NEML SÜRESI
Ayet Sayısı 93
بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
طسٓۚ تِلْكَ ءَايَٰتُ ٱلْقُرْءَانِ وَكِتَابٍ مُّبِينٍ ﴿١﴾ هُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿٢﴾ ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤْتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُم بِٱلْءَاخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ ﴿٣﴾ إِنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِٱلْءَاخِرَةِ زَيَّنَّا لَهُمْ أَعْمَٰلَهُمْ فَهُمْ يَعْمَهُونَ ﴿٤﴾ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ لَهُمْ سُوٓءُ ٱلْعَذَابِ وَهُمْ فِى ٱلْءَاخِرَةِ هُمُ ٱلْأَخْسَرُونَ ﴿٥﴾ وَإِنَّكَ لَتُلَقَّى ٱلْقُرْءَانَ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ ﴿٦﴾ إِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِأَهْلِهِۦٓ إِنِّىٓ ءَانَسْتُ نَارًا سَـَٔاتِيكُم مِّنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ ءَاتِيكُم بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَّعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ ﴿٧﴾ فَلَمَّا جَآءَهَا نُودِىَ أَنۢ بُورِكَ مَن فِى ٱلنَّارِ وَمَنْ حَوْلَهَا وَسُبْحَٰنَ ٱللَّهِ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٨﴾ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّهُۥٓ أَنَا ٱللَّهُ ٱلْعَزِيزُ ٱلْحَكِيمُ ﴿٩﴾ وَأَلْقِ عَصَاكَۚ فَلَمَّا رَءَاهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَآنٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْۚ يَٰمُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّى لَا يَخَافُ لَدَىَّ ٱلْمُرْسَلُونَ ﴿١٠﴾ إِلَّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًۢا بَعْدَ سُوٓءٍ فَإِنِّى غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿١١﴾ وَأَدْخِلْ يَدَكَ فِى جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَآءَ مِنْ غَيْرِ سُوٓءٍۖ فِى تِسْعِ ءَايَٰتٍ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَقَوْمِهِۦٓۚ إِنَّهُمْ كَانُواْ قَوْمًا فَٰسِقِينَ ﴿١٢﴾ فَلَمَّا جَآءَتْهُمْ ءَايَٰتُنَا مُبْصِرَةً قَالُواْ هَٰذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ ﴿١٣﴾ وَجَحَدُواْ بِهَا وَٱسْتَيْقَنَتْهَآ أَنفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّاۚ فَٱنظُرْ كَيْفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلْمُفْسِدِينَ ﴿١٤﴾ وَلَقَدْ ءَاتَيْنَا دَاوُۥدَ وَسُلَيْمَٰنَ عِلْمًاۖ وَقَالَا ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ ٱلَّذِى فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٍ مِّنْ عِبَادِهِ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿١٥﴾ وَوَرِثَ سُلَيْمَٰنُ دَاوُۥدَۖ وَقَالَ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ عُلِّمْنَا مَنطِقَ ٱلطَّيْرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَىْءٍۖ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلْفَضْلُ ٱلْمُبِينُ ﴿١٦﴾ وَحُشِرَ لِسُلَيْمَٰنَ جُنُودُهُۥ مِنَ ٱلْجِنِّ وَٱلْإِنسِ وَٱلطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُونَ ﴿١٧﴾ حَتَّىٰٓ إِذَآ أَتَوْاْ عَلَىٰ وَادِ ٱلنَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّمْلُ ٱدْخُلُواْ مَسَٰكِنَكُمْ لَا يَحْطِمَنَّكُمْ سُلَيْمَٰنُ وَجُنُودُهُۥ وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿١٨﴾ فَتَبَسَّمَ ضَاحِكًا مِّن قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِىٓ أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ ٱلَّتِىٓ أَنْعَمْتَ عَلَىَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَىَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَٰلِحًا تَرْضَىٰهُ وَأَدْخِلْنِى بِرَحْمَتِكَ فِى عِبَادِكَ ٱلصَّٰلِحِينَ ﴿١٩﴾ وَتَفَقَّدَ ٱلطَّيْرَ فَقَالَ مَا لِىَ لَآ أَرَى ٱلْهُدْهُدَ أَمْ كَانَ مِنَ ٱلْغَآئِبِينَ ﴿٢٠﴾ لَأُعَذِّبَنَّهُۥ عَذَابًا شَدِيدًا أَوْ لَأَاْذْبَحَنَّهُۥٓ أَوْ لَيَأْتِيَنِّى بِسُلْطَٰنٍ مُّبِينٍ ﴿٢١﴾ فَمَكَثَ غَيْرَ بَعِيدٍ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِۦ وَجِئْتُكَ مِن سَبَإٍۭ بِنَبَإٍ يَقِينٍ ﴿٢٢﴾ إِنِّى وَجَدتُّ ٱمْرَأَةً تَمْلِكُهُمْ وَأُوتِيَتْ مِن كُلِّ شَىْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِيمٌ ﴿٢٣﴾ وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا يَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَزَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيْطَٰنُ أَعْمَٰلَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ ٱلسَّبِيلِ فَهُمْ لَا يَهْتَدُونَ ﴿٢٤﴾ أَلَّا يَسْجُدُواْ لِلَّهِ ٱلَّذِى يُخْرِجُ ٱلْخَبْءَ فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ﴿٢٥﴾ ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ ٱلْعَرْشِ ٱلْعَظِيمِ۩ ﴿٢٦﴾ قَالَ سَنَنظُرُ أَصَدَقْتَ أَمْ كُنتَ مِنَ ٱلْكَٰذِبِينَ ﴿٢٧﴾ ٱذْهَب بِّكِتَٰبِى هَٰذَا فَأَلْقِهْ إِلَيْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَٱنظُرْ مَاذَا يَرْجِعُونَ ﴿٢٨﴾ قَالَتْ يَٰٓأَيُّهَا ٱلْمَلَؤُاْ إِنِّىٓ أُلْقِىَ إِلَىَّ كِتَٰبٌ كَرِيمٌ ﴿٢٩﴾ إِنَّهُۥ مِن سُلَيْمَٰنَ وَإِنَّهُۥ بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ﴿٣٠﴾ أَلَّا تَعْلُواْ عَلَىَّ وَأْتُونِى مُسْلِمِينَ ﴿٣١﴾ قَالَتْ يَٰٓأَيُّهَا ٱلْمَلَؤُاْ أَفْتُونِى فِىٓ أَمْرِى مَا كُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّىٰ تَشْهَدُونِ ﴿٣٢﴾ قَالُواْ نَحْنُ أُوْلُواْ قُوَّةٍ وَأُوْلُواْ بَأْسٍ شَدِيدٍ وَٱلْأَمْرُ إِلَيْكِ فَٱنظُرِى مَاذَا تَأْمُرِينَ ﴿٣٣﴾ قَالَتْ إِنَّ ٱلْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُواْ قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوٓاْ أَعِزَّةَ أَهْلِهَآ أَذِلَّةًۖ وَكَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿٣٤﴾ وَإِنِّى مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِم بِهَدِيَّةٍ فَنَاظِرَةٌۢ بِمَ يَرْجِعُ ٱلْمُرْسَلُونَ ﴿٣٥﴾ فَلَمَّا جَآءَ سُلَيْمَٰنَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَآ ءَاتَىٰنِۦَ ٱللَّهُ خَيْرٌ مِّمَّآ ءَاتَىٰكُم بَلْ أَنتُم بِهَدِيَّتِكُمْ تَفْرَحُونَ ﴿٣٦﴾ ٱرْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُم بِجُنُودٍ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُم مِّنْهَآ أَذِلَّةً وَهُمْ صَٰغِرُونَ ﴿٣٧﴾ قَالَ يَٰٓأَيُّهَا ٱلْمَلَؤُاْ أَيُّكُمْ يَأْتِينِى بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَن يَأْتُونِى مُسْلِمِينَ ﴿٣٨﴾ قَالَ عِفْرِيتٌ مِّنَ ٱلْجِنِّ أَنَاْ ءَاتِيكَ بِهِۦ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِكَۖ وَإِنِّى عَلَيْهِ لَقَوِىٌّ أَمِينٌ ﴿٣٩﴾ قَالَ ٱلَّذِى عِندَهُۥ عِلْمٌ مِّنَ ٱلْكِتَٰبِ أَنَاْ ءَاتِيكَ بِهِۦ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَۚ فَلَمَّا رَءَاهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُۥ قَالَ هَٰذَا مِن فَضْلِ رَبِّى لِيَبْلُوَنِىٓ ءَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُۖ وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِۦۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّى غَنِىٌّ كَرِيمٌ ﴿٤٠﴾ قَالَ نَكِّرُواْ لَهَا عَرْشَهَا نَنظُرْ أَتَهْتَدِىٓ أَمْ تَكُونُ مِنَ ٱلَّذِينَ لَا يَهْتَدُونَ ﴿٤١﴾ فَلَمَّا جَآءَتْ قِيلَ أَهَٰكَذَا عَرْشُكِۖ قَالَتْ كَأَنَّهُۥ هُوَۚ وَأُوتِينَا ٱلْعِلْمَ مِن قَبْلِهَا وَكُنَّا مُسْلِمِينَ ﴿٤٢﴾ وَصَدَّهَا مَا كَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ ٱللَّهِۖ إِنَّهَا كَانَتْ مِن قَوْمٍ كَٰفِرِينَ ﴿٤٣﴾ قِيلَ لَهَا ٱدْخُلِى ٱلصَّرْحَۖ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَكَشَفَتْ عَن سَاقَيْهَاۚ قَالَ إِنَّهُۥ صَرْحٌ مُّمَرَّدٌ مِّن قَوَارِيرَۗ قَالَتْ رَبِّ إِنِّى ظَلَمْتُ نَفْسِى وَأَسْلَمْتُ مَعَ سُلَيْمَٰنَ لِلَّهِ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٤٤﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَآ إِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَٰلِحًا أَنِ ٱعْبُدُواْ ٱللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ ﴿٤٥﴾ قَالَ يَٰقَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِٱلسَّيِّئَةِ قَبْلَ ٱلْحَسَنَةِۖ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٤٦﴾ قَالُواْ ٱطَّيَّرْنَا بِكَ وَبِمَن مَّعَكَۚ قَالَ طَٰٓئِرُكُمْ عِندَ ٱللَّهِۖ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ ﴿٤٧﴾ وَكَانَ فِى ٱلْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِى ٱلْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ﴿٤٨﴾ قَالُواْ تَقَاسَمُواْ بِٱللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُۥ وَأَهْلَهُۥ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِۦ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِۦ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ ﴿٤٩﴾ وَمَكَرُواْ مَكْرًا وَمَكَرْنَا مَكْرًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٥٠﴾ فَٱنظُرْ كَيْفَ كَانَ عَٰقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَٰهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٥١﴾ فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةًۢ بِمَا ظَلَمُوٓاْۗ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةً لِّقَوْمٍ يَعْلَمُونَ ﴿٥٢﴾ وَأَنجَيْنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ ﴿٥٣﴾ وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِۦٓ أَتَأْتُونَ ٱلْفَٰحِشَةَ وَأَنتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿٥٤﴾ أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ ٱلرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ ٱلنِّسَآءِۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ ﴿٥٥﴾ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِۦٓ إِلَّآ أَن قَالُوٓاْ أَخْرِجُوٓاْ ءَالَ لُوطٍ مِّن قَرْيَتِكُمْۖ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ ﴿٥٦﴾ فَأَنجَيْنَٰهُ وَأَهْلَهُۥٓ إِلَّا ٱمْرَأَتَهُۥ قَدَّرْنَٰهَا مِنَ ٱلْغَٰبِرِينَ ﴿٥٧﴾ وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلْمُنذَرِينَ ﴿٥٨﴾ قُلِ ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَٰمٌ عَلَىٰ عِبَادِهِ ٱلَّذِينَ ٱصْطَفَىٰٓۗ ءَآللَّهُ خَيْرٌ أَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿٥٩﴾ أَمَّنْ خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضَ وَأَنزَلَ لَكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءً فَأَنۢبَتْنَا بِهِۦ حَدَآئِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَّا كَانَ لَكُمْ أَن تُنۢبِتُواْ شَجَرَهَآۗ أَءِلَٰهٌ مَّعَ ٱللَّهِۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ ﴿٦٠﴾ أَمَّن جَعَلَ ٱلْأَرْضَ قَرَارًا وَجَعَلَ خِلَٰلَهَآ أَنْهَٰرًا وَجَعَلَ لَهَا رَوَٰسِىَ وَجَعَلَ بَيْنَ ٱلْبَحْرَيْنِ حَاجِزًاۗ أَءِلَٰهٌ مَّعَ ٱللَّهِۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٦١﴾ أَمَّن يُجِيبُ ٱلْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ ٱلسُّوٓءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَآءَ ٱلْأَرْضِۗ أَءِلَٰهٌ مَّعَ ٱللَّهِۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُونَ ﴿٦٢﴾ أَمَّن يَهْدِيكُمْ فِى ظُلُمَٰتِ ٱلْبَرِّ وَٱلْبَحْرِ وَمَن يُرْسِلُ ٱلرِّيَٰحَ بُشْرًۢا بَيْنَ يَدَىْ رَحْمَتِهِۦٓۗ أَءِلَٰهٌ مَّعَ ٱللَّهِۚ تَعَٰلَى ٱللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿٦٣﴾ أَمَّن يَبْدَؤُاْ ٱلْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥ وَمَن يَرْزُقُكُم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ وَٱلْأَرْضِۗ أَءِلَٰهٌ مَّعَ ٱللَّهِۚ قُلْ هَاتُواْ بُرْهَٰنَكُمْ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ ﴿٦٤﴾ قُل لَّا يَعْلَمُ مَن فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ ٱلْغَيْبَ إِلَّا ٱللَّهُۚ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ ﴿٦٥﴾ بَلِ ٱدَّٰرَكَ عِلْمُهُمْ فِى ٱلْءَاخِرَةِۚ بَلْ هُمْ فِى شَكٍّ مِّنْهَاۖ بَلْ هُم مِّنْهَا عَمُونَ ﴿٦٦﴾ وَقَالَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَءِذَا كُنَّا تُرَٰبًا وَءَابَآؤُنَآ أَئِنَّا لَمُخْرَجُونَ ﴿٦٧﴾ لَقَدْ وُعِدْنَا هَٰذَا نَحْنُ وَءَابَآؤُنَا مِن قَبْلُ إِنْ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِيرُ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿٦٨﴾ قُلْ سِيرُواْ فِى ٱلْأَرْضِ فَٱنظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلْمُجْرِمِينَ ﴿٦٩﴾ وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُن فِى ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ ﴿٧٠﴾ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ ﴿٧١﴾ قُلْ عَسَىٰٓ أَن يَكُونَ رَدِفَ لَكُم بَعْضُ ٱلَّذِى تَسْتَعْجِلُونَ ﴿٧٢﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى ٱلنَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ ﴿٧٣﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَيَعْلَمُ مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا يُعْلِنُونَ ﴿٧٤﴾ وَمَا مِنْ غَآئِبَةٍ فِى ٱلسَّمَآءِ وَٱلْأَرْضِ إِلَّا فِى كِتَٰبٍ مُّبِينٍ ﴿٧٥﴾ إِنَّ هَٰذَا ٱلْقُرْءَانَ يَقُصُّ عَلَىٰ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ أَكْثَرَ ٱلَّذِى هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ﴿٧٦﴾ وَإِنَّهُۥ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ ﴿٧٧﴾ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِى بَيْنَهُم بِحُكْمِهِۦۚ وَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلْعَلِيمُ ﴿٧٨﴾ فَتَوَكَّلْ عَلَى ٱللَّهِۖ إِنَّكَ عَلَى ٱلْحَقِّ ٱلْمُبِينِ ﴿٧٩﴾ إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ ٱلْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ ٱلصُّمَّ ٱلدُّعَآءَ إِذَا وَلَّوْاْ مُدْبِرِينَ ﴿٨٠﴾ وَمَآ أَنتَ بِهَٰدِى ٱلْعُمْىِ عَن ضَلَٰلَتِهِمْۖ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن يُؤْمِنُ بِـَٔايَٰتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ ﴿٨١﴾ وَإِذَا وَقَعَ ٱلْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَآبَّةً مِّنَ ٱلْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ ٱلنَّاسَ كَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا لَا يُوقِنُونَ ﴿٨٢﴾ وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِـَٔايَٰتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ ﴿٨٣﴾ حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُو قَالَ أَكَذَّبْتُم بِـَٔايَٰتِى وَلَمْ تُحِيطُواْ بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٨٤﴾ وَوَقَعَ ٱلْقَوْلُ عَلَيْهِم بِمَا ظَلَمُواْ فَهُمْ لَا يَنطِقُونَ ﴿٨٥﴾ أَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّا جَعَلْنَا ٱلَّيْلَ لِيَسْكُنُواْ فِيهِ وَٱلنَّهَارَ مُبْصِرًاۚ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَٰتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ ﴿٨٦﴾ وَيَوْمَ يُنفَخُ فِى ٱلصُّورِ فَفَزِعَ مَن فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَن فِى ٱلْأَرْضِ إِلَّا مَن شَآءَ ٱللَّهُۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَٰخِرِينَ ﴿٨٧﴾ وَتَرَى ٱلْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِىَ تَمُرُّ مَرَّ ٱلسَّحَابِۚ صُنْعَ ٱللَّهِ ٱلَّذِىٓ أَتْقَنَ كُلَّ شَىْءٍۚ إِنَّهُۥ خَبِيرٌۢ بِمَا تَفْعَلُونَ ﴿٨٨﴾ مَن جَآءَ بِٱلْحَسَنَةِ فَلَهُۥ خَيْرٌ مِّنْهَا وَهُم مِّن فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ ءَامِنُونَ ﴿٨٩﴾ وَمَن جَآءَ بِٱلسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِى ٱلنَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٩٠﴾ إِنَّمَآ أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَٰذِهِ ٱلْبَلْدَةِ ٱلَّذِى حَرَّمَهَا وَلَهُۥ كُلُّ شَىْءٍۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ ٱلْمُسْلِمِينَ ﴿٩١﴾ وَأَنْ أَتْلُوَاْ ٱلْقُرْءَانَۖ فَمَنِ ٱهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِى لِنَفْسِهِۦۖ وَمَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَآ أَنَاْ مِنَ ٱلْمُنذِرِينَ ﴿٩٢﴾ وَقُلِ ٱلْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ ءَايَٰتِهِۦ فَتَعْرِفُونَهَاۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَٰفِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٩٣﴾ [سُورَةُ النَّمْلِ :: ١-٩٣]
Rahman we Rahym bolan Allahyñ ady bilen
1. Ta-Sin. Bular Gurhanyň, aç-açan bir kitabyň aýatlarydyr. 2.3. Gurhan, namazy takyk kylan, zekatyny beren we ahyrýete anyk doly ynanan möminler üçin bir ýol görkeziji we bir buşlykdyr. 4. Şübhesiz, ahyrýet durmuşyna ynanmaýanlaryň işlerini biz özlerine gowy görkezendiris we şol sebäplı hem iki ýana urnup durarlar. 5. Olar, azabyň iň erbedi özlerine mahsus bolanlardyr. Olar ahyrýetde iň köp zyýana galanlardyr. 6. Şübhesiz bu Gurhan saňa, höküm we dana-paýhaslygyň eýesi, hakykaty bilen bilen Allah tarapyndan berilýändir. 7. Hany Musa maşgalasyna, “Men bir ataş gördüm, ondan size bir habar ýa-da gyzynarsyňyz diýip bir köz ataşy getirjek” diýipdi. 8. (Musa) ataşa baranda oňa şeýle seslenildi: “Ataşyň başynda duranam, daş-töweregindäkilerem gutly bolsun! Älemleriň Rabby bolan Allah kemçiliklerden daşdyr.” 9. “Eý Musa! Hakykat şudyr, men hökmany güýjüň eýesi, höküm we dana-paýhaslygyň eýesi bolan Allahdyryn.” 10. “Hasaňy zyň!”(Musa hasasyny zyňdy) Ony ýylan ýaly hereket edenini görüp, yzyna seretmän gaçdy. (Allah şeýle diýdi): “Eý Musa gorkma! Meniň gatymda pygamberler gorkmazlar!” 11. “Diňe kim zulum etse soňam (eden) ýamanlygynyň ýerine ýagşylyk etse, bilsin şübhesiz men köp bagyşlaýandyryn, köp rehimdarlyk edendirin.” 12. “Eliňi içiňe sal: Parawuna we onuň kowmyna göýberilen dokuz gudratdan biri hökmünde kemsiz ap-ak bolup çyksyn. Sebäbi olar fasyk bir kowumdyr.” 13. Aýatlarymyz özlerine hakykaty görkezer şekilde baranda, “Bu aç-açan bir gözbagçylykdyr (jadygöýlikdir)” diýdiler. 14. Özleri hem bularyň hakdygyny anyk bilýärkäler diňe bir zalymlyklaryndan we ulumsylyk toslamalary sebäpli olary iňkär etdiler. Emma bozgunçylaryň soňunyň nähili bolandygyny bir gör! 15. Kasam bolsun! Biz Dawuda we Süleýmana ylym berdik. Olar, “Hamd, bizi mömin gullarynyň köpüsinden üstün kylan Allaha mahsusdyr.” diýdiler. 16. Süleýman, Dawuda mirasdüşer boldy we “Eý ynsanlar, bize guş dili öwredildi we bize her zat berildi. Şübhesiz bu, aç-açan bir eçilmeklikdir” diýdi. 17. Süleýmanyň, jynlardan, ynsanlardan we guşlardan emele gelen goşunlary onuň öňünde jemlendi. Hemmesi bilelikde düzgün tertipli ugradylýardylar. 18. Ahyry garynja jülgesine baranlarynda bir garynja, “Eý garynjalar! Öýleriňize (ýerleriňize) giriň, Süleýman we goşuny parhyna barman sizi basaýmasynlar”diýdi. 19. Süleýman, onuň bu sözüne ýylgyrmak bilen gülüp şeýle diýdi: “Eý Rabbym! Meni: Maňa we ene-atama beren nygmatlaryňa şükür etmäne we razy boljagyň salyh amallar etmäne ugrukdyr we meni rehimdarlygyň bilen salyh gullaryň arasyna goş!” 20. Süleýman guşlary syn edip, olary barlady we şeýle diýdi: “Hüdhüdü näme üçin göremok? Ýogsa-da ýitirim boldymy?” 21. “Maňa (sebäbini görkezen) aç-açan bir delil getirmese anyk ony iň kyn bolan ýagdaýda jezasyny bererin ýa-da kellesini alaryn.” 