وَأَهْلَهُۥ مِنَ ٱلْكَرْبِ ٱلْعَظِيمِ ﴿٧٦﴾ وَنَصَرْنَٰهُ مِنَ ٱلْقَوْمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَآۚ إِنَّهُمْ كَانُواْ قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَٰهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٧٧﴾ وَدَاوُۥدَ وَسُلَيْمَٰنَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِى ٱلْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ ٱلْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَٰهِدِينَ ﴿٧٨﴾ فَفَهَّمْنَٰهَا سُلَيْمَٰنَۚ وَكُلًّا ءَاتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًاۚ وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُۥدَ ٱلْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَٱلطَّيْرَۚ وَكُنَّا فَٰعِلِينَ ﴿٧٩﴾ وَعَلَّمْنَٰهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّنۢ بَأْسِكُمْۖ فَهَلْ أَنتُمْ شَٰكِرُونَ ﴿٨٠﴾ وَلِسُلَيْمَٰنَ ٱلرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِى بِأَمْرِهِۦٓ إِلَى ٱلْأَرْضِ ٱلَّتِى بَٰرَكْنَا فِيهَاۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَىْءٍ عَٰلِمِينَ ﴿٨١﴾ وَمِنَ ٱلشَّيَٰطِينِ مَن يَغُوصُونَ لَهُۥ وَيَعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَٰلِكَۖ وَكُنَّا لَهُمْ حَٰفِظِينَ ﴿٨٢﴾ وَأَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّى مَسَّنِىَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرْحَمُ ٱلرَّٰحِمِينَ ﴿٨٣﴾ فَٱسْتَجَبْنَا لَهُۥ فَكَشَفْنَا مَا بِهِۦ مِن ضُرٍّۖ وَءَاتَيْنَٰهُ أَهْلَهُۥ وَمِثْلَهُم مَّعَهُمْ رَحْمَةً مِّنْ عِندِنَا وَذِكْرَىٰ لِلْعَٰبِدِينَ ﴿٨٤﴾ وَإِسْمَٰعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا ٱلْكِفْلِۖ كُلٌّ مِّنَ ٱلصَّٰبِرِينَ ﴿٨٥﴾ وَأَدْخَلْنَٰهُمْ فِى رَحْمَتِنَآۖ إِنَّهُم مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ ﴿٨٦﴾ وَذَا ٱلنُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَٰضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِى ٱلظُّلُمَٰتِ أَن لَّآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنتَ سُبْحَٰنَكَ إِنِّى كُنتُ مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ ﴿٨٧﴾ فَٱسْتَجَبْنَا لَهُۥ وَنَجَّيْنَٰهُ مِنَ ٱلْغَمِّۚ وَكَذَٰلِكَ نُۨجِى ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿٨٨﴾ وَزَكَرِيَّآ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُۥ رَبِّ لَا تَذَرْنِى فَرْدًا وَأَنتَ خَيْرُ ٱلْوَٰرِثِينَ ﴿٨٩﴾ فَٱسْتَجَبْنَا لَهُۥ وَوَهَبْنَا لَهُۥ يَحْيَىٰ وَأَصْلَحْنَا لَهُۥ زَوْجَهُۥٓۚ إِنَّهُمْ كَانُواْ يُسَٰرِعُونَ فِى ٱلْخَيْرَٰتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًاۖ وَكَانُواْ لَنَا خَٰشِعِينَ ﴿٩٠﴾ وَٱلَّتِىٓ أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِن رُّوحِنَا وَجَعَلْنَٰهَا وَٱبْنَهَآ ءَايَةً لِّلْعَٰلَمِينَ ﴿٩١﴾ إِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَٰحِدَةً وَأَنَاْ رَبُّكُمْ فَٱعْبُدُونِ ﴿٩٢﴾ وَتَقَطَّعُوٓاْ أَمْرَهُم بَيْنَهُمْۖ كُلٌّ إِلَيْنَا رَٰجِعُونَ ﴿٩٣﴾ فَمَن يَعْمَلْ مِنَ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِۦ وَإِنَّا لَهُۥ كَٰتِبُونَ ﴿٩٤﴾ وَحَرَٰمٌ عَلَىٰ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَٰهَآ أَنَّهُمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٩٥﴾ حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٍ يَنسِلُونَ ﴿٩٦﴾ وَٱقْتَرَبَ ٱلْوَعْدُ ٱلْحَقُّ فَإِذَا هِىَ شَٰخِصَةٌ أَبْصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَٰوَيْلَنَا قَدْ كُنَّا فِى غَفْلَةٍ مِّنْ هَٰذَا بَلْ كُنَّا ظَٰلِمِينَ ﴿٩٧﴾ إِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنتُمْ لَهَا وَٰرِدُونَ ﴿٩٨﴾ لَوْ كَانَ هَٰٓؤُلَآءِ ءَالِهَةً مَّا وَرَدُوهَاۖ وَكُلٌّ فِيهَا خَٰلِدُونَ ﴿٩٩﴾ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَهُمْ فِيهَا لَا يَسْمَعُونَ ﴿١٠٠﴾ إِنَّ ٱلَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُم مِّنَّا ٱلْحُسْنَىٰٓ أُوْلَٰٓئِكَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ ﴿١٠١﴾ لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَاۖ وَهُمْ فِى مَا ٱشْتَهَتْ أَنفُسُهُمْ خَٰلِدُونَ ﴿١٠٢﴾ لَا يَحْزُنُهُمُ ٱلْفَزَعُ ٱلْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّىٰهُمُ ٱلْمَلَٰٓئِكَةُ هَٰذَا يَوْمُكُمُ ٱلَّذِى كُنتُمْ تُوعَدُونَ ﴿١٠٣﴾ يَوْمَ نَطْوِى ٱلسَّمَآءَ كَطَىِّ ٱلسِّجِلِّ لِلْكُتُبِۚ كَمَا بَدَأْنَآ أَوَّلَ خَلْقٍ نُّعِيدُهُۥۚ وَعْدًا عَلَيْنَآۚ إِنَّا كُنَّا فَٰعِلِينَ ﴿١٠٤﴾ وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِى ٱلزَّبُورِ مِنۢ بَعْدِ ٱلذِّكْرِ أَنَّ ٱلْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِىَ ٱلصَّٰلِحُونَ ﴿١٠٥﴾ إِنَّ فِى هَٰذَا لَبَلَٰغًا لِّقَوْمٍ عَٰبِدِينَ ﴿١٠٦﴾ وَمَآ أَرْسَلْنَٰكَ إِلَّا رَحْمَةً لِّلْعَٰلَمِينَ ﴿١٠٧﴾ قُلْ إِنَّمَا يُوحَىٰٓ إِلَىَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَٰحِدٌۖ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ ﴿١٠٨﴾ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُلْ ءَاذَنتُكُمْ عَلَىٰ سَوَآءٍۖ وَإِنْ أَدْرِىٓ أَقَرِيبٌ أَم بَعِيدٌ مَّا تُوعَدُونَ ﴿١٠٩﴾ إِنَّهُۥ يَعْلَمُ ٱلْجَهْرَ مِنَ ٱلْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ ﴿١١٠﴾ وَإِنْ أَدْرِى لَعَلَّهُۥ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَٰعٌ إِلَىٰ حِينٍ ﴿١١١﴾ قَٰلَ رَبِّ ٱحْكُم بِٱلْحَقِّۗ وَرَبُّنَا ٱلرَّحْمَٰنُ ٱلْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ ﴿١١٢﴾ [سُورَةُ الْاَنْبِيَآءِ :: ١-١١٢]
Rahman we Rahym bolan Allahyñ ady bilen
1. Ynsanlaryň hasabata çekilmegi ýakynlaşdy. Aslynda olar gapyllyk içinde ýüz dändirýärler. 2.3. Rablaryndan özlerine gaýtadan bir öwüt-nesihat gelse, olar hökman ony kemsidip, kalplaram gapyllykda diňlärler. Ol zalymlyk edenler gizlin şeýle gürrüň etdiler: “Bulam siziň ýaly diňe bir ynsan. Indi siz gözüňiz görüp durka gözbagçylygamy (jadygöýligemi) uýarsyňyz. 4. Pygamber olara şeýle diýdi: “Rabbym ýerdäki we gökdäki her sözi biler. Ol hakykaty bilen eşidendir we hakykaty bilen bilendir.” 