MERÝEM SÜRESI
Ayet Sayısı 98
بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
كٓهيعٓصٓ ﴿١﴾ ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُۥ زَكَرِيَّآ ﴿٢﴾ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُۥ نِدَآءً خَفِيًّا ﴿٣﴾ قَالَ رَبِّ إِنِّى وَهَنَ ٱلْعَظْمُ مِنِّى وَٱشْتَعَلَ ٱلرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُنۢ بِدُعَآئِكَ رَبِّ شَقِيًّا ﴿٤﴾ وَإِنِّى خِفْتُ ٱلْمَوَٰلِىَ مِن وَرَآءِى وَكَانَتِ ٱمْرَأَتِى عَاقِرًا فَهَبْ لِى مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا ﴿٥﴾ يَرِثُنِى وَيَرِثُ مِنْ ءَالِ يَعْقُوبَۖ وَٱجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا ﴿٦﴾ يَٰزَكَرِيَّآ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَٰمٍ ٱسْمُهُۥ يَحْيَىٰ لَمْ نَجْعَل لَّهُۥ مِن قَبْلُ سَمِيًّا ﴿٧﴾ قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِى غُلَٰمٌ وَكَانَتِ ٱمْرَأَتِى عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ ٱلْكِبَرِ عِتِيًّا ﴿٨﴾ قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَىَّ هَيِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْـًٔا ﴿٩﴾ قَالَ رَبِّ ٱجْعَل لِّىٓ ءَايَةًۚ قَالَ ءَايَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ ٱلنَّاسَ ثَلَٰثَ لَيَالٍ سَوِيًّا ﴿١٠﴾ فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِۦ مِنَ ٱلْمِحْرَابِ فَأَوْحَىٰٓ إِلَيْهِمْ أَن سَبِّحُواْ بُكْرَةً وَعَشِيًّا ﴿١١﴾ يَٰيَحْيَىٰ خُذِ ٱلْكِتَٰبَ بِقُوَّةٍۖ وَءَاتَيْنَٰهُ ٱلْحُكْمَ صَبِيًّا ﴿١٢﴾ وَحَنَانًا مِّن لَّدُنَّا وَزَكَوٰةًۖ وَكَانَ تَقِيًّا ﴿١٣﴾ وَبَرًّۢا بِوَٰلِدَيْهِ وَلَمْ يَكُن جَبَّارًا عَصِيًّا ﴿١٤﴾ وَسَلَٰمٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا ﴿١٥﴾ وَٱذْكُرْ فِى ٱلْكِتَٰبِ مَرْيَمَ إِذِ ٱنتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِيًّا ﴿١٦﴾ فَٱتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَآ إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا ﴿١٧﴾ قَالَتْ إِنِّىٓ أَعُوذُ بِٱلرَّحْمَٰنِ مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيًّا ﴿١٨﴾ قَالَ إِنَّمَآ أَنَاْ رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلَٰمًا زَكِيًّا ﴿١٩﴾ قَالَتْ أَنَّىٰ يَكُونُ لِى غُلَٰمٌ وَلَمْ يَمْسَسْنِى بَشَرٌ وَلَمْ أَكُ بَغِيًّا ﴿٢٠﴾ قَالَ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَىَّ هَيِّنٌۖ وَلِنَجْعَلَهُۥٓ ءَايَةً لِّلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِّنَّاۚ وَكَانَ أَمْرًا مَّقْضِيًّا ﴿٢١﴾ فَحَمَلَتْهُ فَٱنتَبَذَتْ بِهِۦ مَكَانًا قَصِيًّا ﴿٢٢﴾ فَأَجَآءَهَا ٱلْمَخَاضُ إِلَىٰ جِذْعِ ٱلنَّخْلَةِ قَالَتْ يَٰلَيْتَنِى مِتُّ قَبْلَ هَٰذَا وَكُنتُ نَسْيًا مَّنسِيًّا ﴿٢٣﴾ فَنَادَىٰهَا مِن تَحْتِهَآ أَلَّا تَحْزَنِى قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِيًّا ﴿٢٤﴾ وَهُزِّىٓ إِلَيْكِ بِجِذْعِ ٱلنَّخْلَةِ تُسَٰقِطْ عَلَيْكِ رُطَبًا جَنِيًّا ﴿٢٥﴾ فَكُلِى وَٱشْرَبِى وَقَرِّى عَيْنًاۖ فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ ٱلْبَشَرِ أَحَدًا فَقُولِىٓ إِنِّى نَذَرْتُ لِلرَّحْمَٰنِ صَوْمًا فَلَنْ أُكَلِّمَ ٱلْيَوْمَ إِنسِيًّا ﴿٢٦﴾ فَأَتَتْ بِهِۦ قَوْمَهَا تَحْمِلُهُۥۖ قَالُواْ يَٰمَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْـًٔا فَرِيًّا ﴿٢٧﴾ يَٰٓأُخْتَ هَٰرُونَ مَا كَانَ أَبُوكِ ٱمْرَأَ سَوْءٍ وَمَا كَانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا ﴿٢٨﴾ فَأَشَارَتْ إِلَيْهِۖ قَالُواْ كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِى ٱلْمَهْدِ صَبِيًّا ﴿٢٩﴾ قَالَ إِنِّى عَبْدُ ٱللَّهِ ءَاتَىٰنِىَ ٱلْكِتَٰبَ وَجَعَلَنِى نَبِيًّا ﴿٣٠﴾ وَجَعَلَنِى مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَأَوْصَٰنِى بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱلزَّكَوٰةِ مَا دُمْتُ حَيًّا ﴿٣١﴾ وَبَرًّۢا بِوَٰلِدَتِى وَلَمْ يَجْعَلْنِى جَبَّارًا شَقِيًّا ﴿٣٢﴾ وَٱلسَّلَٰمُ عَلَىَّ يَوْمَ وُلِدتُّ وَيَوْمَ أَمُوتُ وَيَوْمَ أُبْعَثُ حَيًّا ﴿٣٣﴾ ذَٰلِكَ عِيسَى ٱبْنُ مَرْيَمَۚ قَوْلَ ٱلْحَقِّ ٱلَّذِى فِيهِ يَمْتَرُونَ ﴿٣٤﴾ مَا كَانَ لِلَّهِ أَن يَتَّخِذَ مِن وَلَدٍۖ سُبْحَٰنَهُۥٓۚ إِذَا قَضَىٰٓ أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُۥ كُن فَيَكُونُ ﴿٣٥﴾ وَإِنَّ ٱللَّهَ رَبِّى وَرَبُّكُمْ فَٱعْبُدُوهُۚ هَٰذَا صِرَٰطٌ مُّسْتَقِيمٌ ﴿٣٦﴾ فَٱخْتَلَفَ ٱلْأَحْزَابُ مِنۢ بَيْنِهِمْۖ فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن مَّشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿٣٧﴾ أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ يَوْمَ يَأْتُونَنَاۖ لَٰكِنِ ٱلظَّٰلِمُونَ ٱلْيَوْمَ فِى ضَلَٰلٍ مُّبِينٍ ﴿٣٨﴾ وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ ٱلْحَسْرَةِ إِذْ قُضِىَ ٱلْأَمْرُ وَهُمْ فِى غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿٣٩﴾ إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ ٱلْأَرْضَ وَمَنْ عَلَيْهَا وَإِلَيْنَا يُرْجَعُونَ ﴿٤٠﴾ وَٱذْكُرْ فِى ٱلْكِتَٰبِ إِبْرَٰهِيمَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا ﴿٤١﴾ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ يَٰٓأَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا يَسْمَعُ وَلَا يُبْصِرُ وَلَا يُغْنِى عَنكَ شَيْـًٔا ﴿٤٢﴾ يَٰٓأَبَتِ إِنِّى قَدْ جَآءَنِى مِنَ ٱلْعِلْمِ مَا لَمْ يَأْتِكَ فَٱتَّبِعْنِىٓ أَهْدِكَ صِرَٰطًا سَوِيًّا ﴿٤٣﴾ يَٰٓأَبَتِ لَا تَعْبُدِ ٱلشَّيْطَٰنَۖ إِنَّ ٱلشَّيْطَٰنَ كَانَ لِلرَّحْمَٰنِ عَصِيًّا ﴿٤٤﴾ يَٰٓأَبَتِ إِنِّىٓ أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ ٱلرَّحْمَٰنِ فَتَكُونَ لِلشَّيْطَٰنِ وَلِيًّا ﴿٤٥﴾ قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنْ ءَالِهَتِى يَٰٓإِبْرَٰهِيمُۖ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ لَأَرْجُمَنَّكَۖ وَٱهْجُرْنِى مَلِيًّا ﴿٤٦﴾ قَالَ سَلَٰمٌ عَلَيْكَۖ سَأَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّىٓۖ إِنَّهُۥ كَانَ بِى حَفِيًّا ﴿٤٧﴾ وَأَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَدْعُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَأَدْعُواْ رَبِّى عَسَىٰٓ أَلَّآ أَكُونَ بِدُعَآءِ رَبِّى شَقِيًّا ﴿٤٨﴾ فَلَمَّا ٱعْتَزَلَهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَهَبْنَا لَهُۥٓ إِسْحَٰقَ وَيَعْقُوبَۖ وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا ﴿٤٩﴾ وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا ﴿٥٠﴾ وَٱذْكُرْ فِى ٱلْكِتَٰبِ مُوسَىٰٓۚ إِنَّهُۥ كَانَ مُخْلَصًا وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا ﴿٥١﴾ وَنَٰدَيْنَٰهُ مِن جَانِبِ ٱلطُّورِ ٱلْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَٰهُ نَجِيًّا ﴿٥٢﴾ وَوَهَبْنَا لَهُۥ مِن رَّحْمَتِنَآ أَخَاهُ هَٰرُونَ نَبِيًّا ﴿٥٣﴾ وَٱذْكُرْ فِى ٱلْكِتَٰبِ إِسْمَٰعِيلَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صَادِقَ ٱلْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَّبِيًّا ﴿٥٤﴾ وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُۥ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱلزَّكَوٰةِ وَكَانَ عِندَ رَبِّهِۦ مَرْضِيًّا ﴿٥٥﴾ وَٱذْكُرْ فِى ٱلْكِتَٰبِ إِدْرِيسَۚ إِنَّهُۥ كَانَ صِدِّيقًا نَّبِيًّا ﴿٥٦﴾ وَرَفَعْنَٰهُ مَكَانًا عَلِيًّا ﴿٥٧﴾ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ أَنْعَمَ ٱللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ ٱلنَّبِيِّۦنَ مِن ذُرِّيَّةِ ءَادَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِن ذُرِّيَّةِ إِبْرَٰهِيمَ وَإِسْرَٰٓءِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَٱجْتَبَيْنَآۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ ءَايَٰتُ ٱلرَّحْمَٰنِ خَرُّواْ سُجَّدًا وَبُكِيًّا۩ ﴿٥٨﴾ فَخَلَفَ مِنۢ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَٱتَّبَعُواْ ٱلشَّهَوَٰتِۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا ﴿٥٩﴾ إِلَّا مَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحًا فَأُوْلَٰٓئِكَ يَدْخُلُونَ ٱلْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْـًٔا ﴿٦٠﴾ جَنَّٰتِ عَدْنٍ ٱلَّتِى وَعَدَ ٱلرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُۥ بِٱلْغَيْبِۚ إِنَّهُۥ كَانَ وَعْدُهُۥ مَأْتِيًّا ﴿٦١﴾ لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَٰمًاۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا ﴿٦٢﴾ تِلْكَ ٱلْجَنَّةُ ٱلَّتِى نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيًّا ﴿٦٣﴾ وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَۖ لَهُۥ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَٰلِكَۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا ﴿٦٤﴾ رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَٱعْبُدْهُ وَٱصْطَبِرْ لِعِبَٰدَتِهِۦۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُۥ سَمِيًّا ﴿٦٥﴾ وَيَقُولُ ٱلْإِنسَٰنُ أَءِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا ﴿٦٦﴾ أَوَلَا يَذْكُرُ ٱلْإِنسَٰنُ أَنَّا خَلَقْنَٰهُ مِن قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيْـًٔا ﴿٦٧﴾ فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَٱلشَّيَٰطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا ﴿٦٨﴾ ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى ٱلرَّحْمَٰنِ عِتِيًّا ﴿٦٩﴾ ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِٱلَّذِينَ هُمْ أَوْلَىٰ بِهَا صِلِيًّا ﴿٧٠﴾ وَإِن مِّنكُمْ إِلَّا وَارِدُهَاۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتْمًا مَّقْضِيًّا ﴿٧١﴾ ثُمَّ نُنَجِّى ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ وَّنَذَرُ ٱلظَّٰلِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا ﴿٧٢﴾ وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ ءَايَٰتُنَا بَيِّنَٰتٍ قَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَىُّ ٱلْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَّقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِيًّا ﴿٧٣﴾ وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَٰثًا وَرِءْيًا ﴿٧٤﴾ قُلْ مَن كَانَ فِى ٱلضَّلَٰلَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ ٱلرَّحْمَٰنُ مَدًّاۚ حَتَّىٰٓ إِذَا رَأَوْاْ مَا يُوعَدُونَ إِمَّا ٱلْعَذَابَ وَإِمَّا ٱلسَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكَانًا وَأَضْعَفُ جُندًا ﴿٧٥﴾ وَيَزِيدُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ٱهْتَدَوْاْ هُدًىۗ وَٱلْبَٰقِيَٰتُ ٱلصَّٰلِحَٰتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَّرَدًّا ﴿٧٦﴾ أَفَرَءَيْتَ ٱلَّذِى كَفَرَ بِـَٔايَٰتِنَا وَقَالَ لَأُوتَيَنَّ مَالًا وَوَلَدًا ﴿٧٧﴾ أَطَّلَعَ ٱلْغَيْبَ أَمِ ٱتَّخَذَ عِندَ ٱلرَّحْمَٰنِ عَهْدًا ﴿٧٨﴾ كَلَّاۚ سَنَكْتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُۥ مِنَ ٱلْعَذَابِ مَدًّا ﴿٧٩﴾ وَنَرِثُهُۥ مَا يَقُولُ وَيَأْتِينَا فَرْدًا ﴿٨٠﴾ وَٱتَّخَذُواْ مِن دُونِ ٱللَّهِ ءَالِهَةً لِّيَكُونُواْ لَهُمْ عِزًّا ﴿٨١﴾ كَلَّاۚ سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا ﴿٨٢﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّآ أَرْسَلْنَا ٱلشَّيَٰطِينَ عَلَى ٱلْكَٰفِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا ﴿٨٣﴾ فَلَا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا ﴿٨٤﴾ يَوْمَ نَحْشُرُ ٱلْمُتَّقِينَ إِلَى ٱلرَّحْمَٰنِ وَفْدًا ﴿٨٥﴾ وَنَسُوقُ ٱلْمُجْرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرْدًا ﴿٨٦﴾ لَّا يَمْلِكُونَ ٱلشَّفَٰعَةَ إِلَّا مَنِ ٱتَّخَذَ عِندَ ٱلرَّحْمَٰنِ عَهْدًا ﴿٨٧﴾ وَقَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ﴿٨٨﴾ لَّقَدْ جِئْتُمْ شَيْـًٔا إِدًّا ﴿٨٩﴾ تَكَادُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنشَقُّ ٱلْأَرْضُ وَتَخِرُّ ٱلْجِبَالُ هَدًّا ﴿٩٠﴾ أَن دَعَوْاْ لِلرَّحْمَٰنِ وَلَدًا ﴿٩١﴾ وَمَا يَنۢبَغِى لِلرَّحْمَٰنِ أَن يَتَّخِذَ وَلَدًا ﴿٩٢﴾ إِن كُلُّ مَن فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ إِلَّآ ءَاتِى ٱلرَّحْمَٰنِ عَبْدًا ﴿٩٣﴾ لَّقَدْ أَحْصَىٰهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا ﴿٩٤﴾ وَكُلُّهُمْ ءَاتِيهِ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ فَرْدًا ﴿٩٥﴾ إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ ٱلرَّحْمَٰنُ وُدًّا ﴿٩٦﴾ فَإِنَّمَا يَسَّرْنَٰهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ ٱلْمُتَّقِينَ وَتُنذِرَ بِهِۦ قَوْمًا لُّدًّا ﴿٩٧﴾ وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًۢا ﴿٩٨﴾ [سُورَةُ مَرْيَمَ :: ١-٩٨]
Rahman we Rahym bolan Allahyñ ady bilen
1. Kaf Ha Ýa Aýn Sad. 2. Bu, Rabbynyň, Zekeriýa guluna bolan rehimdarlygynyň ýatlanylmagydyr. 3. Hany ol Rabbyňa gizlin bir ses bilen ýalbarypdy. 4. Ol şeýle diýipdi: “Rabbym! Şübhesiz süňklerim gowşady. Saç-sakgalym agardy. Saňa eden doga-dileglerimde hiç-haçan jogapsyz galmadym”. 5.6. Hakykat şudyr men, menden soňky geljek garyndaşlarymyň (Saňa garşy pitne çykarmaklaryndan) gorkýaryn. Aýalym bolsa gysyr. Maňa öz tarapyňdan maňa we Ýakup soltanlygynyň nesline mirasdar boljak bir çagany berip, ony razylygyňa we hoşallygyňa ýeten bir ynsan kyl. 7. (Allah şeýle diýdi:) “Eý Zekeriýýa! Habaryň bolsun, biz saňa Ýahýa adynda bir ogul buşlaýarys. Öň onuň adyny hiç-kime bermedik.” 8. Zekeriýýa, “Rabbym! Aýalym gysyr we menem garrylygyň ahyryna ýeten çagym, meniň nädip çagam bolar?” 9. (Wahyý perişdesi) şeýle diýdi: “Hawa, şeýle. (Ýene) Rabbyň diýýär, bu maňa görä aňsatdyr. Eýsem ozal sen ýok wagtyň seni hem ýaratdym. 10. Zekeriýýa, “Rabbym, şeýle bolsa maňa (çagamyň boljagyna) bir yşarat görkez” diýdi. Allah hem “seniň yşaratyň janyň sagat bolan halatynda ynsanlar bilen (üç gün) üç gijeläp gepleşip bilmezligiňdir.” diýdi. 11. Diýýärkä, şondan soň Zekeriýýa ybadat ýerinden halkynyň garşysyna çykdy. (Gürleşmek isledi, gepläp bilmedi) we olara “Ertir agşam Allahy ýatlap tesbih ediň” diyip yşarat etdi. 12.-14. (Ýahýa dünýä inip ulalansoň ony pygamber kyldyk we özüne) “Eý Ýahýa kitaba berk ýapyş” diýdik. Biz oňa entek çagakä dana paýhaslygy we gatymyzdan ýüregi ýukalygy hem-de ruhy taýdan tämizligi beripdik. Ol, Allahdan gorkup säginen, ene-atasyna sarpaly, gowy bir adamdy. Pitneji bir zalym däldi. 15. Doglan güni, öljek güni we direldiljek güni oňa salam bolsun! 16.17. Eý Muhammed! Kitapda (Gurhanda) Merýemi hem ýatla. Hany maşgalasyndan aýrylyp gündogar tarapynda bir ýere gidipdir we (özüni olardan daş etmek üçin) olar bilen arasynda bir perde çekipdi. Biz, oňa Jebraýyly göýberipdik we oňa bir ynsan sudyrynda görünipdi. 18. Merýem, “Senden, Rahmana sygynýaryn. Eger-de Allahdan gorkýan biri bolsaň (maňa erbetlik etme)” diýdi. 19. Jebraýyl, “Men diňe Rabbyňyň ilçisi. Saňa päkize bir çaga bermek üçin göýberildim” diýdi. 20. Merýem, “Maňa hiç- bir adamyň eli degmän, päkize bir zenan bolanlygym sebäpli meniň nädip çagam bolup biler?” diýdi. 21. Jebraýyl, “Hawa, şeýle. Rabbyň şeýle diýýär: Ol meniň üçin gaty aňsatdyr. Ony ynsanlara bir gudrat, gatymyzdan bir rehimdarlyk kylmak üçin beýle tagdyr etdik. Bu onsuzam (başlangyçda) belli bolan bir işdir.” diýdi. 