22. Diýýärkä Hüdhüd köp garaşmady, çykyp geldi we (Süleýmana) şeýle diýdi: “Seniň bilmedik bir zadyňy öwrendim. Sebe den saňa anyk bir habar getirdim.” 23. “Men, olara (Sebe halkyna) hökümdarlyk eden, özüne-de her zatdan bol-elin berlen we uly bir tagty bolan bir zenan gördüm.” 24. “Onuň we kowmynyň, Allahy goýup güneşe çokunanlaryny gördüm. Şeýtan olara edenlerini bezegli görkezipdir we şeýdibem olary dogry ýoldan çykarypdyr. Bu sebäpdenem olar hak ýoly tapmaýarlar.” 25. “Göklerde we ýerde gizlin bolany ýüze çykaran, siziň gizläniňizäm we aç-açan eden zatlaryňyzam bilen Allaha sejde etmesinler diýip (şeýtan olary azdyrypdyr).”(sejde) 26. Allah özünden başga hiç bir ylah bolmaýandyr. Allah, uly Arşyň Rabbydyr. 27. Süleýman, Hüdhüde şeýle diýdi: “Dogrymy aýtýarsyň, ýogsam ýalançylardanmysyň, onam göreris.” 28. “Meniň şu hatymy äkitde olara zyň, soňrada ýanlaryndan aýryl we nähili netijä barýandyklaryny gör.” 29. Sebeniň şagyzy Belkys şeýle diýdi: “Eý Kethudalar! Maňa gaty möhüm bir hat zyňyldy.” 30.31. Hat Süleýmandan gelipdir. Ol, “Bismillähirrahmanirrahim” diýip başlanan we içinde “Maňa garşy ulumsylyk toslamaň we boýun bolup maňa geliň” diýilýär.” 32. “Eý Kethudalar! Ýagdaý hakynda maňa pikirleriňizi aýdyň! Sizler ýanymda bolmasaňyz hiç bir işe kesgitli karar bermerin.” 33. Şeýle diýdiler: “Biz güýçli ynsanlardyrys we güýçli söweşçilerdiris. Buýruk seniň. Näme buýurjagyňy pikirlen.” 34. (Şagyzy Belkys) şeýle diýdi: “Şalar bir ýurda girende şol ýeri harap ederler we halkynyň kethudalarynam ryswa ýagdaýa salarlar. Ynha olar şeýle ederler.” 35. “Men olara bir sowgat göýberip ilçileriň nähili habar bilen dolanjaklaryny bir göreýin.” 36. (Ilçileriň wekili) Süleýmanyň huzyryna baranda Süleýman oňa şeýle diýdi: “Siz meni mal (zat) bilen goldamaklygy (we şeýdip täsiri astynda ) galmagymymy isleýärsiňiz? Eýsem Allahyň maňa bereni size bereninden hasda haýyrlydyr. Emma sowgadyňyz bilen diňe siz şatlanarsyňyz!” 37. Sen olara dolan. Kasam bolsun! Biz olara, öňünde durup bilmejekleri goşunlar bilen bararys we olary şol ýerden biabraýçylykly ýagdaýda çykararys. 38. Süleýman, “Eý kethudalar! Olar maňa boýun bolmazdan ozal haýsyňyz maňa onuň (şa gyzynyň) tagtyny getirip biler?” 39. Jynlardan birisi, “Sen ýeriňden turmankaň men ony saňa getirerin we şübhesiz men, muňa güýç ýetirip biljek ynamdar biridirin” diýdi. 40. Kitapdan maglumaty bolan biri, “Men ony, gözüni ýumyp açmazdan ozal saňa getirerin” diýdi. Süleýman tagty ýanynda goýlan ýagdaýda görende şeýle diýdi: “Muňa şükürmi, ýogsa gadyr bilmezlikmi ederin diýip meni synamak üçin, Rabbymyň maňa bir eçilmekligidir. Kim şükür etse, diňe özi üçin şükür etdigi bolar. Kim gadyr bilmezlik etse, (bilsin) Rabbym hemme tarapdanam çäksiz baýdyr, jomartdyr.” 41. Süleýman, “Tagtyny tanalmaz ýaly ediň! Göreli hany tanap bilermi, ýogsa-da tanap bilmeýänlerden boljakmy” diýdi. 42. Belkys gelende, “Seniň tagtyň şeýlemi?” diýildi. Ol hem “ Şol ýaly! Emma onsuzam ozaldan bize maglumat berlipdi we biz boýun bolanlygymyzy görkezipdik” diýdi. 43. Ozaldan Allahdan başga çokunan zatlary oňa böwet bolupdy. Sebäbi ol iňkär eden bir kowumdandy. 44. Oňa “Köşke gir” diýildi. Köşki görende ony (zeminini, ýerini) çuňňur bir suwdyr öýtdi we etegini çermedi. Süleýman oňa “Bu (ýeri) hrustaldan edilen bir köşkdir” diýdi. Belkys, “Eý Rabbym! Şübhesiz men özüme zulum edipdim. Indi bolsa Süleýman bilen bilelikde älemleriň Rabby bolan Allaha tabyn boldym” diýdi. 