5. Olar, “Ýok, bular çylşyrymly ýalançy düýşlerdir. Ýok, ony özi toslady, ýok, ol bir şahyrdyr. Eger de beýle bolmasa, ozalky pygamberleriň (gudratlary bilen) göýberilişleri ýaly olam bize bir gudrat görkezsin” diýdiler. 6. Olardan ozal heläk eden hiç bir ýurdumyzyň halky iman etmändi, indi bularmy iman etjekler? 7. Senden ozalam diňe özlerine wahyý bilen habar berenlerimiz birnäçe erkekleri pygamber göýberdik. Eger-de bilmeýän bolsaňyz, ylymly bolanlardan soraň. 8. Biz olary nahar iýmeýän bir beden görnüşinde ýaratmadyk. Olar ölümsiz hem däldiler. 9. Soňam olara beren sözümizi ýerine yetirdik. Özlerini we islän ynsanlarymyzy halas etdik. Hetdinden aşanlary bolsa heläk etdik. 10. Kasam bolsun! Size şeýle bir kitap indirdik we siziň bütin mertebäňiz we şanyňyz şondadyr. Entegem aklyňyzy ulanjak dälmisiňiz? 11. Biz zalymlyk edýän ençeme ýurdy ýer bilen ýegsan etdik we olardan soňra başga-başga toplumlar ýaratdyk. 12. Olar azabymyzy duýan wagtlarynda şol ýerden derrew çaltlyk bilen gaçýardylar. 13. Olara, gaçmaň! “Ol içinde läliksiredilen bolçulyga we ýurtlaryňyza dolanyň. Sebäbi soraga çekilersiňiz” diýildi. 14. “Waheý bizlere! Bizler çyndanam zalymlardandyk” diýdiler. 15. Biz olary orlan ekin, sönen ataş ýaly edýänçäk bu edýän perýatlary dowam etdi. 16. Biz ýeri, asmany we arasyndakylary oýun üçinmi ýaratdyk. 17. Eger-de bir güýmenje edinmek islesedik ony öz gatymyzdan edinerdik. Etjek bolsak şeýle ederdik. 18. Ýok, biz hak bolany, asly bolmadyk ynanyşyň üstüne zyňarysda meýnini parçalar. Birem görseň ýok bolup gidendir. Allaha garşy toslap ýöňkeýänleriňiz zerarly size näletler bolsun! 19. Göklerde we ýerde kim bar bolsa ählisi onuňkydyr. Onuň gatyndakylar oňa ybadat etmekden çekinmezler (we gaýtam ulumsyzlyk etmezler) hem-de ýadamazlar, irmezler. 20. Hiç-hili ara bermän gije-gündiz ýatlap tesbih ederler. 21. Ýogsa-da ýerden, ölüleri direldip biljek bir topar ylahlarymy edindiler? 22. Eger-de ýerde we gökde Allahdan başga ylahlar bolsady, onda hökmany suratda ikisiniňem kada düzgini bozulardy. Diýmek onda, Arşyň Rabby bolan Allah olaryň ýöňkeýänlerinden daşdyr, mertebesi belentdir. 23. Ol, edenleri sebäpli soraga çekilmez emma olary soraga çeker. 24. Ýogsa-da ondan başga ylahlar edindilermi? Şeýle diý: “Hany getiriň deliliňizi! Ynha meniň bilen bilelikde bolanlaryň kitaby we ynha-da menden ozalkylaryň kitaby (hiç haýsysynda birden köp ylah bardygy barada hiç bir delil ýok). Şübhesiz köpleri haky bilmezler we bu sebäpdenem ýüz dändirerler. 25. Senden ozalam göýberen ähli pygamberlerimize, “Şübhesiz, menden başga hiç bir ylah ýokdyr. Şeýle bolsa maňa ybadat ediň” diýip wahyý bilen habar berendiris. 26. (Şeýlekä) “Rahman çaga edindi” diýdiler. Ol beýle zatlardan daşdyr, mertebesi belentdir. Ýok, (çagasy diýip ýöňkeýänleri) ol perişdeler hödür-kereme ýetirlen gullardyr. 