ISRA SÜRESI
Ayet Sayısı 111
بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
سُبْحَٰنَ ٱلَّذِىٓ أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِۦ لَيْلًا مِّنَ ٱلْمَسْجِدِ ٱلْحَرَامِ إِلَى ٱلْمَسْجِدِ ٱلْأَقْصَا ٱلَّذِى بَٰرَكْنَا حَوْلَهُۥ لِنُرِيَهُۥ مِنْ ءَايَٰتِنَآۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْبَصِيرُ ﴿١﴾ وَءَاتَيْنَا مُوسَى ٱلْكِتَٰبَ وَجَعَلْنَٰهُ هُدًى لِّبَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُواْ مِن دُونِى وَكِيلًا ﴿٢﴾ ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا ﴿٣﴾ وَقَضَيْنَآ إِلَىٰ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ فِى ٱلْكِتَٰبِ لَتُفْسِدُنَّ فِى ٱلْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا كَبِيرًا ﴿٤﴾ فَإِذَا جَآءَ وَعْدُ أُولَىٰهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَآ أُوْلِى بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجَاسُواْ خِلَٰلَ ٱلدِّيَارِۚ وَكَانَ وَعْدًا مَّفْعُولًا ﴿٥﴾ ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ ٱلْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَٰكُم بِأَمْوَٰلٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَٰكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا ﴿٦﴾ إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِكُمْۖ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَاۚ فَإِذَا جَآءَ وَعْدُ ٱلْءَاخِرَةِ لِيَسُۥٓـُٔواْ وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُواْ ٱلْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيرًا ﴿٧﴾ عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَن يَرْحَمَكُمْۚ وَإِنْ عُدتُّمْ عُدْنَاۘ وَجَعَلْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَٰفِرِينَ حَصِيرًا ﴿٨﴾ إِنَّ هَٰذَا ٱلْقُرْءَانَ يَهْدِى لِلَّتِى هِىَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ ٱلْمُؤْمِنِينَ ٱلَّذِينَ يَعْمَلُونَ ٱلصَّٰلِحَٰتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا كَبِيرًا ﴿٩﴾ وَأَنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِٱلْءَاخِرَةِ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿١٠﴾ وَيَدْعُ ٱلْإِنسَٰنُ بِٱلشَّرِّ دُعَآءَهُۥ بِٱلْخَيْرِۖ وَكَانَ ٱلْإِنسَٰنُ عَجُولًا ﴿١١﴾ وَجَعَلْنَا ٱلَّيْلَ وَٱلنَّهَارَ ءَايَتَيْنِۖ فَمَحَوْنَآ ءَايَةَ ٱلَّيْلِ وَجَعَلْنَآ ءَايَةَ ٱلنَّهَارِ مُبْصِرَةً لِّتَبْتَغُواْ فَضْلًا مِّن رَّبِّكُمْ وَلِتَعْلَمُواْ عَدَدَ ٱلسِّنِينَ وَٱلْحِسَابَۚ وَكُلَّ شَىْءٍ فَصَّلْنَٰهُ تَفْصِيلًا ﴿١٢﴾ وَكُلَّ إِنسَٰنٍ أَلْزَمْنَٰهُ طَٰٓئِرَهُۥ فِى عُنُقِهِۦۖ وَنُخْرِجُ لَهُۥ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ كِتَٰبًا يَلْقَىٰهُ مَنشُورًا ﴿١٣﴾ ٱقْرَأْ كِتَٰبَكَ كَفَىٰ بِنَفْسِكَ ٱلْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا ﴿١٤﴾ مَّنِ ٱهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِى لِنَفْسِهِۦۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَاۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰۗ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبْعَثَ رَسُولًا ﴿١٥﴾ وَإِذَآ أَرَدْنَآ أَن نُّهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُواْ فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا ٱلْقَوْلُ فَدَمَّرْنَٰهَا تَدْمِيرًا ﴿١٦﴾ وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنَ ٱلْقُرُونِ مِنۢ بَعْدِ نُوحٍۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِۦ خَبِيرًۢا بَصِيرًا ﴿١٧﴾ مَّن كَانَ يُرِيدُ ٱلْعَاجِلَةَ عَجَّلْنَا لَهُۥ فِيهَا مَا نَشَآءُ لِمَن نُّرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنَا لَهُۥ جَهَنَّمَ يَصْلَىٰهَا مَذْمُومًا مَّدْحُورًا ﴿١٨﴾ وَمَنْ أَرَادَ ٱلْءَاخِرَةَ وَسَعَىٰ لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَٰٓئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُورًا ﴿١٩﴾ كُلًّا نُّمِدُّ هَٰٓؤُلَآءِ وَهَٰٓؤُلَآءِ مِنْ عَطَآءِ رَبِّكَۚ وَمَا كَانَ عَطَآءُ رَبِّكَ مَحْظُورًا ﴿٢٠﴾ ٱنظُرْ كَيْفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍۚ وَلَلْءَاخِرَةُ أَكْبَرُ دَرَجَٰتٍ وَأَكْبَرُ تَفْضِيلًا ﴿٢١﴾ لَّا تَجْعَلْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَّخْذُولًا ﴿٢٢﴾ وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوٓاْ إِلَّآ إِيَّاهُ وَبِٱلْوَٰلِدَيْنِ إِحْسَٰنًاۚ إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ ٱلْكِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا ﴿٢٣﴾ وَٱخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ ٱلذُّلِّ مِنَ ٱلرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ٱرْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِى صَغِيرًا ﴿٢٤﴾ رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِى نُفُوسِكُمْۚ إِن تَكُونُواْ صَٰلِحِينَ فَإِنَّهُۥ كَانَ لِلْأَوَّٰبِينَ غَفُورًا ﴿٢٥﴾ وَءَاتِ ذَا ٱلْقُرْبَىٰ حَقَّهُۥ وَٱلْمِسْكِينَ وَٱبْنَ ٱلسَّبِيلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيرًا ﴿٢٦﴾ إِنَّ ٱلْمُبَذِّرِينَ كَانُوٓاْ إِخْوَٰنَ ٱلشَّيَٰطِينِۖ وَكَانَ ٱلشَّيْطَٰنُ لِرَبِّهِۦ كَفُورًا ﴿٢٧﴾ وَإِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ٱبْتِغَآءَ رَحْمَةٍ مِّن رَّبِّكَ تَرْجُوهَا فَقُل لَّهُمْ قَوْلًا مَّيْسُورًا ﴿٢٨﴾ وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَىٰ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ ٱلْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا ﴿٢٩﴾ إِنَّ رَبَّكَ يَبْسُطُ ٱلرِّزْقَ لِمَن يَشَآءُ وَيَقْدِرُۚ إِنَّهُۥ كَانَ بِعِبَادِهِۦ خَبِيرًۢا بَصِيرًا ﴿٣٠﴾ وَلَا تَقْتُلُوٓاْ أَوْلَٰدَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَٰقٍۖ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِيَّاكُمْۚ إِنَّ قَتْلَهُمْ كَانَ خِطْـًٔا كَبِيرًا ﴿٣١﴾ وَلَا تَقْرَبُواْ ٱلزِّنَىٰٓۖ إِنَّهُۥ كَانَ فَٰحِشَةً وَسَآءَ سَبِيلًا ﴿٣٢﴾ وَلَا تَقْتُلُواْ ٱلنَّفْسَ ٱلَّتِى حَرَّمَ ٱللَّهُ إِلَّا بِٱلْحَقِّۗ وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِۦ سُلْطَٰنًا فَلَا يُسْرِف فِّى ٱلْقَتْلِۖ إِنَّهُۥ كَانَ مَنصُورًا ﴿٣٣﴾ وَلَا تَقْرَبُواْ مَالَ ٱلْيَتِيمِ إِلَّا بِٱلَّتِى هِىَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُۥۚ وَأَوْفُواْ بِٱلْعَهْدِۖ إِنَّ ٱلْعَهْدَ كَانَ مَسْـُٔولًا ﴿٣٤﴾ وَأَوْفُواْ ٱلْكَيْلَ إِذَا كِلْتُمْ وَزِنُواْ بِٱلْقِسْطَاسِ ٱلْمُسْتَقِيمِۚ ذَٰلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا ﴿٣٥﴾ وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِۦ عِلْمٌۚ إِنَّ ٱلسَّمْعَ وَٱلْبَصَرَ وَٱلْفُؤَادَ كُلُّ أُوْلَٰٓئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْـُٔولًا ﴿٣٦﴾ وَلَا تَمْشِ فِى ٱلْأَرْضِ مَرَحًاۖ إِنَّكَ لَن تَخْرِقَ ٱلْأَرْضَ وَلَن تَبْلُغَ ٱلْجِبَالَ طُولًا ﴿٣٧﴾ كُلُّ ذَٰلِكَ كَانَ سَيِّئُهُۥ عِندَ رَبِّكَ مَكْرُوهًا ﴿٣٨﴾ ذَٰلِكَ مِمَّآ أَوْحَىٰٓ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ ٱلْحِكْمَةِۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتُلْقَىٰ فِى جَهَنَّمَ مَلُومًا مَّدْحُورًا ﴿٣٩﴾ أَفَأَصْفَىٰكُمْ رَبُّكُم بِٱلْبَنِينَ وَٱتَّخَذَ مِنَ ٱلْمَلَٰٓئِكَةِ إِنَٰثًاۚ إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيمًا ﴿٤٠﴾ وَلَقَدْ صَرَّفْنَا فِى هَٰذَا ٱلْقُرْءَانِ لِيَذَّكَّرُواْ وَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُورًا ﴿٤١﴾ قُل لَّوْ كَانَ مَعَهُۥٓ ءَالِهَةٌ كَمَا يَقُولُونَ إِذًا لَّٱبْتَغَوْاْ إِلَىٰ ذِى ٱلْعَرْشِ سَبِيلًا ﴿٤٢﴾ سُبْحَٰنَهُۥ وَتَعَٰلَىٰ عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيرًا ﴿٤٣﴾ تُسَبِّحُ لَهُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ ٱلسَّبْعُ وَٱلْأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّۚ وَإِن مِّن شَىْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِۦ وَلَٰكِن لَّا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْۗ إِنَّهُۥ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا ﴿٤٤﴾ وَإِذَا قَرَأْتَ ٱلْقُرْءَانَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ ٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِٱلْءَاخِرَةِ حِجَابًا مَّسْتُورًا ﴿٤٥﴾ وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِىٓ ءَاذَانِهِمْ وَقْرًاۚ وَإِذَا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِى ٱلْقُرْءَانِ وَحْدَهُۥ وَلَّوْاْ عَلَىٰٓ أَدْبَٰرِهِمْ نُفُورًا ﴿٤٦﴾ نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَسْتَمِعُونَ بِهِۦٓ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَإِذْ هُمْ نَجْوَىٰٓ إِذْ يَقُولُ ٱلظَّٰلِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَّسْحُورًا ﴿٤٧﴾ ٱنظُرْ كَيْفَ ضَرَبُواْ لَكَ ٱلْأَمْثَالَ فَضَلُّواْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا ﴿٤٨﴾ وَقَالُوٓاْ أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمًا وَرُفَٰتًا أَءِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا ﴿٤٩﴾ قُلْ كُونُواْ حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا ﴿٥٠﴾ أَوْ خَلْقًا مِّمَّا يَكْبُرُ فِى صُدُورِكُمْۚ فَسَيَقُولُونَ مَن يُعِيدُنَاۖ قُلِ ٱلَّذِى فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍۚ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُءُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَۖ قُلْ عَسَىٰٓ أَن يَكُونَ قَرِيبًا ﴿٥١﴾ يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِۦ وَتَظُنُّونَ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٥٢﴾ وَقُل لِّعِبَادِى يَقُولُواْ ٱلَّتِى هِىَ أَحْسَنُۚ إِنَّ ٱلشَّيْطَٰنَ يَنزَغُ بَيْنَهُمْۚ إِنَّ ٱلشَّيْطَٰنَ كَانَ لِلْإِنسَٰنِ عَدُوًّا مُّبِينًا ﴿٥٣﴾ رَّبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْۖ إِن يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِن يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْۚ وَمَآ أَرْسَلْنَٰكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا ﴿٥٤﴾ وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَن فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِۗ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ ٱلنَّبِيِّۦنَ عَلَىٰ بَعْضٍۖ وَءَاتَيْنَا دَاوُۥدَ زَبُورًا ﴿٥٥﴾ قُلِ ٱدْعُواْ ٱلَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِۦ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ ٱلضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا ﴿٥٦﴾ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ ٱلْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُۥ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُۥٓۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾ وَإِن مِّن قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ ٱلْقِيَٰمَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًاۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِى ٱلْكِتَٰبِ مَسْطُورًا ﴿٥٨﴾ وَمَا مَنَعَنَآ أَن نُّرْسِلَ بِٱلْءَايَٰتِ إِلَّآ أَن كَذَّبَ بِهَا ٱلْأَوَّلُونَۚ وَءَاتَيْنَا ثَمُودَ ٱلنَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُواْ بِهَاۚ وَمَا نُرْسِلُ بِٱلْءَايَٰتِ إِلَّا تَخْوِيفًا ﴿٥٩﴾ وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِٱلنَّاسِۚ وَمَا جَعَلْنَا ٱلرُّءْيَا ٱلَّتِىٓ أَرَيْنَٰكَ إِلَّا فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَٱلشَّجَرَةَ ٱلْمَلْعُونَةَ فِى ٱلْقُرْءَانِۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَٰنًا كَبِيرًا ﴿٦٠﴾ وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَٰٓئِكَةِ ٱسْجُدُواْ لِءَادَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبْلِيسَ قَالَ ءَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا ﴿٦١﴾ قَالَ أَرَءَيْتَكَ هَٰذَا ٱلَّذِى كَرَّمْتَ عَلَىَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ ٱلْقِيَٰمَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُۥٓ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٦٢﴾ قَالَ ٱذْهَبْ فَمَن تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَآؤُكُمْ جَزَآءً مَّوْفُورًا ﴿٦٣﴾ وَٱسْتَفْزِزْ مَنِ ٱسْتَطَعْتَ مِنْهُم بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِم بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِى ٱلْأَمْوَٰلِ وَٱلْأَوْلَٰدِ وَعِدْهُمْۚ وَمَا يَعِدُهُمُ ٱلشَّيْطَٰنُ إِلَّا غُرُورًا ﴿٦٤﴾ إِنَّ عِبَادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَٰنٌۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا ﴿٦٥﴾ رَّبُّكُمُ ٱلَّذِى يُزْجِى لَكُمُ ٱلْفُلْكَ فِى ٱلْبَحْرِ لِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا ﴿٦٦﴾ وَإِذَا مَسَّكُمُ ٱلضُّرُّ فِى ٱلْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّآ إِيَّاهُۖ فَلَمَّا نَجَّىٰكُمْ إِلَى ٱلْبَرِّ أَعْرَضْتُمْۚ وَكَانَ ٱلْإِنسَٰنُ كَفُورًا ﴿٦٧﴾ أَفَأَمِنتُمْ أَن يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ ٱلْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُواْ لَكُمْ وَكِيلًا ﴿٦٨﴾ أَمْ أَمِنتُمْ أَن يُعِيدَكُمْ فِيهِ تَارَةً أُخْرَىٰ فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَاصِفًا مِّنَ ٱلرِّيحِ فَيُغْرِقَكُم بِمَا كَفَرْتُمْۙ ثُمَّ لَا تَجِدُواْ لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِۦ تَبِيعًا ﴿٦٩﴾ وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِىٓ ءَادَمَ وَحَمَلْنَٰهُمْ فِى ٱلْبَرِّ وَٱلْبَحْرِ وَرَزَقْنَٰهُم مِّنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَفَضَّلْنَٰهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا ﴿٧٠﴾ يَوْمَ نَدْعُواْ كُلَّ أُنَاسٍۭ بِإِمَٰمِهِمْۖ فَمَنْ أُوتِىَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَٰبَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا ﴿٧١﴾ وَمَن كَانَ فِى هَٰذِهِۦٓ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِى ٱلْءَاخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلًا ﴿٧٢﴾ وَإِن كَادُواْ لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ ٱلَّذِىٓ أَوْحَيْنَآ إِلَيْكَ لِتَفْتَرِىَ عَلَيْنَا غَيْرَهُۥۖ وَإِذًا لَّٱتَّخَذُوكَ خَلِيلًا ﴿٧٣﴾ وَلَوْلَآ أَن ثَبَّتْنَٰكَ لَقَدْ كِدتَّ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْـًٔا قَلِيلًا ﴿٧٤﴾ إِذًا لَّأَذَقْنَٰكَ ضِعْفَ ٱلْحَيَوٰةِ وَضِعْفَ ٱلْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا ﴿٧٥﴾ وَإِن كَادُواْ لَيَسْتَفِزُّونَكَ مِنَ ٱلْأَرْضِ لِيُخْرِجُوكَ مِنْهَاۖ وَإِذًا لَّا يَلْبَثُونَ خِلَٰفَكَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٧٦﴾ سُنَّةَ مَن قَدْ أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ مِن رُّسُلِنَاۖ وَلَا تَجِدُ لِسُنَّتِنَا تَحْوِيلًا ﴿٧٧﴾ أَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ لِدُلُوكِ ٱلشَّمْسِ إِلَىٰ غَسَقِ ٱلَّيْلِ وَقُرْءَانَ ٱلْفَجْرِۖ إِنَّ قُرْءَانَ ٱلْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا ﴿٧٨﴾ وَمِنَ ٱلَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِۦ نَافِلَةً لَّكَ عَسَىٰٓ أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا ﴿٧٩﴾ وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِى مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِى مُخْرَجَ صِدْقٍ وَٱجْعَل لِّى مِن لَّدُنكَ سُلْطَٰنًا نَّصِيرًا ﴿٨٠﴾ وَقُلْ جَآءَ ٱلْحَقُّ وَزَهَقَ ٱلْبَٰطِلُۚ إِنَّ ٱلْبَٰطِلَ كَانَ زَهُوقًا ﴿٨١﴾ وَنُنَزِّلُ مِنَ ٱلْقُرْءَانِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَۙ وَلَا يَزِيدُ ٱلظَّٰلِمِينَ إِلَّا خَسَارًا ﴿٨٢﴾ وَإِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى ٱلْإِنسَٰنِ أَعْرَضَ وَنَـَٔا بِجَانِبِهِۦۖ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ كَانَ يَـُٔوسًا ﴿٨٣﴾ قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِۦ فَرَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَنْ هُوَ أَهْدَىٰ سَبِيلًا ﴿٨٤﴾ وَيَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلرُّوحِۖ قُلِ ٱلرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّى وَمَآ أُوتِيتُم مِّنَ ٱلْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا ﴿٨٥﴾ وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِٱلَّذِىٓ أَوْحَيْنَآ إِلَيْكَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ بِهِۦ عَلَيْنَا وَكِيلًا ﴿٨٦﴾ إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَۚ إِنَّ فَضْلَهُۥ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا ﴿٨٧﴾ قُل لَّئِنِ ٱجْتَمَعَتِ ٱلْإِنسُ وَٱلْجِنُّ عَلَىٰٓ أَن يَأْتُواْ بِمِثْلِ هَٰذَا ٱلْقُرْءَانِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِۦ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا ﴿٨٨﴾ وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِى هَٰذَا ٱلْقُرْءَانِ مِن كُلِّ مَثَلٍ فَأَبَىٰٓ أَكْثَرُ ٱلنَّاسِ إِلَّا كُفُورًا ﴿٨٩﴾ وَقَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ تَفْجُرَ لَنَا مِنَ ٱلْأَرْضِ يَنۢبُوعًا ﴿٩٠﴾ أَوْ تَكُونَ لَكَ جَنَّةٌ مِّن نَّخِيلٍ وَعِنَبٍ فَتُفَجِّرَ ٱلْأَنْهَٰرَ خِلَٰلَهَا تَفْجِيرًا ﴿٩١﴾ أَوْ تُسْقِطَ ٱلسَّمَآءَ كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفًا أَوْ تَأْتِىَ بِٱللَّهِ وَٱلْمَلَٰٓئِكَةِ قَبِيلًا ﴿٩٢﴾ أَوْ يَكُونَ لَكَ بَيْتٌ مِّن زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقَىٰ فِى ٱلسَّمَآءِ وَلَن نُّؤْمِنَ لِرُقِيِّكَ حَتَّىٰ تُنَزِّلَ عَلَيْنَا كِتَٰبًا نَّقْرَؤُهُۥۗ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّى هَلْ كُنتُ إِلَّا بَشَرًا رَّسُولًا ﴿٩٣﴾ وَمَا مَنَعَ ٱلنَّاسَ أَن يُؤْمِنُوٓاْ إِذْ جَآءَهُمُ ٱلْهُدَىٰٓ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ أَبَعَثَ ٱللَّهُ بَشَرًا رَّسُولًا ﴿٩٤﴾ قُل لَّوْ كَانَ فِى ٱلْأَرْضِ مَلَٰٓئِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَلَكًا رَّسُولًا ﴿٩٥﴾ قُلْ كَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدًۢا بَيْنِى وَبَيْنَكُمْۚ إِنَّهُۥ كَانَ بِعِبَادِهِۦ خَبِيرًۢا بَصِيرًا ﴿٩٦﴾ وَمَن يَهْدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلْمُهْتَدِۖ وَمَن يُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَآءَ مِن دُونِهِۦۖ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَبُكْمًا وَصُمًّاۖ مَّأْوَىٰهُمْ جَهَنَّمُۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَٰهُمْ سَعِيرًا ﴿٩٧﴾ ذَٰلِكَ جَزَآؤُهُم بِأَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَقَالُوٓاْ أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمًا وَرُفَٰتًا أَءِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا ﴿٩٨﴾ أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّ ٱللَّهَ ٱلَّذِى خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَن يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَّا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى ٱلظَّٰلِمُونَ إِلَّا كُفُورًا ﴿٩٩﴾ قُل لَّوْ أَنتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَآئِنَ رَحْمَةِ رَبِّىٓ إِذًا لَّأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ ٱلْإِنفَاقِۚ وَكَانَ ٱلْإِنسَٰنُ قَتُورًا ﴿١٠٠﴾ وَلَقَدْ ءَاتَيْنَا مُوسَىٰ تِسْعَ ءَايَٰتٍۭ بَيِّنَٰتٍۖ فَسْـَٔلْ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ إِذْ جَآءَهُمْ فَقَالَ لَهُۥ فِرْعَوْنُ إِنِّى لَأَظُنُّكَ يَٰمُوسَىٰ مَسْحُورًا ﴿١٠١﴾ قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَآ أَنزَلَ هَٰٓؤُلَآءِ إِلَّا رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ بَصَآئِرَ وَإِنِّى لَأَظُنُّكَ يَٰفِرْعَوْنُ مَثْبُورًا ﴿١٠٢﴾ فَأَرَادَ أَن يَسْتَفِزَّهُم مِّنَ ٱلْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ جَمِيعًا ﴿١٠٣﴾ وَقُلْنَا مِنۢ بَعْدِهِۦ لِبَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ ٱسْكُنُواْ ٱلْأَرْضَ فَإِذَا جَآءَ وَعْدُ ٱلْءَاخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا ﴿١٠٤﴾ وَبِٱلْحَقِّ أَنزَلْنَٰهُ وَبِٱلْحَقِّ نَزَلَۗ وَمَآ أَرْسَلْنَٰكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا ﴿١٠٥﴾ وَقُرْءَانًا