45. Kasam bolsun! Biz, “Allaha gulluk ediň!” diýip (duýdyrmagy üçin) Semud kowmyna, doganlary Salyhy pygamber hökmünde göýberipdik. Birem näme görsün, olar biri-birileri bilen jetleşen iki topar bolupdyrlar. 46. Salyh olara, “Eý kowmym! Näme üçin ýagşylykdan öň ýamanlygyň gyssagly gelmegini isleýärsiňiz? Merhemet (rehimdarlyk) edilmegiňiz üçin Allahdan bagyşlanmak dilesediňiz!” 47. Olar, “Sen we ýanyňdakylar sebäpli düşümsizlige uçradyk” diýdiler. Salyh, “Siziň düşümsizligiňiziň sebäbi Allah gatynda (ýazylan)dyr. Aslynda siz synagdan geçirilýän bir kowumsyňyz” diýdi. 48. Şäherde dokuz adamdan ybarat basmaçy bir topar bardy. Bular ýer-ýüzünde bozgunçylyk edýärler we düzelmäne synanyşmaýardylar. 49. Aralarynda Allah adyna and içip şeýle diýdiler: “Ony we maşgalasyny hökman gije öldüreris, soňra howandarynada; “Biz onuň maşgalasynyň öldürilişine şaýat bolmadyk. Biz çyndanam dogry aýtýanlarys, diýeris.” 50. Olar bir duzak gurdylar. Şolar parhynda dälkä Allahda bir duzak gurdy. 51. Gör bak olaryň guran duzaklarynyň netijesi nähili boldy: Biz olary we kowumlaryny tutuş heläk etdik. 52. Ynha zalymlyklary sebäpli haraba dönen öýleri! Şübhesiz munda bilen kowum üçin bir sapak bardyr. 53. Iman edip, Allaha garşy gelmekden säginenleri bolsa halas etdik. 54. Lutu hem (pygamber hökmünde göýberdik. ) hany ol kowmyna şeýle diýipdi: “ Göz görnetil ol betgelişik erbet işimi edýärsiňiz?” 55. “Siz aýallary taşlap, jynsy isleg bilen erkekleremi barýarsyňyz? Dogrysy siz näme iş edýäniňizi bilmeýän bir toplumsyňyz!” 56. Munuň üstesine kowmynyň jogaby diňe şeýle diýmek boldy: “Lutuň maşgalasyny ýurdyňyzdan çykaryň! Sebäbi olar arassa pakize galmak isleýän ynsanlarmyş!” 57. Bizem ony we maşgalasyny halas etdik, diňe aýaly başga. Onuň yzda galyp heläk bolmagyny tagdyr etdik. 58. Olaryň üstüne bir ýagmyr (ýagmyr ýaly daş) ýagdyrdyk. (Başlaryna gelejekler barada) duýdyrylanlaryň ýagmyry nähili erbetdi. 59. Eý Muhammed! Şeýle diý: “Hamd Allaha mahsusdyr. Salam onuň saýlan gullaryna.” Allahmydyr has haýyrly, ýogsa-da olaryň şärik goşanlarymy? 60. Ýa-da gökleri we ýeri ýaradan we size gökden ýagmyry ýagdyryp, şonuň bilen agaçlaryny siziň ýetişdirip bilmejegiňiz, göwünden turan gözel bag-bakjalary emele getirenmi? Allah bilen bilelikde başga bir ylah barmy? Ýok, olar (Allaha) şärik goşan bir kowymdyr. 61. Ýa-da ýer-ýüzüni mesgen ýeri kylan, içinde derýalar akdyran, şonuň üçin ýerleşen daglar kylan we iki deňiziň arasyna bir böwet goýanmy? Allah bilen bilelikde başga bir ylah barmy? Ýok, olaryň köpüsi bilmeýär. 62. Ýa-da özüne doga-dileg edilen wagty, kyn ýagdaýda galana jogap beren we başa gelen erbetligi aýyran, sizi ýer-ýüzünüň häkimi kylanmy? Allah bilen bilelikde başga bir ylah barmy? Nähilidir az oýlanýarsyňyz! 63. Ýa-da ýeriň we deňiziň garaňkylygynda size ýoluňyzy görkezen we rehimdarlygynyň öňünden şemallary bir buşlykçy hökmünde göýberenmi? Allah bilen bilelikde başga ylah barmy? Allah, olaryň şärik goşýanlaryndan belentdir (beýikdir). 64. Ýogsa-da başlangyçda ýaradan, soňra ony gaýtalaýan we sizi gökden we ýerden ryzyklandyranmy? Allah bilen bilelikde başga bir ylah barmy? Şeýle diý, “Eger-de dogry aýtýanlardan bolsaňyz anyk deliliňizi getiriň!” 65. Şeýle diý: “Gökdäkiler we ýerdäkiler gaýyby bilmezler, diňe Allah biler. Olar ölenden soňam haçan direldiljekdikleriniň hem parhynda däldirler.” 66. Ahyrýet (günüň boljagy) hakynda maglumat (pygamberleriň üsti bilen) olara yzly-yzyna gelendir. Emma olar bu meselede şübhe içindedirler. Has dogrysy olar ahyrýet taýdan kördirler. 