27. Olar, Allahdan öň söz aýtmazlar we hemişe onuň buýrugy bilen işleri bitirerler. 28. Allah olaryň geçmişlerini we geljekdäki (edenlerinäm we indi etjeklerinäm) biler. Olar onuň razy bolanlaryndan başgasyna şepagatçy bolmazlar we hemmesäm onuň gorkysy bilen titrärler. 29. Aralaryndan kim, “Allahdan başga menem şübhesiz bir ylahdyryn” diýse, beýle bolanlary jähennem bilen jezalandyrarys. Ynha biz zalymlary şeýle jezalandyrarys. 30. Iňkär edenler, gökler bilen ýer bitişikkä, biziň olary aýyranymyzy we janly-diri bolan her zady suwdan emele getirenimizi görmedilermi? Entegem ynanmazlarmy? 31. Olary sarsmasyn diýip, ýere-de duran daglary ýerleşdirdik we (barjaklary ýere), ýol tapyp bilsinler diýip ondan ýodalar, ýollar emele getirdik. 32. Gök ýüzünäm goranan bir üçek etdik. Olar bolsa şol ýerdäki, (Allahyň bardygyny görkezen) delillerden ýüz dändirýändirler. 33. Ol, gijäni, gündizi, güneşi we aýy ýaradandyr. Her biri öz ýolunda hereket edýändir. 34. Biz senden öňem hiç bir ynsana ölümsizlik bermedik. Indi sen ölseň, olar ebedimi galarlar? 35. Her janly ölümi dadar. Sizi bir synag hökmünde haýyr we şer bilen synap görýäris. Diňe bize dolanyp bardyrlarsyňyz! 36. Iňkär edenler seni görenlerinde diňe üstüňden gülüp kemsiderler. “Şumy ylahlaryňyzy diline çolaýan?” diýerler. Aslyýetinde özleri Rahmanyň kitabyny iňkär edýärler. 37. Ynsan gaty howlukmaç, (gyssagly derrew bolmagy isleýän görnüşinde) ýaradylandyr. Size ýakynda aýatlarymy görkezerin. Indi howlukmaň! 38. Birem “Eger-de dogry aýtýanlardan bolsaňyz, bu gorkuzýan howply zadyňyz haçan geler (bolar)?” diýerler. 39. Iňkär edenler, ýüzlerinden we arkalaryndan ataşy saklap bilmejekleri hem-de hiç bir ýardamyň berilmejek wagtyny bir bilsediler! 40. Şübhesiz ol (howp bilen gorkuzylýan azap) olara duýdansyz barar we olary aljyraňňy ýagdaýda doňdurup goýar. Artyk ony başlaryndan sowmaga (yzyna gaýtarmana) güýçleri ýetmez. Onsoňam özlerine-de gözem açdyrylmaz. 41. Kasam bolsun! Senden öňem ençeme pygamberleri üstünden gülüp kemsitdiler we aralaryndan kemsidenleri, şol kemsidýän zatlary gurşap aldy. 42. Eý Muhammed! Şeýle diý: “(Size azap berjek bolsa) gije-gündiz Rahmanyň azabyndan sizi kim gorar?” Şeýle-de bolsa olar Rablarynyň zikrinden ýüz öwürýärler. 43. Ýogsa-da bizden başga olary gorajak ylahlarymy bar? Ol ylah edinen zatlary özlerine hem ýardam berip bilmezler. Elbetde olar bizdenem ýardam görmezler. 44. Hawa, biz olary hem ata-babalaryny hem peýdalandyrdyk. Şeýle köp wagtlap ýaşadylar. Ýöne artyk görenoklarmy biz ýer-ýüzüni daş töwereginden kemeltýäris. Şu ýagdaýda olarmy üstün gelerler? 45. Şeýle diý: “Men sizi diňe wahyý bilen duýdyrýaryn.” Ýöne kerler duýdyrylan wagty çakylygy eşitmezler. 46. Kasam bolsun! Olara Rabbynyň azabyndan ýeňiljek degäýse, hökmany suratda “ Tüf bize! Çyndanam biz zalymlardandyk” diýerler. 