فَرَقْنَٰهُ لِتَقْرَأَهُۥ عَلَى ٱلنَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَٰهُ تَنزِيلًا ﴿١٠٦﴾ قُلْ ءَامِنُواْ بِهِۦٓ أَوْ لَا تُؤْمِنُوٓاْۚ إِنَّ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلْعِلْمَ مِن قَبْلِهِۦٓ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا ﴿١٠٧﴾ وَيَقُولُونَ سُبْحَٰنَ رَبِّنَآ إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا ﴿١٠٨﴾ وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا۩ ﴿١٠٩﴾ قُلِ ٱدْعُواْ ٱللَّهَ أَوِ ٱدْعُواْ ٱلرَّحْمَٰنَۖ أَيًّا مَّا تَدْعُواْ فَلَهُ ٱلْأَسْمَآءُ ٱلْحُسْنَىٰۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَٱبْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا ﴿١١٠﴾ وَقُلِ ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ ٱلَّذِى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُن لَّهُۥ شَرِيكٌ فِى ٱلْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُۥ وَلِىٌّ مِّنَ ٱلذُّلِّۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًۢا ﴿١١١﴾ [سُورَةُ الْاِسْرَآءِ :: ١-١١١]
Rahman we Rahym bolan Allahyñ ady bilen
1. Özüne aýatlarymyzdan bir bölegini görkezmek üçin guluny (Muhammedi) bir gije Mesjidi Haramdan daş töweregini bereketlendirenimiz Mesjidi Aksa äkiden Allahyň şany belentdir. Hiç şübhesiz ol, hakykaty bilen eşidendir, hakykaty bilen görendir. 2. Musa kitaby (Töwraty) berdik we ony, menden başgasyny wekil edinmäň diýip Israýyl ogullaryna bir ýol görkeziji kyldyk. 3. Eý özlerini Nuh bilen bilelikde (gämide) äkidenlerimiziň çagalary! Hakykat şudur, ol köp şükür eden bir guldy. 4. Biz kitapda (Töwratda) Israýyl ogullaryna, ýer-ýüzünde hökman iki gezek bozgunlyk edersiňiz we uly bir tekepbirlik bilen öwünersiňiz diýip höküm etdik. 5. Ahyr-soňy bu iki bozgunçylykdan ilkiniň wagty gelende (sizi jezalandyrmak üçin) üstüňize gaty güýçli bolan bir topar gullarymyzy göýberdik. Olar öýleriňiziň arasyna çenli girdiler. Bu ýerine ýetirilmeli bolan bir wadady. 6. Soňra olara garşy size gaýtadan üstünlik berdik. Mallar we çagalar bilen sizi güýçlendirdik. Sanyňyzy hasam köpeltdik. 7. Ýagşylyk etseňiz özüňize ýagşylyk etdigiňiz bolar, ýamanlyk etseňizem ýene-de özüňize etdigiňiz bolar. Ikinji bozgunçylygyň wagty gelende ýüzüňizi gara etsinler. Ozalam girenleri ýaly ýene mesjidi aksa (gudratly öýe) girsinler we ellerine geçen zatlary ýer bilen ýegsan etsinler diýip, üstüňize ýene duşmanlaryňyzy göýberdik. 8. Umyt ediler, belkem Rabbyňyz size rähimdarlyk eder. Eger-de ýene öňki ýagdaýyňyza dönseňiz, bizem (jeza bermäge) döneris. Biz jähennemi kapyrlara bir zyndan edendiris. 9.10. Hakykatdanam bu Gurhan iň takyk bolan ýola äkider we gowy işler eden möminler üçin uly bir sylagyň bardygyny we ahyrýete ynanmaýanlar üçin gazaply bir azap taýarlandygymyzy buşlar. 11. Ynsan haýra doga eder ýaly erbetlige-de doga eder. Ynsan gaty howlukmaçdyr. 12. Biz gije we gündizi (gudratymyzy görkezen) iki alamat etdik. Rabbyňyzdan eçilmekligini islemekligiňiz, ýyllaryň sanyny we hasabyny bilmegiňiz üçin gijäni garaldyp, gündizi ýagty etdik. Ynha biz hemme zady aç-açan düşündirdik. 13. Her ynsanyň amalyny boýnuna ýükledik. Kyýamat güni özüne açylan hökmünde görjek bir kitabyny çykararys. 14. Oka kitabyňy! Bu gün hasap soragçysy hökmünde saňa nebsiň ýeter diýiljekdir. 15. Kim dogry ýoly tapan bolsa, diňe özi üçin tapandyr. Kim azan bolsa özüne garşy azandyr. Hiç bir günäkär başga bir günäkäriň günäsini almaz. Biz, bir pygamber ibermedikçe azap bermeris. 16. Biz bir ýurdy heläk etmek islänimizde, onuň bol-elinlikde ýaşaýan lälik başyndakylara (tabyn bolmaklaryny) buýrarys olaram erbetlik ederler. Şeýdibem şol ýurt hakynda beren hökümimiz amala aşar we şol ýeriň astyny üstüne çöwüreris. 17. Nuhdan soňam ençeme nesilleri heläk etdik. Gullaryň günälerini hakykaty bilen bilen we gören hökmünde Rabbyň ýeter. 18. Kim geçiji dünýäni islese, şol ýerde oňa (elbetde islänimize) islänimizçe derrew bereris. Soňam jähennemi şoňa mekan ederis. Ol, bu ýere aýyplanan we Allahyň rehimdarlygyndan kowulan (mahrum) bolup girer. 19. Kim mömin bolup ahyrýeti islese we şona ýetmek üçin bolmalysy ýaly göreşse, ynha bularyň işleriniň garşylygy berler. 20. Rabbyňyň eçilmekliginden her birine, olara-da bulara-da bereris. Rabbyňyň eçilmekligi (hiç kime) gadagan edilen däldir. 21. Gör nähili, olaryň kimini kimine üstün kyldyk. Elbetde ahyrýetdäki derejeleri has-da beýikdir, üstünlikler hasam beýikdir. 22. Allah bilen birlikde başga bir ylah edinme, ýogsa-da aýyplanan we ýalňyzlyga terkedilip galarsyň. 