22. Şeýlelik bilen Merýem çaga üçin göwreli galdy we onuň bilen uzak bir ýere çekildi. 23. Dogurma sanjysy ony bir hurma agajyna ýöneltdi (ugrukdyrdy). “Käşge mundan öň ölsedim we unudylyp gitsedim!” diýdi. 24. Muňa jogap hökmünde (Jebraýyl) agajyň aşagyndan oňa şeýle gygyrdy: “ Gynanma, Rabbyň saňa aşak tarapda bir çeşme akdyrdy. 25. “Hurma agajyny silkele, saňa täze hurma düşsün. 26. Iý, iç, gözüň aýdyň bolsun! Ynsanlardan birini göräýseňem,” Şübhesiz men Rahmanyň ýolunda dymmany saýladym. Bu gün hiç-bir ynsan bilen gepleşjek däl”diý. 27. Gujagynda çagasy bilen halkynyň ýanyna bardy. Olar şeýle diýdiler: “Eý Merýem! Gaty bir erbet iş etdiň!” 28. Eý Harunyň gyz dogany! Seniň kakaň erbet bir ynsan däldi. Ejeňem ar-namyslydy. 29. Muňa jogap hökmünde (Merýem, çaga bilen gepleşiň diýip) oňa yşarat etdi. “Sallançakdaky bir bäbek bilen nädip gepleşeris?” diýdiler. 30. Bäbek şeýle diýip gepledi: “Şübhesiz men Allahyň gulydyryn. Maňa kitaby (Injili) berdi we meni bir pygamber kyldy.” 31. “Nirede bolsam hem meni gutly mübärek we mertebeli kyldy we maňa ýaşadygymça namazy we zekaty buýurdy.” 32. “Meni ejeme sarpa goýan kyldy. Meni azan bir zalym kylmady.” 33. Doglan güni, öljek güni hem we direldiljek güni hem maňa salam (saglyk-esenlik) berlendir.” 34. Hakynda şübhe edenleri, hak söze görä Merýem ogly Isa ynha şudyr. 35. Allahyň çaga edinmegi hakda pikri hem edilmez. Ol mundan beýikdir, daşdyr. Bir işe höküm beren wagty oňa diňe “bol!” diýer we olam derrew bolar. 36. Şübhesiz, Allah, meniňem Rabbym, siziň hem Rabbyňyzdyr. Şeýle bolsa (diňe) Oňa gulluk ediň. Bu anyk, takyk bir ýoldyr. 37. (Ýöne hiristiýan) toparlar, öz aralarynda aýralyga düşdiler. Uly bir güni görüp ýaşajakdyklary üçin wah kapyrlaryň halyna! 38. Bize geljekleri güni (hakykatlary) gowy eşidip görüp bilerler. Emma zalymlar bu gün aç-açan azgynlyk içindedirler. 39. Olary, gapyllykdan oýanyp iman etmeýärkäler, işiň tamamlanjak ol puşmanlyk güni bilen duýdyr. 40. Şübhesiz ýer- ýüzüne we onuň üstündäkilere biz mirasdar bolarys. Diňe bize dolanyp bardyrylar. 41. Kitapda Ibrahimi hem ýatla. Hakykatdanam ol gaty dogryçyl bir adamdy, bir pygamberdi. 42. Hany kakasyna şeýle diýipdi: “Kaka jan! Eşitmeýän, görmeýän we saňa bir peýdasy bolmaýan zatlara näme üçin çokunýarsyň?” 43. “Kaka jan! Dogrysy, saňa berilmedik bir ylym maňa berildi. Maňa tabyn bol we seni dogry ýola salaýyn.” 44. “Kaka jan! Şeýtana çokunma, ynanma! Sebäbi şeýtan Rahmana garşy pitneçi bolandyr.” 45. “Kaka jan! Dogrysy men, saňa, köp goraýan we günäleri geçýän Rahman tarapyndan bir azabyň degmeginden, şeýlelik bilen şeýtana bir dost bolmagyňdan gorkýaryn.” 46. Kakasy, “Eý Ibrahim! Sen meniň ylahlarymdan ýüz dändirýäňmi? Eger-de bu pikriňden dänmeseň hökman seni daşlaryn. Uzak wagtlaýyn menden daşlaş!” diýdi. 47. Ibrahim şeýle diýdi: “sag-aman gal! Seniň üçin Rabbymdan bagyşlanmagyňy dilärin. Şübhesiz ol, meni nygmatlary bilen gurşandyr.” 48. “Sizi we Allahdan başga çokunýanlaryňyzy terk edýärin we Rabbyma ybadat edýärin. Rabbyma ybadat etmek bilen erbetlerden bolmajagymy umyt edýärin.” 49. Ibrahim, olary hem-de olaryň çokunýanlaryny terk eden soň, oňa Ishak bilen Ýakuby berdik we her birini pygamber kyldyk. 50. Olara rehimdarlygymyzdan paý beripdik. Olaryň her dilde hormat bilen ýatlanylmagyny üpjün etdik. 51. Kitapda, Musany hem ýatla! Şübhesiz ol saýlanan bir ynsandy. Bir Resul hem Nebidi. 52. Oňa, Tur dagynyň sag tarapyndan seslenipdik we özi bilen gizlin gepleşmek üçin özümize ýakynlaşdyrdyk. 53. Rehimdarlygymyzyň netijesinde dogany Haruny bir Nebi hökmünde özüne bagşetdik. 54. Kitapda Ismaili hem ýatla. Şübhesiz ol wadasynda duran bir adamdy. Bir Resul hem Nebiýdi. 55. Maşgalasyna namazy we zekaty buýurýardy. Rabbynyň gatynda hoşallygy gazanypdy. 56. Kitapda Idrisi hem ýatla. Hakykatdanam ol dogryçyl bir adamdy, bir Nebiýdi. 57. Ony beýik bir mertebä ýetirdik. 58. Ynha şular, Adam atanyň we Nuh bilen bilelikde (gämä) mündirenlerimiziň neslinden, Ibrahimiň, Ýakubyň we dogry ýola salyp saýlanlarymyzyň neslinden özlerine nygmat berenlerimiz Nebilerdir. Özlerine Rahmanyň aýatlary okalan wagty aglap sejdä giderler.(sejde) 59. Olardan soňra, namazy zaýa eden, şöhwet we dünýewi höwesleriniň yzyna düşen bir nesil geldi. Olar bu edýänleri sebäpli uly bir gazaba sezewar edilerler. 60.61. Ýöne toba edip ynanan we salyh amal işleýänler bolsa başga. Olar jennete, Rahmanyň gullaryna gaýybana wada beren “Adn” jennetlerine girerler we hiç-hili haksyzlyga uçradylmazlar. Şübhesiz onuň wadasy hökman ýerine ýetirler. 62. Şol ýerde boş söz eşitmezler. Diňe bir (perişdeleriň) “salam” (diýişini) eşiderler. Şol ýerde ertir agşam rysgallary hem bardyr. 63. Ynha bu, gullarymyzdan Allaha garşy gelmekden säginenler üçin miras kyljagymyz jennetdir. 64. (Jebraýyl şeýle diýdi:) “Biz diňe Rabbyňyň buýrugy bilen ineris. Geçmişimiz, geljegimiz we bularyň arasyndakylar elmydama Onuňkydyr. Rabbyň unutmaz.” 65. (Allah) gökleriň, ýeriň we bu ikisi arasyndakylaryň Rabbydyr. Şeýle bolsa, oňa ybadat et we oňa ybadat etmekde sabyrly bol. Heý bir onuň adyny göterýän başga birini bilýärmisiň? 66. Ynsan, “Ölenimden soň çyndanam diri bolup (toprakdan) çykarlarynmy?” diýer. 67. Ynsan, ozaldan hiç zatka özüni ýaradanymyz hakda pikir etmezmi? 68. Rabbyňa kasam bolsun! Olary şeýtanlar bilen bilelikde hökman direlderis. Soňra olary hökman jähennemiň daş-töwereginde dyzyna çökdürip taýynlarys. 69. Soňra her bir toplumdan, Rahmana garşy iň köp pitne edip garşy bolanlary hökman çekip çykararys. 70. Soňra, şol ýere girmäne iň köp laýyk bolanlary hökmany suratda iň gowy biz bileris. 