FURKAN SÜRESI
Ayet Sayısı 77
بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
تَبَارَكَ ٱلَّذِى نَزَّلَ ٱلْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِۦ لِيَكُونَ لِلْعَٰلَمِينَ نَذِيرًا ﴿١﴾ ٱلَّذِى لَهُۥ مُلْكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُۥ شَرِيكٌ فِى ٱلْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَىْءٍ فَقَدَّرَهُۥ تَقْدِيرًا ﴿٢﴾ وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةً لَّا يَخْلُقُونَ شَيْـًٔا وَهُمْ يُخْلَقُونَ وَلَا يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَوٰةً وَلَا نُشُورًا ﴿٣﴾ وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِنْ هَٰذَآ إِلَّآ إِفْكٌ ٱفْتَرَىٰهُ وَأَعَانَهُۥ عَلَيْهِ قَوْمٌ ءَاخَرُونَۖ فَقَدْ جَآءُو ظُلْمًا وَزُورًا ﴿٤﴾ وَقَالُوٓاْ أَسَٰطِيرُ ٱلْأَوَّلِينَ ٱكْتَتَبَهَا فَهِىَ تُمْلَىٰ عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلًا ﴿٥﴾ قُلْ أَنزَلَهُ ٱلَّذِى يَعْلَمُ ٱلسِّرَّ فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِۚ إِنَّهُۥ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿٦﴾ وَقَالُواْ مَالِ هَٰذَا ٱلرَّسُولِ يَأْكُلُ ٱلطَّعَامَ وَيَمْشِى فِى ٱلْأَسْوَاقِۙ لَوْلَآ أُنزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُۥ نَذِيرًا ﴿٧﴾ أَوْ يُلْقَىٰٓ إِلَيْهِ كَنزٌ أَوْ تَكُونُ لَهُۥ جَنَّةٌ يَأْكُلُ مِنْهَاۚ وَقَالَ ٱلظَّٰلِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا ﴿٨﴾ ٱنظُرْ كَيْفَ ضَرَبُواْ لَكَ ٱلْأَمْثَٰلَ فَضَلُّواْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا ﴿٩﴾ تَبَارَكَ ٱلَّذِىٓ إِن شَآءَ جَعَلَ لَكَ خَيْرًا مِّن ذَٰلِكَ جَنَّٰتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَٰرُ وَيَجْعَل لَّكَ قُصُورًۢا ﴿١٠﴾ بَلْ كَذَّبُواْ بِٱلسَّاعَةِۖ وَأَعْتَدْنَا لِمَن كَذَّبَ بِٱلسَّاعَةِ سَعِيرًا ﴿١١﴾ إِذَا رَأَتْهُم مِّن مَّكَانٍۭ بَعِيدٍ سَمِعُواْ لَهَا تَغَيُّظًا وَزَفِيرًا ﴿١٢﴾ وَإِذَآ أُلْقُواْ مِنْهَا مَكَانًا ضَيِّقًا مُّقَرَّنِينَ دَعَوْاْ هُنَالِكَ ثُبُورًا ﴿١٣﴾ لَّا تَدْعُواْ ٱلْيَوْمَ ثُبُورًا وَٰحِدًا وَٱدْعُواْ ثُبُورًا كَثِيرًا ﴿١٤﴾ قُلْ أَذَٰلِكَ خَيْرٌ أَمْ جَنَّةُ ٱلْخُلْدِ ٱلَّتِى وُعِدَ ٱلْمُتَّقُونَۚ كَانَتْ لَهُمْ جَزَآءً وَمَصِيرًا ﴿١٥﴾ لَّهُمْ فِيهَا مَا يَشَآءُونَ خَٰلِدِينَۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ وَعْدًا مَّسْـُٔولًا ﴿١٦﴾ وَيَوْمَ يَحْشُرُهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ فَيَقُولُ ءَأَنتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِى هَٰٓؤُلَآءِ أَمْ هُمْ ضَلُّواْ ٱلسَّبِيلَ ﴿١٧﴾ قَالُواْ سُبْحَٰنَكَ مَا كَانَ يَنۢبَغِى لَنَآ أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِكَ مِنْ أَوْلِيَآءَ وَلَٰكِن مَّتَّعْتَهُمْ وَءَابَآءَهُمْ حَتَّىٰ نَسُواْ ٱلذِّكْرَ وَكَانُواْ قَوْمًۢا بُورًا ﴿١٨﴾ فَقَدْ كَذَّبُوكُم بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِيعُونَ صَرْفًا وَلَا نَصْرًاۚ وَمَن يَظْلِم مِّنكُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا كَبِيرًا ﴿١٩﴾ وَمَآ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِنَ ٱلْمُرْسَلِينَ إِلَّآ إِنَّهُمْ لَيَأْكُلُونَ ٱلطَّعَامَ وَيَمْشُونَ فِى ٱلْأَسْوَاقِۗ وَجَعَلْنَا بَعْضَكُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَۗ وَكَانَ رَبُّكَ بَصِيرًا ﴿٢٠﴾ وَقَالَ ٱلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَآءَنَا لَوْلَآ أُنزِلَ عَلَيْنَا ٱلْمَلَٰٓئِكَةُ أَوْ نَرَىٰ رَبَّنَاۗ لَقَدِ ٱسْتَكْبَرُواْ فِىٓ أَنفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا ﴿٢١﴾ يَوْمَ يَرَوْنَ ٱلْمَلَٰٓئِكَةَ لَا بُشْرَىٰ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُجْرِمِينَ وَيَقُولُونَ حِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿٢٢﴾ وَقَدِمْنَآ إِلَىٰ مَا عَمِلُواْ مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَٰهُ هَبَآءً مَّنثُورًا ﴿٢٣﴾ أَصْحَٰبُ ٱلْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُّسْتَقَرًّا وَأَحْسَنُ مَقِيلًا ﴿٢٤﴾ وَيَوْمَ تَشَقَّقُ ٱلسَّمَآءُ بِٱلْغَمَٰمِ وَنُزِّلَ ٱلْمَلَٰٓئِكَةُ تَنزِيلًا ﴿٢٥﴾ ٱلْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ ٱلْحَقُّ لِلرَّحْمَٰنِۚ وَكَانَ يَوْمًا عَلَى ٱلْكَٰفِرِينَ عَسِيرًا ﴿٢٦﴾ وَيَوْمَ يَعَضُّ ٱلظَّالِمُ عَلَىٰ يَدَيْهِ يَقُولُ يَٰلَيْتَنِى ٱتَّخَذْتُ مَعَ ٱلرَّسُولِ سَبِيلًا ﴿٢٧﴾ يَٰوَيْلَتَىٰ لَيْتَنِى لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا ﴿٢٨﴾ لَّقَدْ أَضَلَّنِى عَنِ ٱلذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَآءَنِىۗ وَكَانَ ٱلشَّيْطَٰنُ لِلْإِنسَٰنِ خَذُولًا ﴿٢٩﴾ وَقَالَ ٱلرَّسُولُ يَٰرَبِّ إِنَّ قَوْمِى ٱتَّخَذُواْ هَٰذَا ٱلْقُرْءَانَ مَهْجُورًا ﴿٣٠﴾ وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِىٍّ عَدُوًّا مِّنَ ٱلْمُجْرِمِينَۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ هَادِيًا وَنَصِيرًا ﴿٣١﴾ وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ ٱلْقُرْءَانُ جُمْلَةً وَٰحِدَةًۚ كَذَٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِۦ فُؤَادَكَۖ وَرَتَّلْنَٰهُ تَرْتِيلًا ﴿٣٢﴾ وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَٰكَ بِٱلْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا ﴿٣٣﴾ ٱلَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُوْلَٰٓئِكَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضَلُّ سَبِيلًا ﴿٣٤﴾ وَلَقَدْ ءَاتَيْنَا مُوسَى ٱلْكِتَٰبَ وَجَعَلْنَا مَعَهُۥٓ أَخَاهُ هَٰرُونَ وَزِيرًا ﴿٣٥﴾ فَقُلْنَا ٱذْهَبَآ إِلَى ٱلْقَوْمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا فَدَمَّرْنَٰهُمْ تَدْمِيرًا ﴿٣٦﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ لَّمَّا كَذَّبُواْ ٱلرُّسُلَ أَغْرَقْنَٰهُمْ وَجَعَلْنَٰهُمْ لِلنَّاسِ ءَايَةًۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظَّٰلِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿٣٧﴾ وَعَادًا وَثَمُودَاْ وَأَصْحَٰبَ ٱلرَّسِّ وَقُرُونًۢا بَيْنَ ذَٰلِكَ كَثِيرًا ﴿٣٨﴾ وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ ٱلْأَمْثَٰلَۖ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا ﴿٣٩﴾ وَلَقَدْ أَتَوْاْ عَلَى ٱلْقَرْيَةِ ٱلَّتِىٓ أُمْطِرَتْ مَطَرَ ٱلسَّوْءِۚ أَفَلَمْ يَكُونُواْ يَرَوْنَهَاۚ بَلْ كَانُواْ لَا يَرْجُونَ نُشُورًا ﴿٤٠﴾ وَإِذَا رَأَوْكَ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِى بَعَثَ ٱللَّهُ رَسُولًا ﴿٤١﴾ إِن كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ ءَالِهَتِنَا لَوْلَآ أَن صَبَرْنَا عَلَيْهَاۚ وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ ٱلْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا ﴿٤٢﴾ أَرَءَيْتَ مَنِ ٱتَّخَذَ إِلَٰهَهُۥ هَوَىٰهُ أَفَأَنتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا ﴿٤٣﴾ أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَۚ إِنْ هُمْ إِلَّا كَٱلْأَنْعَٰمِۖ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا ﴿٤٤﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَىٰ رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ ٱلظِّلَّ وَلَوْ شَآءَ لَجَعَلَهُۥ سَاكِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا ٱلشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلًا ﴿٤٥﴾ ثُمَّ قَبَضْنَٰهُ إِلَيْنَا قَبْضًا يَسِيرًا ﴿٤٦﴾ وَهُوَ ٱلَّذِى جَعَلَ لَكُمُ ٱلَّيْلَ لِبَاسًا وَٱلنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ ٱلنَّهَارَ نُشُورًا ﴿٤٧﴾ وَهُوَ ٱلَّذِىٓ أَرْسَلَ ٱلرِّيَٰحَ بُشْرًۢا بَيْنَ يَدَىْ رَحْمَتِهِۦۚ وَأَنزَلْنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءً طَهُورًا ﴿٤٨﴾ لِّنُحْۦِىَ بِهِۦ بَلْدَةً مَّيْتًا وَنُسْقِيَهُۥ مِمَّا خَلَقْنَآ أَنْعَٰمًا وَأَنَاسِىَّ كَثِيرًا ﴿٤٩﴾ وَلَقَدْ صَرَّفْنَٰهُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُواْ فَأَبَىٰٓ أَكْثَرُ ٱلنَّاسِ إِلَّا كُفُورًا ﴿٥٠﴾ وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِى كُلِّ قَرْيَةٍ نَّذِيرًا ﴿٥١﴾ فَلَا تُطِعِ ٱلْكَٰفِرِينَ وَجَٰهِدْهُم بِهِۦ جِهَادًا كَبِيرًا ﴿٥٢﴾ وَهُوَ ٱلَّذِى مَرَجَ ٱلْبَحْرَيْنِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَّحْجُورًا ﴿٥٣﴾ وَهُوَ ٱلَّذِى خَلَقَ مِنَ ٱلْمَآءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُۥ نَسَبًا وَصِهْرًاۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا ﴿٥٤﴾ وَيَعْبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَنفَعُهُمْ وَلَا يَضُرُّهُمْۗ وَكَانَ ٱلْكَافِرُ عَلَىٰ رَبِّهِۦ ظَهِيرًا ﴿٥٥﴾ وَمَآ أَرْسَلْنَٰكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا ﴿٥٦﴾ قُلْ مَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَآءَ أَن يَتَّخِذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ سَبِيلًا ﴿٥٧﴾ وَتَوَكَّلْ عَلَى ٱلْحَىِّ ٱلَّذِى لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِۦۚ وَكَفَىٰ بِهِۦ بِذُنُوبِ عِبَادِهِۦ خَبِيرًا ﴿٥٨﴾ ٱلَّذِى خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِى سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ ٱسْتَوَىٰ عَلَى ٱلْعَرْشِۚ ٱلرَّحْمَٰنُ فَسْـَٔلْ بِهِۦ خَبِيرًا ﴿٥٩﴾ وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ ٱسْجُدُواْ لِلرَّحْمَٰنِ قَالُواْ وَمَا ٱلرَّحْمَٰنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا۩ ﴿٦٠﴾ تَبَارَكَ ٱلَّذِى جَعَلَ فِى ٱلسَّمَآءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِيهَا سِرَٰجًا وَقَمَرًا مُّنِيرًا ﴿٦١﴾ وَهُوَ ٱلَّذِى جَعَلَ ٱلَّيْلَ وَٱلنَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن يَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا ﴿٦٢﴾ وَعِبَادُ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى ٱلْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ ٱلْجَٰهِلُونَ قَالُواْ سَلَٰمًا ﴿٦٣﴾ وَٱلَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِيَٰمًا ﴿٦٤﴾ وَٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَۖ إِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامًا ﴿٦٥﴾ إِنَّهَا سَآءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٦٦﴾ وَٱلَّذِينَ إِذَآ أَنفَقُواْ لَمْ يُسْرِفُواْ وَلَمْ يَقْتُرُواْ وَكَانَ بَيْنَ ذَٰلِكَ قَوَامًا ﴿٦٧﴾ وَٱلَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ ٱلنَّفْسَ ٱلَّتِى حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَۚ وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ يَلْقَ أَثَامًا ﴿٦٨﴾ يُضَٰعَفْ لَهُ ٱلْعَذَابُ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِۦ مُهَانًا ﴿٦٩﴾ إِلَّا مَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَٰلِحًا فَأُوْلَٰٓئِكَ يُبَدِّلُ ٱللَّهُ سَيِّـَٔاتِهِمْ حَسَنَٰتٍۗ وَكَانَ ٱللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا ﴿٧٠﴾ وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَٰلِحًا فَإِنَّهُۥ يَتُوبُ إِلَى ٱللَّهِ مَتَابًا ﴿٧١﴾ وَٱلَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ ٱلزُّورَ وَإِذَا مَرُّواْ بِٱللَّغْوِ مَرُّواْ كِرَامًا ﴿٧٢﴾ وَٱلَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُواْ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّواْ عَلَيْهَا صُمًّا وَعُمْيَانًا ﴿٧٣﴾ وَٱلَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَٰجِنَا وَذُرِّيَّٰتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَٱجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا ﴿٧٤﴾ أُوْلَٰٓئِكَ يُجْزَوْنَ ٱلْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُواْ وَيُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَسَلَٰمًا ﴿٧٥﴾ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٧٦﴾ قُلْ مَا يَعْبَؤُاْ بِكُمْ رَبِّى لَوْلَا دُعَآؤُكُمْۖ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامًۢا ﴿٧٧﴾ [سُورَةُ الْفُرْقَانِ :: ١-٧٧]
Rahman we Rahym bolan Allahyñ ady bilen
1. Älemlere bir duýdyrýançy bolsun diýip guluna Furkany indiren Allahyň şany mertebesi belentdir. 2. Ol, gökleriň we ýer-ýüzüniň mülki (hökümrowanlygy) özüne mahsus bolandyr. Çaga edinen däldir. Mülkinde hiç bir şärigi hem ýokdyr. Ol her zady ýaradypdyr we ýaradan ol zatlaryny bir ölçege görä tagdyr edendir. 3. (Iňkär edenler), Allahy goýup hiç bir zat ýaratmaýan we üstesine özleri hem ýaradylan, özlerine-de peýdasy hem de zyýan zeperi bolmadyk, öldürmäne, ýaşatmana we ölüleri direldip gabyrdan çykarmana güýçleri ýetmeýän ylahlar edindiler. 4. Iňkär edenler, “Bu Gurhan, Muhammediň toslan bir ýalanyndan başga hiç bir zat däldir. Başga bir toplumam bu meselede oňa ýardam berendir” diýdiler. Şeýlelik bilen olar nähak we asly bolmadyk bir sözi tosladylar. 5. “(Bu Gurhan, başgalaryndan) ýazyp alany, öňkilere mahsus rowaýatlardyr. Bular oňa ertir agşam okalýar”diýdiler. 6. Eý Muhammed! Şeýle diý: “Ol kitaby gökleriň we ýeriň syryny bilen indirendir. Şübhesiz ol, bagyşlaýandyr we köp rehimdarlyk edendir.” 7. Şeýle diýdiler: “Bu nähili pygamberdir nahar iýer, şäherde, bazarda aýlanar. Oňa bir perişde indirilsedi we bu onuň bilen bilelikde bir duýdyrýançy bolsady.” 8.