47. Kyýamat güni üçin adalat terezilerini gurarys. Şeýledir hiç kime çigit ýalyjagam zalymlyk edilmez. (Edilen iş) bir gyçy (tozga) dänesi agyrlygynda hem bolsa ony getirip orta goýarys. Hasabaty alýançy bolup biz ýeteris. 48. Kasam bolsun! Biz Musa bilen Haruna, Allaha garşy gelmekden säginenler üçin ol Furkany (Töwraty) bir yşyk we öwüt-nesihat hökmünde berdik. 49. Olar, görmedik halyna Rablaryndan ýürekden gorkarlar. Olar kyýamat gününde hem gorkarlar. 50. Ynha bu (Gurhan hem) biziň indirenimiz mübärek bir öwütdir. Indi siz munymy iňkär edýärsiňiz? 51. Kasam bolsun! Has ozal hem Ibrahime dogryny ýalňyşdan aýyrmak ukybyny berdik. Biz onsuzam onuň pygamberlige ukyplylygyny bilýärdik. 52. Hany ol kakasyna we kowmyna, “Näme bu çokunýan heýkelleriňiz?” diýipdi. 53. “Ata-babalarymyzy bulara çokunýarkalar gördük” diýdiler. 54. Ibrahim, “Kasam bolsun! Sizem, ata-babalaryňyzam aç-açan bir azgynlyk içindesiňiz” diýdi. 55. “Bize hakykatymy getirdiň, ýogsa-da sen biziň bilen güýmenje (oýun) edýärmisiň?” diýdiler. 56. Ibrahim şeýle diýdi: “Ýok! Rabbyňyz gökleriň we ýeriň Rabbydyr. Ol, bulary ýaradandyr we menem muňa şaýatlyk edenlerdendirin.” 57. Allahyň adyndan and içýärin! Siz yzyňyza dolanyp gidenden soň, men çokunýan heýkelleriňize hökman bir duzak guraryn. 58. Diýýärkä (Ibrahim) belkem özüne ýüz tutarlar diýip, aralaryndan bir ulusyny goýup şolary (galan heýkelleriň ählisini) parçalady. 59. Olar, “Tanrylarymyza muny kim etdi? Ol hökman zalymlardan biridir.” diýdiler. 60. (Aralaryndan käbirleri), “Ibrahim diýlen bir ýetginjegiň olary diline çolanyny eşitdik” diýdiler. 61. (Käbirleräm) “Olar ýaly bolsa hany, ony ynsanlaryň öňine getiriň. Belkem (bu meselede) şaýatlyk ederler” diýdiler. 62. (Ibrahim gelenden soň), “Sen etdiňmi muny ylahlarymyza eý Ibrahim” diýdiler. 63. Şeýle diýdi, “Ýok! Muny şu ulylary edendir. Gepläp bilýän bolsa, olardan soraň bakaly” 64. Bu jogaby alansoň biri-birilerine garap, “Hiç şübhesiz asyl zalymlar siz, sizsiňiz” diýdiler. 65. Soňam köne ynanç we keçjallyklaryna dolandylar we “Kasam bolsun! Bularyň gepläp bilmejegini senem bilersiň” diýdiler. 66. Ibrahim şeýle diýdi: “Şeýle bolsa siz, (entegem) Allahy goýup, size hiç-hili peýdasy bolmajak we hiç-hili zyýan berip bilmejek zatlaramy çokunýarsyňyz?” 67. “Näletler bolsun size-de, Allahy goýup çokunýanlaryňyza-da! Entegem aklyňyzy ulanjak dälmisiňiz?” 68. (Aralaryndan käbirleri), “Eger de (bir zat) etjek bolsaňyz, ony ýakyp ylahlaryňyza ýardam beriň!” diýdiler. 69. “Eý ataş! Ibrahime garşy salkyn we esen-amanlyk beriji bol” diýdik. 70. Oňa beýle bir duzak gurmak islediler. Ýöne biz olary iň köp zyýana galanlar ýagdaýyna düşürdik. 71. Ony Lut bilen bilelikde halas edip, içinde älemler üçin bereketli kylan ýerimize ýetirdik. 