23. Rabbyň, özünden başgasyna asla ybadat etmezligiňizi we ene-ata gowy seretmegiňizi anyk buýurdy. Eger-de olardan biri ýa-da her ikisi hem seniň ýanyňda garrylyk çagyna ýetse, olara üf hem diýäýme, olara käýeme, olara süýji we gowy söz aýt. 24. Olara rehimdarlyk edip sylag-sarpa ganadyňy indir we şeýle diý, “Rabbym! Edil meni kiçiligimden gorap ýetişdirişleri ýaly seniň hem olara haýpyň gelsin.” 25. Rabbyňyz içiňizde bolany iň gowy bilendir. Eger-de siz gowy kişiler bolsaňyz, şunam biliň Allah toba edenleri köp bagyşlaýandyr. 26. Garyndaş kowuma, garyp-gasara we ýolda galan ýolagçylaryň haklaryny ber, ýöne seçip sowurma! 27. Sebäbi seçip sowanlar şeýtanlaryň doganlarydyr. Şeýtan bolsa Rabbyna garşy köp nadanlyk edendir. 28. Eger Rabbyňdan bir rahmet islemek üçin olardan ýüz öwürjek bolsaň, o wagt olara ýumşak bir söz aýt. 29. Eli gysyk bolma, doly eli açygam bolma! Soňra gynanarsyň we çäresiz galarsyň. 30. Şübhesiz Rabbyň, islänine bol rysgalyny berer we (islänine-de) gysar. Sebäbi ol, gullaryndan hakykatdanam habarlydyr we olary görendir. 31. Garyplyk gorkusy bilen çagalaryňyzy öldürmäň. Olara hem size hem rysgaly biz bereris. Olary öldürmek hakykatdanam uly bir günädir. 32. Zyna ýakynlaşmaň! Sebäbi ol, gaty betgelişik bir işdir we gaty erbet bir ýoldyr. 33. Hakly bir sebäbi bolmadykça, Allahyň, öldürilmegini haram kylan janlyny öldürmäň! Kim nähak ýere öldürilse biz onuň hossaryna doly ygtyýarlyk berendiris. Emma olam (kysas ýoly bilen) öldürmäne berlen rugsadyň çägini aşmasyn! Sebäbi özüne kömek edilendir. 34. Kämillik çagyna çenli ýetimiň malyna diňe iň gowy ýagdaýda serediň. Beren sözüňizi hem ýerine ýetiriň. Sebäbi söz (beren sözünden) jogapkärçilikdir. 35. Ölçäniňizde dogry ölçäň, dogry terezi bilen çekiň! Bu has haýyrly bolup, netijesi taýdanam has gowydyr. 36. Hakynda anyk maglumatyň bolmadyk zadyň yzyna düşme. Sebäbi gulak, göz we kalp, bularyň hemmesi ondan jogapkärdir. 37. Ýer-ýüzünde ulumsylyk toslap ýöreme. Sebäbi sen asla ýeri ýaryp bilmersiň, beýiklik boýuňça-da daglara asla ýetip bilmersiň. 38. Bütin bu sanalyp geçilenleriň erbetleri, Rabbyň gatynda halanmaýan zatlardyr. 39. Bular Rabbyňyň saňa wahyý bilen berenlerinden käbir paýhaslarydyr. Allah bilen bilelikde başga ylah edinme! Soňra aýyplanan we Allahyň rehimdarlygyndan kowulyp jähenneme zyňlarsyň. 40. Rabbyňyz erkek çagalary size saýlap aýyrdy-da özüne perişdelerden gyz çagalarymy edindi? Hakykatdanam gaty uly bir söz aýtýarsyňyz. 41. Kasam bolsun! Biz, olar düşünip öwüt-nesihat alsynlar diýip (hakykatlary) bu Gurhanda dürli görnüşlerde açykladyk. Emma bu olaryň diňe gaçmaklaryny artdyrýar. 42. Şeýle diý! “Eger olaryň aýdyp çaklaýanlary ýaly Allah bilen birlikde (başga) ylahlar bolsady, ol wagt ol ylahlaram, (arşyň) eýesine ýetmek üçin elbetde bir ýol gözlärdiler. 43. Allah, her hili kemçilikden daşdyr. Olaryň aýdýan zatlarynyň aňyrsyndadyr, (daşyndadyr) belentdir.” 44. Ýedi gökde, ýerde we bularyň aralarynda bolanlar Allahy tesbih edip ýatlarlar. Her zat ony hamd bilen tesbih edip ýatlar durar. Ýöne siz olaryň tesbihlerine düşünmersiňiz. Ol Halimdir (derrew jezalandyrmaz, möhlet berer), köp bagyşlaýandyr. 45. Gurhan okalanda, seniň bilen ahyrýete ynanmaýanlaryň arasyna gizlin bir perdäni goýarys. 46. Gurhany düşünmezlikleri üçin kalplary üstüne perdeler, gulaklaryna hem agyrlyk goýarys. Gurhanda (ybadata laýyk ylah hökmünde) diňe Rabbyňy ýatlan wagtyň yzlaryna dolanyp gaçarlar. 47. Olar seni diňleýärkäler haýsy maksat bilen diňleýändiklerini öz aralarynda gürleşenlerinde ol zalymlaryň, “Siz diňe jadygöýlik edýän bir ynsana uýýaňyz” diýendiklerini gaty gowy bilýäris. 48. Gör seniň üçin nämelere meňzedip azdylar. Artyk (dogry) ýoly tapmazlar. 49. Şeýle diýdiler, “Biz ölenden, toprak we üýşmeleň süňk bolansoňammy, bizmi gaýtadan direldilýäris?” 50. Şeýle diý, “(Şübhemi bar?) Isle daş boluň isle demir!” 51. Ýa-da aklyňyza görä direldilmegi asla mümkin bolmadyk başga bir zat (jandar) boluň! (ýene-de direldilersiňiz). Şeýle diýerler; “ýeri bizi dünýä gaýtadan kim (getirjek) dolandyrjak?” Şeýle diý, “sizi ilkinji gezek ýaradan.” Muňa kellelerini saňa (kemsitýän bir ýagdaýda) yrap, “ol haçanmyş” diýerler? Şeýle diý,” ýakyn bolsa gerek. 52. Allahyň sizi gabyrlaryňyzdan çagyryp, siziň hem oňa hamd edip buýrugyna uýup we (gabyrlaryňyzda) gaty az galandyryn öýtjek günüňizi ýatla! 53. Gullaryma aýt! (Ynsanlara garşy) iň gowy sözi aýtsynlar! Sebäbi şeýtan, aralaryny bozar. Sebäbi şeýtan ynsanyň aç-açan bir duşmanydyr. 54. Rabbyňyz sizi has gowy biler. (ýagdaýyňyza görä) islese size rehimdarlyk eder, islese size azap eder. Seni hem olara wekil hökmünde göýbermedik. 