“Heý özüne bir hazyna berilsedi ýa-da öndüreninden iýer ýaly bakjasy bolsady!” Zalymlar (ynananlara): “Siz diňe jadylanan bir ynsana uýýarsyňyz” diýdiler. 9. Eý Muhammed! Seniň hakyňda gör nähili tymsallar berdiler we azdylar. Artyk olar dogry ýoly tapmazlar. 10. Islese saňa mundan has gowusyny, içinden derýalar akan jennetleri berip biljek bolan, saňa köşkler gurup biljek bolan Allahyň mertebesi belentdir. 11. Ýok, olar kyýamaty hem ýalanladylar. Biz bolsa ol kyýamaty ýalanlaýanlara, jähennemiň çawraýan ýalynynda bir ataşy taýynlandyrys. 12. Bu ataş olary uzak bir ýerden görende onuň ajaýyp gaýnamagyny we şuwwuldysyny eşiderler. 13. Elleri boýunlaryna daňylan, çat açan jähennemiň darajyk bir ýerine atylan wagtynda, şol ýerde ýok bolup gitmek islärler. 14. (Özlerine) “Bu gün bir gezek ýok bolmagy islemäň, köp gezek ýok bolmagy isläň!” (diýler). 15. Şeýle diý, “Bumy has haýyrlydyr, ýogsa-da Allaha garşy gelmekden säginenlere wada berlen ebedilik jennetmi?” Şol ýer olar üçin bir sylag we baryljak bir ýerdir. 16. Ebedi galjaklary şol ýerde olar üçin islänleri ähli zatlary bardyr. Bu Rabbyňyň ähdidir (ýerine ýetirilmegini) islenen bir wadasydyr. 17. Rabbyňyň, olary we Allahy goýup çokunan zatlaryny bir ýere jemläp we (çokunulanlara), “Sizmi meniň şu gullarymy azdyrdyňyz? Ýogsa-da olar özlerimi azdylar?” diýjek gününi ýatla. 18. Olar, “Seni kemçilik we kemter zatlaryň daşynda görýäris. Seni taşlap başga dostlar edinmek bize gelişmez. Ýöne sen olara we ata-babalaryna onça bol nygmat berdiň, ahyrynda seni ýatlamany unutdylar we heläkçilige uçran bir toplum boldylar” diýerler. 19. (Ylah edinenleriňiz, çokunanlaryňyz) aýdanlaryňyz meselesinde sizi ýalançy etdiler. Artyk özüňizden azaby daş etmäne güýjiňiz ýetmez we özüňize ýardam hem berip bilmersiňiz! Sizden kim zulum haksyzlyk etse oňa uly bir azaby datdyrarys. 20. Senden öňki göýberen ähli pygamberlerimiz hem şübhesiz nahar iýerler, şäherde bazarda gezerdiler. (Eý ynsanlar!) Sizi biri-biriňiz bilen synag etdik. (Göreliň) sabyr edýäňizmi? Rabbyň hakykaty bilen görendir. 21. Bize gowuşjaklaryna garaşmaýanlar, “Bize perişdeler gelsedi ýa-da Rabbymyzy görsedikde!” diýdiler. Kasam bolsun! Olar öz şahsyýetlerinde ulumsylyk köp bilmişlik etdiler we hetdinden aşdylar. 22. Ýöne perişdeleri görjekleri gün, ynha ol güni günäkärlere hiç bir buşlyk ýokdyr. “Waheý, biz Allahyň rehimdarlygyndan, merhemedinden doly daşlaşdyrylypdyrys” diýerler. 23. Olaryň edenleri ähli amallaryna seretdik we olary dargan tozanjyklara öwürdik. 24. Şol gün jennetlikleriň galjaklary ýeri hasam haýyrly, dynç aljak ýerleri hasam gözeldir. 25. Şol gün gök asman bulutlar ýaly ýarylyp bölüner we perişdeler topar topar indiriler. 26. Şol gün hakyky hökmürowanlyk Rahmanyňdyr we kapyrlara kynçylykly bir gün boljakdyr. 27. Şol gün zalym ynsan, (çäresiz) ellerini dişläp şeýle diýjekdir: “Näme bolardy menem pygamberler bilen bilelikde bir ýolda bolsadym!” 28. “Näletler bolsun maňa, käşge palançany dost edinmesedim!” 