67. Iňkär edenler şeýle diýdiler: “Biz we ata-babalarymyz toprak bolan soňammy? Çyndanam bizlermi (direldilip) çykarylarys?” 68. “Kasam bolsun! Bizlerem bizden öňki ata-babalarymyzam munuň bilen gorkuzylypdyk. Bu öňkileriň ertekilerinden başga bir zat däldir.” 69. Şeýle diý: “Ýer-ýüzünde gezip aýlanyňda, günäkärleriň soňunyň nähili bolandygyna bir bakyň!” 70. Olardan ýaňa gynanma! Guran duzaklary sebäpläm kynçylyga düşme! 71. Olar, “Eger-de dogry aýtýanlardan bolsaňyz, bu gorkuzýanyňyz haçan amala aşar?” diýýärler. 72. Şeýle diý: “Belkem gyssagly gelmegini isleýän zadyňyzyň bir bölegi size gaty golaýlandyr. 73. Şübhesiz seniň Rabbyň ynsanlara garşy eçilmekligiň eýesidir. Şonda-da olaryň köpüsi şükür etmezler. 74. Şübhesiz seniň Rabbyň olaryň kalplarynyň gizleýän zatlarynam, açyk edýän zatlarynam hökman biler. 75. Aç-açan bir kitapda, lewhi mahfuzda (başdan ahyra ýazylan ýerde ýazylgydyr), ýazykly bolmadyk, Gökde we ýerde gaýyp (gizlin) hiç zadam ýokdyr. 76. Şübhesiz bu Gurhan, Israýyl ogullaryna üstünde aýralyga düşen zatlarynyň köpüsini açyklaýar. 77. Şübhesiz ol, elbetde möminler üçin bir dogry ýol we bir rähmetdir. 78. Şübhesiz seniň Rabbyň olaryň arasynda hökümini berer. Ol, hökmany güýjüň eýesidir, hakykaty bilen bilendir. 79. Şeýle bolsa Allaha sygyn! Sebäbi sen aç-açan bir hak ýolunda durýarsyň. 80. Şübhesiz sen ölülere eşitdirip bilmersiň! Arkalaryna öwrülip gaçýarkalaram kerlere çagykylygyňy eşitdirip bilmersiň! 81. Körleri azgynlyklaryndan ýüz öwürdip, dogry ýola salyp bilmersiň! Diňe aýatlarymyza ynanyp, musulman bolanlara eşitdirip bilersiň! 82. (Kyýamatyň gopmagyna degişli) ol söz başlaryna gelse, olar üçin ýerden özlerine bir dabbe (janly bir mahluk) çykararys. Ol, olara ynsanlaryň aýatlarymyza doly anyk ynanmandyklaryny aýdar. 83. Her ymmatdan aýatlarymyzy ýalanlaýanlaryndan bir toparda jemläp we bularyň (ählisini hasabat ýerine) ugradyljaklary gününi ýatla! 84. Hasabat ýerine baranlarynda Allah şeýle diýer: “Siz meniň aýatlarymy, olary ylmy taýdan düşünmezden ýalanladyňyz şeýlemi? Ýogsa-da näme edýärdiňiz?” 85. Eden zulumlary sebäpli sözi agzalan azap depelerine iner we artyk gürläp bilmezler. 86. Olar görenoklarmyka, biz gijani içinde arkaýyn rahat bolsunlar diýip, gündizäm (her zady) görkezýän (ýagtylyk) edip ýaratdyk. Şübhesiz munda ynanan bir toplum üçin elbetde (Allahyň bardygyny görkezen) deliller bardyr. 87. Sura üflenjegi güni, göklerdäki we ýerdäki hemmeleriň gorky bilen özünden gitjek gününi ýatla! Diňe Allahyň dilänleri bu gorkydan bagyşlanar. Hemmesäm boýunlaryny büküp oňa bararlar. 88. Daglary görersiň, olary hereket etmeýändir öýdersiň. Aslyýetinde olar bulutlaryň geçişi ýaly hereket ederler. Muny, ähli zady mäkäm we ýerli ýerinde Allah edendir. Şübhesiz ol edenleriňizden hakykaty bilen habarlydyr. 89. Kim ýagşy amal getirse, şoňa ondan has haýyrlysy bardyr. Olar ol gün gorkydan arkaýyndyrlar. 90. Kimi hem ýaman amal getirse, ýüzinligine ataşa zyňylarlar. (Olara), “Diňe edenleriňiziň garşylygyny görýärsiňiz”(diýler. ) 91.92. Şeýle diý: “Maňa diňe, bu şäheriň (Mekgäniň); ony mukaddes kylan we her zady özüne mahsus bolan Rabbyňa gulluk etmegim buýruldy. Ýene-de maňa, musulmanlardan bolmagym we Gurhany okamagym buýruldy.” Artyk kim hak ýola girse ýalňyz özi üçin girer. Kim-de azsa şeýle diý: “Men diňe duýdyrýançylardandyryn.” 93. Şeýle diý: “Hamd Allaha mahsusdyr. Ol aýatlaryny size görkezer we sizem olary tanarsyňyz! Rabbyň edenleriňizden bihabar däldir.”