72. Oňa Ishaky we aýratyn hem Ýakuby bagyşladyk we her haýsyny salyhlardan kyldyk. 73. Olary biziň buýrugymyz bilen dogry ýoly görkezen ýolbaşçylar belledik. Özlerine haýyr işler etmegini, namazyny takyk kylmagy, zekatyny bermäni wahyý bilen habar berdik. Olar diňe bize ybadat edenlerdi. 74. Biz Luta-da bir dana pähimlilik we ylym berdik we ony ýaman işler eden ýurtdan halas etdik. Çyndanam olar erbet bir toplumdylar. Fasykdylar. (Günäkär,Allahyň buýrugyndan çykanlardy). 75. Oňa merhemet etdik. Sebäbi ol hakykatdanam salyhlardandy. 76. Eý Muhammed! Nuhy hem ýatla. Hany ol öň doga-dileg edipdi we biz onuň doga-dilegini kabul edip, özüni we maşgalasyny ol uly kynçylykdan (apy-tupandan) halas edipdik. 77. Aýatlarymyzy ýalanlaýanlara garşy oňa ýardam beripdik. Şübhesiz olar erbet bir toplumdy. Bu sebäpden bizem olaryň ählisini tutuşlaýyn suwda gark etdik. 78. Dawud bilen Süleýmany hem ýatla! Hany bir ekin meýdany hakynda höküm berýärdiler. Sebäbi halkyň goýunlary şol ekine giripdi. Bizem berýän hökümlerine şaýat bolupdyk. 79. Biz höküm bermegi Süleýmana öwredipdik. Onsuzam her haýsyna hökümrowanlyk we ylym beripdik. Dawud bilen bilelikde, Allahy ýatlap tesbih etmekleri üçin daglary we guşlary onuň buýrugyna berdik. Bulary eden bizdik. 80. Birem Dawuda, siziň üçin uruşlaryňyzda sizi goramaklygy üçin sowut ýasamak sungatyny öwretdik. Indi siz şükür edýärmisiňiz? 81. Süleýmanyň hyzmatyna-da güýçli öwsen şemaly berdik. Şemal, onuň buýrugy bilen içinde bereketler ýaradan ýerimize öwser giderdi. Biz ähli zady hakykaty bilen bilendiris. 82. Birem şeýtanlardan, Süleýman üçin suwa çümüp çykan we mundan başga işleri edenleri hem onuň buýrugyna berdik. Olary hemişe buýrugymyzda tutanam bizdik. 83. Eýýuby hem ýatla! Hany ol Rabbyna, “Şübhesiz men bir derde sezewar boldym, sen bolsa merhemetlileriň iň merhemetlisisiň” diýip doga-dileg edipdi. 84. Bizem onuň doga-dilegini kabul edip, özüniň näme derdi bar bolsa gutuldyrypdyk. Tarapymyzdan bir rehimdarlyk we gulluk edýänlerimiz üçinem bir sapak bolmagy üçin oňa maşgalasyny we olar bilen bilelikde ýitirenlerini gaýdyp beripdik. 85. Ismaili, Idrisi we Zülkifili hem ýatla! Bularyň ählisi sabyr edenlerdendi. 86. Olara-da merhemet etdik. Şübhesiz olar salyhlardandy. 87. Zunnuny hem ýatla! Hany gahar edip öýkeläp (halkyndan aýrylyp) gidipdi we özüni asla gysmarys öýdüpdi. Diýýärkä garaňkynyň içinde, “ Senden başga hiç bir ylah ýokdyr. Seni kemter we kemçiliklerden daşda tutaryn. Men çyndanam özüne zalymlyk edenlerden boldym” diýip doga-dileg etdi. 88. Bizem doga-dilegini kabul etdik we özüni gaýgy-gam, dertden halas etdik. Ynha biz möminleri şeýle halas ederis. 89. Zekeriýany hem ýatla! Hany ol, Rabbyna, “Rabbym! Meni ýeke goýma! Sen howandarlaryň iň haýyrlysysyň” diýip doga-dileg edipdi. 