29. “Kasam bolsun! Gurhan maňa gelenden soň, meni ondan ol azdyrdy. Onsuzam şeýtan ynsany kömekçisiz goýar.” 30. Pygamber, “Eý Rabbym! Kowmym şu Gurhany terk edilen bir zat halyna getirdi”diýdi. 31. Biz, ynha şeýle, her pygamber üçin günäkärlerden bir duşman ýaratdyk. Ýol görkeziji we ýardam beriji hökmünde Rabbyň ýeter. 32. Iňkär edenler,”Gurhan oňa bir gezekde indirilsedi” diýdiler. Biz Gurhan bilen seniň kalbyňy beketmek üçin şeýle bölek bölek indirdik we ony ýuwaş ýuwaş okadyk. 33. Olaryň saňa getiren mysallaryna garşylyk biz saňa hakykaty we iň gowy beýany berendiris. 34. Ýüzin ýatyrylyp jähenneme süýrenjek bolanlar bara, ynha şolar ýagdaýlary taýdan iň erbet, saýlan ýoly sebäpläm has azgyndyrlar. 35. Kasam bolsun! Biz, Musa kitaby (Töwraty) berdik we dogany Haruny hem oňa kömekçi kyldyk. 36. Olara, “Aýatlarymyzy ýalanlaýan topluma gidiň” diýdik. Ahyrynda ol kowmy ýer bilen ýegsan etdik. 37. Nuh kowmuny hem, pygamberleri ýalanlan wagty suwda gark etdik. Olary ynsanlara bir sapak kyldyk we zalymlara gazaply bir azap taýynladyk. 38. Ad we Semud kowumlaryny, Ress halkyny we bularyň arasynda köp nesilleri hem heläk etdik. 39. Bularyň her birine mysallar berdik, (öwüt-nesihat almanlary üçin) ählisini ýok etdik. 40. Kasam bolsun! Seniň kowmyň, bela ýagmyryna sataşyp ýok edilen şähere darandyrlar. Ýogsa-da ony görenoklardymy? (görmeýänligi sebäpdenmi sapak almadylar.) Ýok! (Görýärdiler ýöne) gaýtadan direlmegi umyt edenokdylar. 41.42. Olar seni görende diňe güýmenje edinerler. “Allahyň pygamber hökmünde göýbereni şul adammy? Biz, ylahlarymyza berk ýapyşmadyk bolsadyk, hatda bizi ylahlarymyzdan daşlaşdyrjakdy”(diýerler. ) Olar golaýda azaby gören wagtlary, kiminiň azgyndyklaryny görerler. 43. Öz nebsiniň arzuwyny özüne ylah edineni gördüňmi? Oňa senmi wekil boljak? 44. Ýogsa sen olaryň köpüsiniň (söz) diňlejeklerini ýa-da akyllaryny ulanarlar öýtýäňmi? Olar haýwanlar ýalydyrlar, belki-de saýlap alan ýollary sebäpli olardan hem beterdirler. 45. Rabbyňyň kölegäni uzadanyny görmezmiň? Islesedi ony dowamly durnuksyz (uzatmazdy) kylardy. Soňra biz güneşi kölegä delil kyldyk. 46. Soňra ony özümize ýuwaş ýuwaşdan çekdik. 47. Ol, gijäni size bir ýapynja, ukyny dynç almaklyk we gündizäm hereket we iş wagty kylandyr. 48.49. Ol, rehimdarlygynyň öňünde şemallary buşlaýyjy hökmünde iberendir. Öli topragy janlandyralyň, ýaradanlarymyzdan köp ynsanlary, ösümlikleri we haýwanlary suwlalyň diýip gökden arassa bir suw indirdik. 50. Kasam bolsun! Biz muny ynsanlaryň arasynda oýlanyp pikir edip sapak alsynlar diýip, gaýta-gaýta aýan etdik. Ýöne ynsanlaryň köpüsi gadyr bilmezlikde ürj ederler. 51. Islesedik her ýurda bir duýdyrýançy göýbererdik. 52. Şeýle bolsa kapyrlaryň ylalaşyklaryna gulak asma, olara garşy bu Gurhan bilen bar güýjüň bilen göreş. 53. Ol, biriniň suwy süýji, lezzetli, beýlekisiniňki duzly we ajy bolan iki deňizi göýberip, aralaryna-da görünmez bir perde biri-birine we goşulmaklarynyň öňüni alar ýaly bir böwet goýandyr. 