71. (Eý ynsanlar!) Sizden jähenneme barmajak hiç kimem ýokdyr. Rabbyň üçin bu kesgitli hökümi berlen bir işdir. 72. Soňra Allaha garşy gelmekden säginenleri halas ederis we zalymlary hem şol ýerde dyzyna çöke düşürilen ýagdaýda goýarys. 73. Aýatlarymyz özlerine aç-açan okalan wagty iňkär edenler, ynananlara, “Iki toplumdan haýsynyň boljak ýeri has haýyrly mejlis we mertebesi has belentdir?” diýdiler. 74. Biz olardan öň, mal-mülk we daş-keşbi has gowy (owadan) bolan ençeme nesilleri heläk etdik. 75. Eý Muhammed! Şeýle diý: “Kim azgynlyk içinde bolsa Rahman olara, isledikleri möhleti bersin! Soňunda özlerine wada berlen azaby ýa-da kyýamaty görenlerinde, kimiň ýeri has erbetmişin, kimiň tarapdarlarynyň has ejizdiklerini bilerler. 76. Allah dogra ýetenleriň dogrylygyny artdyrar. Ýanyňda galan salyh amallar, Rabbyňyň gatynda sogap taýdan we netijesi boýunçada hasam haýyrlydyr. 77. Aýatlarymyzy iňkär edip “Elbetde maňa mal we çaga beriljek” diýen ynsany gördüňmi? 78. Gaýyby görüp bilipmi, ýogsa-da Rahmandan bir söz alypmy? 79. Ýok! (Iş onuň diýşi ýaly däl). Biz onuň aýdanlaryny ýazarys we azabyny artdyrdykça artdyrarys. 80. Onuň (ahyrýetde eýe boljagyna) aýdan zatlaryna biz miras düşer bolarys we ol bize ýeke özi geler. 81. Olar, özleri üçin güýç kuwwat we abraý bolsun diýip, Allahdan başga ylahlar edindiler. 82. Ýok! Ylahlary, olaryň ybadatlaryny iňkär ederler we özlerine duşman bolarlar. 83. Kapyrlaryň başyna, olary durman (günä we azmaklyga) öjükdiren şeýtanlary göýberenimizi görmediňmi?84. Eý Muhammed! Şu ýagdaýda olaryň azaba sezewar bolmaklaryny dilemeklige howlukma! Biz olar üçin diňe (tagdyr edilen günleri) sanaýarys. 85.86. Allaha garşy gelmekden säginenleri Rahmanyň huzyrynda bir ilçiler topary ýaly jemlejegimiz, günäkärleri bolsa, suwa ylgan suwsyz düýeler ýaly jähenneme iberjegimiz güni oýlan! 87. Rahmanyň gatynda söz berlenlerden başgalary, şepagat (araçy) hakyna eýe bolmazlar. 88. Olar, “Rahman bir çaga edindi” diýdiler. 89. Kasam bolsun! “Siz gaty erbet bir zady orta atdyňyz!” 90.91. Rahmana çaga edindi diýen töhmetleri sebäpli, hatda gökler parça-parça, ýer ýarylyp, daglar ýykylyp çökäýjekdi. 92. Eýsem Rahmana bir çaga edinmek gelişmez. 93. Göklerdäki we ýer-ýüzündäki her kim Rahmana gul bolup barar. 94. Kasam bolsun! Allah olary ylmy bilen gurşap alyp, her haýsyny ýekän-ýekän sanandyr. 95. Olaryň (her biri) kyýamat güni Oňa ýeke özi barar. 96. Ynanyp salyh amallar işleýänler üçin bolsa Rahman, (köňüllere) bir söýgi goýar. 97. Eý Muhammed! Biz Allaha garşy gelmekden säginenleri Gurhan bilen buşlap, keçjallyk edýän bir topluma hem duýdyryş berersiň diýip, ony seniň diliň bilen indirip ýeňilleşdirdik. 98. Biz olardan ozal ençeme nesilleri heläk etdik. Olardan hiç birini duýýaňmy ýa-da olaryň pyşyrdysyny hem bolsa eşidýärmiň?