90. Bizem onuň doga-dilegini kabul etdik we özüne Ýahýany bagyş etdik. Aýalyny hem özi üçin (köpelmäge) ukyply etdik. Olar hakykatdanam haýyr işlerinde bäsleşerler, (rehimdarlygymyza) garaşar we (azabymyzdan) gorkup bize doga-dileg ederdiler. Olar bize çuňňur sarpa goýan ynsanlardy. 91. Ar-namysyny goran zenanam (Merýemi hem) ýatla! Oňa ruhumyzdan üfläpdik. Özüni we ogluny hem älemlere (gudratymyzy görkezen) bir delil kylypdyk. 92. Şübhesiz bu (Yslam), ýeke-täk ymmat (dini) hökmünde siziň ymmatyňyzdyr (diniňizdir). Menem Rabbyňyzdyryn. Şonun üçin diňe maňa gulluk ediň! 93. (Ynsanlar) işlerini öz aralarynda bölüşdiler. Ählisäm diňe bize dolanar. 94. Şu ýagdaýda kim mömin bolup bir salyh amal etse, edeni asla iňkär edilmez. Şübhesiz biz ony ýazarys. 95. Heläk edenimiz bir ýurt halkynyň bize dolanmazlyklary mümkin däldir. 96. Ahyr soňy Ýejüj we Mejüjiň öňi açylan wagty her depeden çozarlar. 97. Hakyky berlen wada (kyýamatyň bolmagy) golaýlar. Birem görseň iňkär edenleriň gözleri açyk doňup galandyr. “Waheý bizlere! Dogrysy biz mundan bihabardyk. Hatda biz zalymlardan ekenik.” diýerler. 98. Hiç şübhesiz siz we Allahdan başgasyna gulluk edenleriňiz jähennem odunysyňyz. Siz şol ýere bararsyňyz. 99. Egerde olar ylah bolsadylar, şol ýere barmazdylar. Aslynda ählisi şol ýerde ebedi galarlar. 100. Olaryň şol ýerde çuňňur bir ahmyr çekişleri bardyr! Olar şol ýerde hiç bir zady eşitmezler. 101. Şübhesiz özleri üçin tarapymyzdan iň gowy sylaglary taýyn bolanlar bara, ynha bular jähennemden daşlaşdyrylanlardyr. 102. Olar jähennemiň şykyrdysynam duýmazlar. Ýüreginiň islän nygmatlary içinde bolup, ebedi galarlar. 103. Iň uly gorky hem olary gaýgylandyrmaz we perişdeler hem olary, “Ynha bu, size wada berlen (şadyýan) günüňizdir” diýip garşy alarlar. 104. Düýrlenen ýazgyly kagyz tomary ýaly asmany düýrlejek günümizi oýlan! Başlangyçda ilkinji gezek nähili ýaradan bolsak, (bir wada hökmünde boýnumuza alanymyzy) ony ýene ederis. Biz muny hökman ederis. 105. Kasam bolsun! Zikirden (Töwratdan) soňra Zeburda-da, “Ýere, hökman meniň gowy gullarym miras düşer bolar” diýip ýazypdyk. 106. Şübhesiz munda Allaha gulluk eden bir toplum üçin ýeterli maglumat bardyr. 107. Eý Muhammed! Seni diňe älemlere rähmet hökmünde göýberdik. 108. Şeýle diý: “Maňa diňe, ylahyňyzyň ýeke-täk ylah bolandygy wahyý bilen habar berilýär. Artyk musulman bolýaňyzmy?”109. Eger-de ýüz dändirseler, şeýle diý: “(Maňa buýrulany, biri-biriňizden aýyrman) size deň derejede ýetirdim. Gorkuzylýan zadyňyz golaýdamy ýogsa-da daşdamy, bilmeyärin.” 110. Şübhesiz, Allah gizleýäniňizäm, açykdan diýeniňizäm biler.” 111. “Bilmen! Belkem bu (möhlet) siziň üçin bir synag we belli bir wagta çenli peýdalanmaklykdyr.” 112. (Pygamber), “Eý Rabbym! Hak bilen höküm ber. Biziň Rabbymyz, siziň ýöňkemeleriňize garşy kömek soraljak Rahmandyr”diýdi.