55. Hem Rabbyň göklerde we ýerde kim bar bolsa has gowy biler. Kasam bolsun! Pygamberleriň bir toparyny bir toparyna üstün kyldyk. Dawuda hem Zebury berdik. 56. Şeýle diý, “Ony goýupda ylah diýip aýdýanlaryňyzy çagyryň. Olar, başyňyzdaky kynçylygy aýyrybam, üýtgedibem bilmezler.” 57. Olaryň ýalbaran bu zatlary, “Rablaryna haýsymyz has ýakyn bolarys” diýip araçy gözlärler. Onuň rehimdarlygyny ymyt ederler, azabyndan gorkarlar. Sebäbi Rabbyňyň azaby hakykatdanam aýylgançdyr. 58. Näçe ýurt bar bolsa hemmesini kyýamat gününden ozal heläk ederis ýa-da gazaply bir azap bilen jezalandyrarys. Ynha bu kitapda, lewhi mahfuzdadyr (başdan ahyra ýazylan ýerde ýazylgydyr). 59. Biz (kureýşiň isleýän) gudratlary göýbermegimize böwet bolan zat diňe öňkileriň olary ýalanlamaklarydyr. (Hakykatynda) Semud kowmyna ol urkaçy düýäni aç-açan bir gudrat hökmünde berdigem, olar bu sebäpden zalym boldylar. Eýsem biz gudratlary diňe gorkuzmak üçin göýbereris. 60. Hany saňa, “Rabbyň hökman, ynsanlaryň hemme taraplaýyn gurşap alandyr” diýipdik. Saňa görkezen ol düýşimizi hem, Gurhanda näletlenen ol agajy hem diňe ynsanlary synamak üçin saý-sebäp etdik. Biz olary gorkuzýarys. Ýöne bu, diňe olaryň uly azgynlyklaryny hasam artdyrdy. 61. Hany perişdelere, “Adam üçin hormat bilen egiliň” diýipdik, olaram hormat bilen egilipdiler. Diňe Iblis hormat bilen egilmändi. “Men heý bir balçykdan ýaradan ynsanyň üçin hormat bilen egilerinmi?” diýipdi. 62. Ýene-de şeýle diýipdi; “Menden beýik görýän adamyň şumy? Aýdarmyň? Kasam bolsun! Eger maňa kyýamata çenli möhlet berseň, onuň nesliniň azajygyndan galanyny (azdyryp) gözegçiligim astyna alaryn.” 63. Allah şeýle diýdi, “Güm bol, git.” Olardan kim saňa uýsa, şübhesiz jähennem doly bir garşylyk hökmünde hemmäňiziň jezasy bolar.” 64. “(Hany) olardan güýjüň ýetenini çagyrmagyň bilen aýagyny taýdyr. Atlylaryň we pyýadalaryň bilen olaryň üstüne çoz. Olaryň mallaryna we çagalaryna şärik bol. Olara wadalar ber.” Aslynda şeýtan olary aldamakdan başga hiç bir zady wada berip bilmez. 65. “Şübhesiz, (hakyky) gullarymyň üstünde seniň hiçbir häkimiýetiň bolmaz. Wekil hökmünde Rabbyň ýeter!” 66. Rabbyňyzyň eçilmekliginden nesibäňizi gözlärsiňiz diýip siziň üçin deňizde gämileri ýüzdirendir. Şübhesiz ol size garşy gaty merhemetlidir. 67. Deňizde sizi bir kynçylyga uçranyňyzda ähli çokunanlaryňyz (sizi taşlap) ýitirim bolup gider, diňe Allah galar. Ýöne sizi halas edip gury ýere çykaranda bolsa ýüz öwürersiňiz. Onsuzam ynsan gaty nadandyr. 68. Ýeri, gury ýerde sizi ýere geçirmejeginden ýa-da üstüňize daşlar zyňan harasaty göýbermeginden arkaýyn boldyňyzmy? Soňra-da özüňize bir wekil (howandar) tapyp bilmersiňiz? 69. Ýa-da sizi tekrar deňize dolandyryp üstüňize, gowuran bir harasat iberip nadanlygyňyz sebäpli sizi gark etmeginden, soňam bize garşy özüňiz üçin arka çykyp biljek bir ýardamçy tapmazlykdan (ýagdaýyndan) ynamdamysyňyz? 70. Kasam bolsun! Biz ynsan oglyny mertebeli kyldyk. Olary gury ýerde we deňizde daşadyk. Özlerini iň gowy we arassa zatlardan ryzyklandyrdyk we olary ýaradanlarymyzyň köpüsinden üstün kyldyk. 71. Ähli ynsanlary öz ýolbaşçylary (baştutanlary) bilen bilelikde çagyrjak günimizi ýatla! (Ol gün) kime kitaby sagyndan berilse, ynha olar kitaplaryny okarlar we gyl (tozan, çigit) ýalyjagam haksyzlyga uçramazlar. 72. Kim bu dünýäde körlük eden bolsa ahyrýetde-de kördir, ýoluny has-da ýitirendir. 73. Olar, saňa wahyý bilen habar berenimizden başgasyny bize garşy toslamagyň üçin tas hem seni yrypdylar. (Eger beýle edip bilsediler) ynha şol wagt seni dost edinerdiler. 74. Eger-de biz saňa sabyr bermedik bolsadyk, tas hem olara azajyk göwün bererdiň! 75. Ynha ol wagt saňa, durmuşyňda ölümiň esse-esse ajylaryny datdyrardyk. Soňam bize garşy özüňe hiç bir ýardam berenem tapmazdyň. 76. Seni ol ýerden (Mekgeden) kowup çykarmak üçin hatda seni gysjakdylar. Muny edip bilselerdi senden soň, şol ýerde gaty az wagt ýaşardylar. 77. Senden önki göýberen pygamberlerimiz hakyndaky kanun şeýledir. Biziň kanunymyzda hiç hili üýtgeşikli tapmarsyň! 78. Güneşiň öglän wagtynda günbatara süýşmeginden, gijaniň garaňkylygyna çenli (belli wagtlarda) namaz kyl. Soňam ertir namazyny kyl. Sebäbi ertir namazy şaýatlydyr. 79. Gijäniň bir böleginde hem oýanyp, saňa mahsus bolan goşmaça bir ybadat hökmünde tehejjüd namazy kyl we Rabbyň seni Makamy Mahmuda ýetirsin! 80. Şeýle diý,”Rabbym! (Girjek ýerime) dogrylyk we rahatlyk içinde girmegime kömek et. (Çykjak ýerimdenem) meni dogrylyk we rahatlyk içinde çykar. Gatyňdan maňa ýardamçy bir güýç ber.” 81. Şeýle diy, “Hak geldi, hak bolmadyk ýok boldy. Şübhesiz (batyl) hak bolmadyk ýok bolmaga mejburdyr.” 