54. Ol, suwdan bir ynsan ýaradyp ondan nesiller we garyndaşlyk emele getirendir. Rabbyň ähli zada hakykaty bilen güýji ýetendir. 55. Olar, Allahy goýup, özlerine peýdasy we zyýany degmeýän zatlara gulluk ederler. Kapyr, Rabbyna garşy (şeýtana) arka çykandyr. 56. Biz seni diňe buşlaýyjy we duýdyrýançy hökmünde iberdik. 57. Şeýle diý: “Men muňa garşylyk sizden isleýänim, Rabbyňa giden ýola gitmeginden başga haýsydyr bir töleg islemeýärin.” 58. Sen, Ol ölümsiz we ebedi diri bolana (Allaha) sygyn. Ony her-hili öwgi bilen beýgeldip, ýatlap tesbih et. Gullarynyň günälerinden hakykaty bilen habarly bolan ol ýeter! 59. Gökleri we ýer-ýüzüni we ikisiniň arasyndakylary alty günde ýaradan soňra-da Arşa oturan Rahmandyr. Sen muny habary bolandan sora! 60. Olara, “Rahmana sejdä gidiň diýlende “Rahman nämedir?” Seniň bize buýranyňamy sejde edeli?” diýerler we bu olaryň gahar-gazabyny artdyrar.(sejde) 61. Göge ýyldyzlar ýerleşdiren, şol ýerde bir yşyk çeşmesi (güneşi) we ýagtyldýan bir aýy ýaradanyň şany gaty beýikdir. 62. Ol, öwüt-nesihat almak isleýän we köp şükür eden bolmagy islän ynsanlar üçin gijani we gündizi biri-biriniň yzyndan yzygiderli getirendir. 63. Rahmanyň gullary, ýer-ýüzünde agyrbaşly we pes-päl bilen yöreýänlerdir. Jahiller olara söz aýdan wagty, “salam” diýer geçerler. 64. Olar, Rablaryna sejde edip we gijelerini kyýamda durup geçirýänlerdir. 65. Olar, şeýle diýenlerdir: “Eý Rabbymyz! Bizden jähennem azabyny daşlaşdyr, hakykatdan-da onuň azaby dowamly bir heläkçilikdir.” 66. “Şübhesiz, şol ýer nähili erbet duralga we nähili erbet bir mesgendir.” 67. Olar, harj edenlerinde ne isrif ederler ne-de bahyllyk edenlerdir. Olaryň harj edişleri, şu ikisiniň arasynda deň-agramly bir harj edişdir. 68. Olar, Allah bilen bilelikde başga bir ylaha gulluk etmeýän, haksyz ýere, Allahyň haram kylan janyna kast etmeýän we zina etmeýänlerdir. Kim bulary etse agyr azaba sezewar bolar. 69. Kyýamat güni onuň azaby esse esse artdyrylar we kynçylyk çekip horlanan hökmünde şol ýerde ebedi galar. 70. Emma toba edip ynanan we salyh amallar edýänler başga. Allah ynha olaryň erbetliklerini ýagşylyga öwürer. Allah köp bagyşlaýandyr we köp rehimdarlyk edendir. 71. Kim toba edip we salyh amallar işlese, ynha ol Allaha tobasy kabul edilen hökmünde barar. 72. Olar, ýalana şaýatlyk etmeýän, peýdasyz boş bir zada gabat gelen wagty, agyrbaşlylyk we geçirimlilik bilen geçip gidenlerdir. 73. Olar, özlerine Rablarynyň aýatlary ýatladylan wagty, olara kör (görmezlige uran) we ker (eşitmediksirän) bolmazlar. 74. Olar, “Eý Rabbymyz! Aýallarymyzy we çagalarymyzy bize göz aýdyňlygy kyl we bizi Allaha garşy gelmekden säginenleriň öňde baryjysy kyl” diýenlerdir. 75. Ynha olar, eden sabyrlaryna garşylyk jennediň ýokarky derejeleri bilen sylaglanarlar we şol ýerde esenlik dilegi we salam bilen garşy alynarlar. 76. Şol ýerde ebedi galarlar. Şol ýer nähili gowy bir duralga we nähili gowy bir mesgendir! 77. Eý Muhammed! Şeýle diý; “doga-dilegiňiz bolmasa, Rabbym sizi näme diýip sylasyn! Siz ýalanladyňyz. Şeýle bolsa azap ýakaňyzy göýbermez.”