82. Biz Gurhandan, möminler üçin şypa we rehimdarlyk boljak zatlary indirýäris. Zalymlaryň bolsa Gurhan, diňe zyýanyny artdyrar. 83. Ynsana nygmat berenimizde ýüz öwrüp gaçar. Özüne şer, erbetlik degende bolsa umytsyzlyga düşer. 84. Şeýle diý; “Her kim öz bolşuna görä mynasyp işler eder. Rabbyňyz, iň dogry ýolda bolany has gowy biler.” 85. We saňa ruh hakynda sorag soraýarlar. Şeýle diý; “Ruh, Rabbymyň biljegi bir zatdyr. Size gaty az ylym berlendir.” 86. Kasam bolsun! Islesedik, biz saňa wahyý bilen berleni doly ýok ederdik. Soňam bu meselede bize garşy özüňe hiç bir ýardam berenem tapmazdyň. 87. Diňe Rabbyňdan rehimdarlyk hökmünde şeýle etmedik. Sebäbi onuň saňa bolan eçilmekligi gaty ulydyr. 88. Şeýle diý, kasam bolsun! “Ynsanlar we jynlar bu Gurhanyň bir meňzeşini getirmek üçin jemlenseler we biri- birine goldaw berseler, ýene-de onuň meňzeşini getirip bilmezler.” 89. Kasam bolsun! Biz bu Gurhanda ynsanlara her hili mysaly dürli görnüşlerde açykladyk. Şonda-da ynsanlaryň köpüsi diňe iňkär etmekde dyrjaşdylar. 90.-93. Şeýle diýdiler, “ýerden bize pynar çogup çykýança ýa-da seniň hurmalardan, üzümlerden bir bagyň bolup arasyndan şarlap şarlap derýalar akýança ýa-da nygtap aýdyşyň ýaly asmany bölek bölek edip üstümize düşürýänçäň, Allahy we perişdeleri garşymyza getirýänçäň ýa-da altyndan bir öýüň bolýança, ýa-da sen asmana çykmasaň saňa asla ynanmarys. Bize gökden okarymyza bir kitap indirmeseň, asmana çykanyňa hem ynanjak däldiris.” Şeýle diý, “Rabbymy mundan daşda tutaryn. Men diňe bir Resul hökmünde göýberilen bir ynsandyryn.” 94. Ynsanlary dogry ýola salmak üçin (Gurhan) gelenden soň, olaryň iman etmeklerine diňe, “Allah bir ynsanymy pygamber edip göýberdi” diýmekleri päsgel berendir. 95. Şeýle diý, “Eger ýer- ýüzünde, (ynsanlaryň ýerine) ýerleşip aýlanan perişdeler bolsady, elbetde olara gökden bir perişde pygamber indirerdik.” 96. Şeýle diý, “Siziň bilen meniň aramda şaýat hökmünde Allah ýeter. Sebäbi ol, gullaryndan hakykaty bilen habarlydyr, olary hakykaty bilen görendir.” 97. Allah kimi dogry ýola salsa, ynha ol dogry ýoly tapandyr. Kimini azdyrsa, şeýleleri üçinem ondan başga dost tapmarsyň. Olary kyýamat güni körler, dilsizler we kerler edip, ýüzin ýagdaýda direldip hasabat sorarys. Barjak ýerleri jähennemdir. Jähennemiň ody öçse hem olara çawraýan ýalynyny azaltmarys. 98. Bu, olaryň jezasydyr. Sebäbi olar aýatlarymyzy iňkär etdiler we “Biz ölenden, toprak we üýşmeleň süňk bolansoňammy, bizmi gaýtadan direldilýäris?” diýdiler. 99. Olar, gökleri we ýeri ýaradan Allahyň, özleri ýalylary ýaratmana güýji ýetendigini görmedilermi? Allah olar üçin, hakynda hiç şübhe bolmaýan bir ajaly belländir. Emma zalymlar diňe iňkär etmekde dyrjaşdylar. 100. Şeýle diý, “Eger siz Rabbymyň rehimdarlyk hazynalaryna eýe bolsadyňyz, ol wagt hem tükenip gutarar gorkysy bilen bahyllyk ederdiňiz. Onsuzam ynsan gaty bahyldyr.” 101. Kasam bolsun! Biz Musa aç-açan dokuz gudraty berdik. Israýyl ogullaryndan sora (saňa aýdyp bersinler). Hany Musa olara gelipdi we Parawunam oňa, “Eý Musa! men seniň çyndanam jadylanandygyňy çak edýärin.” diýipdi. 102. Musa bolsa, “gowy bilýärsiňä bulary diňe gökleriň we ýeriň Rabby aç-açan deliller hökmünde indirendir. Eý Parawun, menem seni çyndanam heläk bolan bir kişi hökmünde görýärin” diýipdi. 103. Mundan soň Parawun (ejir çekdirmek we öldürmek bilen) şol ýerden olaryň köküni gazamak isledi. Biz hem ony we bile ýanyndakylary birden suwda gark etdik. 104. Munuň yzyndan Israýyl ogullaryna şeýle diýdik, “Bu topraklarda oturyň, ahyrýet wadasy (kyýamat) gelende hemmäňizi ýygnap bir ýere jemläris.” 105. Biz ony (Gurhany) hak hökmünde indirdik we ol hem hak bilen indi. Senäm diňe buşlaýyjy we duýdyrýançy hökmünde göýberdik. 106. Biz Gurhany, ynsanlara durup-durup okarsyn diýip aýat-aýat aýyrdyk we az-azdan indirdik. 107. Şeýle diý, “Oňa isle ynanyň, isle ynanmaň! Şübhesiz, has ozalky özlerine ylym berlenler, Gurhan özlerine okalan wagty derrew ýüzin sejdä ýatardylar.”(sejde) 108. “Rabbymyzyň şany belentdir. Rabbymyzyň wadasy hökman hak boljakdyr” diýerler. 109. Olar aglap ýüzin ýere ýatarlar. Bulam olaryň çuňňur sarpasyny artdyrar. 110. Şeýle diý,” (Rabbyňyzy) isle Allah diýip çagyryň, isle Rahman diýip çagyryň. Haýsy bilen çagyrsaňyz çagyryň, ahyry iň gowy atlar onuňkydyr.” Namazyň-da sesiňi gaty beýgeltme-de gaty peseltme-de. Ikisiniň arasynda bolsun. 111. “Hamd, çaga edinmeýän, mülkde şärigi bolmaýan, biabraý ýa-da ejiz bolmadyk we bir ýardama mätäç bolmaýan Allaha mahsusdyr.” diý we ony tekbir bilen beýgelt!