ŞUARA SÜRESI
Ayet Sayısı 227
بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
طسٓمٓ ﴿١﴾ تِلْكَ ءَايَٰتُ ٱلْكِتَٰبِ ٱلْمُبِينِ ﴿٢﴾ لَعَلَّكَ بَٰخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤْمِنِينَ ﴿٣﴾ إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةً فَظَلَّتْ أَعْنَٰقُهُمْ لَهَا خَٰضِعِينَ ﴿٤﴾ وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ ٱلرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنْهُ مُعْرِضِينَ ﴿٥﴾ فَقَدْ كَذَّبُواْ فَسَيَأْتِيهِمْ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسْتَهْزِءُونَ ﴿٦﴾ أَوَلَمْ يَرَوْاْ إِلَى ٱلْأَرْضِ كَمْ أَنۢبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ﴿٧﴾ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٨﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿٩﴾ وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئْتِ ٱلْقَوْمَ ٱلظَّٰلِمِينَ ﴿١٠﴾ قَوْمَ فِرْعَوْنَۚ أَلَا يَتَّقُونَ ﴿١١﴾ قَالَ رَبِّ إِنِّىٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ ﴿١٢﴾ وَيَضِيقُ صَدْرِى وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِى فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَٰرُونَ ﴿١٣﴾ وَلَهُمْ عَلَىَّ ذَنۢبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ ﴿١٤﴾ قَالَ كَلَّاۖ فَٱذْهَبَا بِـَٔايَٰتِنَآۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ ﴿١٥﴾ فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٦﴾ أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ ﴿١٧﴾ قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ ﴿١٨﴾ وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ ٱلَّتِى فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ ٱلْكَٰفِرِينَ ﴿١٩﴾ قَالَ فَعَلْتُهَآ إِذًا وَأَنَاْ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ ﴿٢٠﴾ فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِى رَبِّى حُكْمًا وَجَعَلَنِى مِنَ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿٢١﴾ وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَىَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ ﴿٢٢﴾ قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٢٣﴾ قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَآۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ﴿٢٤﴾ قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُۥٓ أَلَا تَسْتَمِعُونَ ﴿٢٥﴾ قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿٢٦﴾ قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِىٓ أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ ﴿٢٧﴾ قَالَ رَبُّ ٱلْمَشْرِقِ وَٱلْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَآۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٢٨﴾ قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِى لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ ٱلْمَسْجُونِينَ ﴿٢٩﴾ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَىْءٍ مُّبِينٍ ﴿٣٠﴾ قَالَ فَأْتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ﴿٣١﴾ فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِىَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ ﴿٣٢﴾ وَنَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِىَ بَيْضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ ﴿٣٣﴾ قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٌ ﴿٣٤﴾ يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِۦ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿٣٥﴾ قَالُوٓاْ أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَٱبْعَثْ فِى ٱلْمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ ﴿٣٦﴾ يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ ﴿٣٧﴾ فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿٣٨﴾ وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ ﴿٣٩﴾ لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلْغَٰلِبِينَ ﴿٤٠﴾ فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ ٱلْغَٰلِبِينَ ﴿٤١﴾ قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ ٱلْمُقَرَّبِينَ ﴿٤٢﴾ قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلْقُواْ مَآ أَنتُم مُّلْقُونَ ﴿٤٣﴾ فَأَلْقَوْاْ حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُواْ بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ ٱلْغَٰلِبُونَ ﴿٤٤﴾ فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِىَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ﴿٤٥﴾ فَأُلْقِىَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ ﴿٤٦﴾ قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٤٧﴾ رَبِّ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ ﴿٤٨﴾ قَالَ ءَامَنتُمْ لَهُۥ قَبْلَ أَنْ ءَاذَنَ لَكُمْۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِى عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَٰفٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ﴿٤٩﴾ قَالُواْ لَا ضَيْرَۖ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿٥١﴾ وَأَوْحَيْنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِىٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ ﴿٥٢﴾ فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِى ٱلْمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ ﴿٥٣﴾ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ ﴿٥٤﴾ وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَآئِظُونَ ﴿٥٥﴾ وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ ﴿٥٦﴾ فَأَخْرَجْنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٍ وَعُيُونٍ ﴿٥٧﴾ وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ﴿٥٨﴾ كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَٰهَا بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ ﴿٥٩﴾ فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ ﴿٦٠﴾ فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ ﴿٦١﴾ قَالَ كَلَّآۖ إِنَّ مَعِىَ رَبِّى سَيَهْدِينِ ﴿٦٢﴾ فَأَوْحَيْنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضْرِب بِّعَصَاكَ ٱلْبَحْرَۖ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَٱلطَّوْدِ ٱلْعَظِيمِ ﴿٦٣﴾ وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ ٱلْءَاخَرِينَ ﴿٦٤﴾ وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُۥٓ أَجْمَعِينَ ﴿٦٥﴾ ثُمَّ أَغْرَقْنَا ٱلْءَاخَرِينَ ﴿٦٦﴾ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿٦٧﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿٦٨﴾ وَٱتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَٰهِيمَ ﴿٦٩﴾ إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِۦ مَا تَعْبُدُونَ ﴿٧٠﴾ قَالُواْ نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ ﴿٧١﴾ قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿٧٢﴾ أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ ﴿٧٣﴾ قَالُواْ بَلْ وَجَدْنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿٧٤﴾ قَالَ أَفَرَءَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿٧٥﴾ أَنتُمْ وَءَابَآؤُكُمُ ٱلْأَقْدَمُونَ ﴿٧٦﴾ فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّىٓ إِلَّا رَبَّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٧٧﴾ ٱلَّذِى خَلَقَنِى فَهُوَ يَهْدِينِ ﴿٧٨﴾ وَٱلَّذِى هُوَ يُطْعِمُنِى وَيَسْقِينِ ﴿٧٩﴾ وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ ﴿٨٠﴾ وَٱلَّذِى يُمِيتُنِى ثُمَّ يُحْيِينِ ﴿٨١﴾ وَٱلَّذِىٓ أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِى خَطِيٓـَٔتِى يَوْمَ ٱلدِّينِ ﴿٨٢﴾ رَبِّ هَبْ لِى حُكْمًا وَأَلْحِقْنِى بِٱلصَّٰلِحِينَ ﴿٨٣﴾ وَٱجْعَل لِّى لِسَانَ صِدْقٍ فِى ٱلْءَاخِرِينَ ﴿٨٤﴾ وَٱجْعَلْنِى مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ ﴿٨٥﴾ وَٱغْفِرْ لِأَبِىٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ ﴿٨٦﴾ وَلَا تُخْزِنِى يَوْمَ يُبْعَثُونَ ﴿٨٧﴾ يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ﴿٨٨﴾ إِلَّا مَنْ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ﴿٨٩﴾ وَأُزْلِفَتِ ٱلْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ ﴿٩٠﴾ وَبُرِّزَتِ ٱلْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ ﴿٩١﴾ وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿٩٢﴾ مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ ﴿٩٣﴾ فَكُبْكِبُواْ فِيهَا هُمْ وَٱلْغَاوُۥنَ ﴿٩٤﴾ وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ ﴿٩٥﴾ قَالُواْ وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ﴿٩٦﴾ تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِى ضَلَٰلٍ مُّبِينٍ ﴿٩٧﴾ إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٩٨﴾ وَمَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلْمُجْرِمُونَ ﴿٩٩﴾ فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ ﴿١٠٠﴾ وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ﴿١٠١﴾ فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿١٠٢﴾ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٠٣﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٠٤﴾ كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿١٠٥﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٠٦﴾ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٠٧﴾ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٠٨﴾ وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٠٩﴾ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١١٠﴾ قَالُوٓاْ أَنُؤْمِنُ لَكَ وَٱتَّبَعَكَ ٱلْأَرْذَلُونَ ﴿١١١﴾ قَالَ وَمَا عِلْمِى بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ ﴿١١٢﴾ إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّىۖ لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿١١٣﴾ وَمَآ أَنَاْ بِطَارِدِ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿١١٤﴾ إِنْ أَنَاْ إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ﴿١١٥﴾ قَالُواْ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلْمَرْجُومِينَ ﴿١١٦﴾ قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِى كَذَّبُونِ ﴿١١٧﴾ فَٱفْتَحْ بَيْنِى وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِى وَمَن مَّعِىَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿١١٨﴾ فَأَنجَيْنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ فِى ٱلْفُلْكِ ٱلْمَشْحُونِ ﴿١١٩﴾ ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ ٱلْبَاقِينَ ﴿١٢٠﴾ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٢١﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٢٢﴾ كَذَّبَتْ عَادٌ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿١٢٣﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٢٥﴾ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٢٦﴾ وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٢٧﴾ أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةً تَعْبَثُونَ ﴿١٢٨﴾ وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ﴿١٢٩﴾ وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ﴿١٣٠﴾ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٣١﴾ وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِىٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿١٣٢﴾ أَمَدَّكُم بِأَنْعَٰمٍ وَبَنِينَ ﴿١٣٣﴾ وَجَنَّٰتٍ وَعُيُونٍ ﴿١٣٤﴾ إِنِّىٓ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٣٥﴾ قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيْنَآ أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ ٱلْوَٰعِظِينَ ﴿١٣٦﴾ إِنْ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿١٣٧﴾ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿١٣٨﴾ فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَٰهُمْۗ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٣٩﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٤٠﴾ كَذَّبَتْ ثَمُودُ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿١٤١﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٤٢﴾ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٤٣﴾ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٤٤﴾ وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٤٥﴾ أَتُتْرَكُونَ فِى مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ ﴿١٤٦﴾ فِى جَنَّٰتٍ وَعُيُونٍ ﴿١٤٧﴾ وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ ﴿١٤٨﴾ وَتَنْحِتُونَ مِنَ ٱلْجِبَالِ بُيُوتًا فَٰرِهِينَ ﴿١٤٩﴾ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٥٠﴾ وَلَا تُطِيعُوٓاْ أَمْرَ ٱلْمُسْرِفِينَ ﴿١٥١﴾ ٱلَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِى ٱلْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ﴿١٥٢﴾ قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلْمُسَحَّرِينَ ﴿١٥٣﴾ مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِـَٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ﴿١٥٤﴾ قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ﴿١٥٥﴾ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٥٦﴾ فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُواْ نَٰدِمِينَ ﴿١٥٧﴾ فَأَخَذَهُمُ ٱلْعَذَابُۗ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٥٨﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٥٩﴾ كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿١٦٠﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٦١﴾ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٦٢﴾ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٦٣﴾ وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٦٤﴾ أَتَأْتُونَ ٱلذُّكْرَانَ مِنَ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٦٥﴾ وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَٰجِكُمۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿١٦٦﴾ قَالُواْ لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلْمُخْرَجِينَ ﴿١٦٧﴾ قَالَ إِنِّى لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلْقَالِينَ ﴿١٦٨﴾ رَبِّ نَجِّنِى وَأَهْلِى مِمَّا يَعْمَلُونَ ﴿١٦٩﴾ فَنَجَّيْنَٰهُ وَأَهْلَهُۥٓ أَجْمَعِينَ ﴿١٧٠﴾ إِلَّا عَجُوزًا فِى ٱلْغَٰبِرِينَ ﴿١٧١﴾ ثُمَّ دَمَّرْنَا ٱلْءَاخَرِينَ ﴿١٧٢﴾ وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًاۖ فَسَآءَ مَطَرُ ٱلْمُنذَرِينَ ﴿١٧٣﴾ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٧٤﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٧٥﴾ كَذَّبَ أَصْحَٰبُ لْـَٔيْكَةِ ٱلْمُرْسَلِينَ ﴿١٧٦﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿١٧٧﴾ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿١٧٨﴾ فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿١٧٩﴾ وَمَآ أَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍۖ إِنْ أَجْرِىَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٨٠﴾ أَوْفُواْ ٱلْكَيْلَ وَلَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلْمُخْسِرِينَ ﴿١٨١﴾ وَزِنُواْ بِٱلْقِسْطَاسِ ٱلْمُسْتَقِيمِ ﴿١٨٢﴾ وَلَا تَبْخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشْيَآءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْاْ فِى ٱلْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿١٨٣﴾ وَٱتَّقُواْ ٱلَّذِى خَلَقَكُمْ وَٱلْجِبِلَّةَ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿١٨٤﴾ قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلْمُسَحَّرِينَ ﴿١٨٥﴾ وَمَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلْكَٰذِبِينَ ﴿١٨٦﴾ فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ ﴿١٨٧﴾ قَالَ رَبِّىٓ أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨٨﴾ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ ٱلظُّلَّةِۚ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿١٨٩﴾ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَةًۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ﴿١٩٠﴾ وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلْعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ ﴿١٩١﴾ وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿١٩٢﴾ نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلْأَمِينُ ﴿١٩٣﴾ عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلْمُنذِرِينَ ﴿١٩٤﴾ بِلِسَانٍ عَرَبِىٍّ مُّبِينٍ ﴿١٩٥﴾ وَإِنَّهُۥ لَفِى زُبُرِ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿١٩٦﴾ أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ ءَايَةً أَن يَعْلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ ﴿١٩٧﴾ وَلَوْ نَزَّلْنَٰهُ عَلَىٰ بَعْضِ ٱلْأَعْجَمِينَ ﴿١٩٨﴾ فَقَرَأَهُۥ عَلَيْهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤْمِنِينَ ﴿١٩٩﴾ كَذَٰلِكَ سَلَكْنَٰهُ فِى قُلُوبِ ٱلْمُجْرِمِينَ ﴿٢٠٠﴾ لَا يُؤْمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلْعَذَابَ ٱلْأَلِيمَ ﴿٢٠١﴾ فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ﴿٢٠٢﴾ فَيَقُولُواْ هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ ﴿٢٠٣﴾ أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ﴿٢٠٤﴾ أَفَرَءَيْتَ إِن مَّتَّعْنَٰهُمْ سِنِينَ ﴿٢٠٥﴾ ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ ﴿٢٠٦﴾ مَآ أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ ﴿٢٠٧﴾ وَمَآ أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ﴿٢٠٨﴾ ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ ﴿٢٠٩﴾ وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ ﴿٢١٠﴾ وَمَا يَنۢبَغِى لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٢١١﴾ إِنَّهُمْ عَنِ ٱلسَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿٢١٢﴾ فَلَا تَدْعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلْمُعَذَّبِينَ ﴿٢١٣﴾ وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ ٱلْأَقْرَبِينَ ﴿٢١٤﴾ وَٱخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلْمُؤْمِنِينَ ﴿٢١٥﴾ فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّى بَرِىٓءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢١٦﴾ وَتَوَكَّلْ عَلَى ٱلْعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ ﴿٢١٧﴾ ٱلَّذِى يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ ﴿٢١٨﴾ وَتَقَلُّبَكَ فِى ٱلسَّٰجِدِينَ ﴿٢١٩﴾ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلْعَلِيمُ ﴿٢٢٠﴾ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ ﴿٢٢١﴾ تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ﴿٢٢٢﴾ يُلْقُونَ ٱلسَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَٰذِبُونَ ﴿٢٢٣﴾ وَٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلْغَاوُۥنَ ﴿٢٢٤﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِى كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ ﴿٢٢٥﴾ وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ﴿٢٢٦﴾ إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرًا وَٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعْدِ مَا ظُلِمُواْۗ وَسَيَعْلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَىَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ ﴿٢٢٧﴾ [سُورَةُ الشُّعَرَاءِ :: ١-٢٢٧]
Rahman we Rahym bolan Allahyñ ady bilen
1. Ta Sin Mim. 2. Bular kitabyň aç-açan aýatlarydyr. 3. Eý Muhammed! Mömin bolanoklar diýip sen edil özüňi heläk edersiň! 4. Biz islesek, olara gökden bir gudrat indireris we oňa tabyn bolmaga mejbur galarlar. 5. Rahmandan özlerine gelen her täze nesihatdan hökman ýüz dändirerler. 6. Olar (Allahyň aýatlaryny) ýalanladylar, ýöne kemsidip üstünden gülen zatlarynyň habarlary başlaryna geler. 7. Ýer-ýüzüne seretmezlermi? Şol ýerde her zatdan ençeme ajaýyp we peýdaly ösümlikler ýetişdirdik. 8. Şübhesiz bularda (Allahyň bardygyna) bir delil bardyr, emma olaryň köpüsi ynanmadylar. 9. Şübhesiz seniň Rabbyň, elbetde hökmany güýjüň eýesidir, köp rehimdarlyk edendir. 10.11. Hany Rabbyň, Musa, “Zalymlar toplumyna, Parawunyň kowmyna git! Başlaryna geljeklerden entegem gorkmaýarlarmy?”diýip seslenipdi. 12. Musa şeýle diýdi: “Eý Rabbym! Hakykatynda hem men, meni ýalanlamalaryndan gorkýaryn.” 13. “Darygaryn. Suw ýaly gepläp bilmen. Şonuň üçin Harunada pygamberlik ber (we ony maňa ýardamçy kyl).” 14. “Birem olara garşy men günäkär ýagdaýda. Bu sebäpden olaryň meni öldürmeklerinden gorkýaryn.” 15. Allah şeýle diýdi: “Ýok, gorkma! Gudratlarymyz bilen gidiň. Sebäbi biz siziň bilen bilediris, (her zady) eşidýändiris.” 16. “Parawuna gidiň we diýiň: “Şübhesiz biz älemleriň Rabbynyň ilçisidiris.” 17. “Israýyl ogullaryny biziň bilen bile göýber.” 18. Parawun şeýle diýdi: “Seni biz kiçijik çagakaň alyp biz ýanymyzda ulaltmadykmy? Sen ömrüňiň ençeme ýyllaryny aramyzda geçirdiň.” 19. “(Şeýlekäň) sen ol eden işiňi etdiň (ynsan öldürdiň). Sen gadyr bilmezlerdensiň.” 20. Musa şeýle diýdi: “Men ony, şol wagt özümi ýitiren bir wagtymdaka (islemän) etdim.” 21. “Sizden gorkanlygym üçinem derrew araňyzdan gaçtym. Diýýärkäm, Rabbym maňa höküm we dana paýhaslygy bagyş etdi we meni pygamberlerden kyldy.” 22. “Seniň maňa minnet edýän bu nygmat zadyň (hakykatda) Israýyl ogullaryny gul etmegiň netijesidir.” 23. Parawun,”Älemleriň Rabby nämedir?”diýdi. 24. Musa, “Ol, gökleriň we ýeriň we her ikisiniň arasyndaky bolan ähli zadyň Rabbydyr. Eger-de çyndan ynansaňyz bu şeýledir.” 25. Parawun,daş-töweregindäkilere (üstünden gülýän ýaly bir söz bilen) “diňlemermisiňiz?” diýdi. 26. Musa, “Ol, siziňem Rabbyňyzdyr, geçmişdäki ata-babalaryňyzyňam Rabbydyr” diýdi. 27. Parawun, “Bu size göýberilen pygamberiňiz, şübhesiz dälidir” diýdi. 28. Musa, “Ol, gündogaryňam günbataryňam we ikisi arasyndaky ähli zadyňam Rabbydyr. Eger-de oýlanyp pikir etseňiz, bu şeýledir”diýdi. 29. Parawun, “Eger-de menden başga bir ylah edinseň, kasam bolsun! Seni zyndana atylanlardan ederin.” 30. Musa, “Saňa aç-açan bir delil getiren hem bolsammy?” diýdi. 31. Parawun, “Dogry aýtýanlardan bolsaň, hany getir ony,” diýdi. 32. Mundan soň Musa, hasasyny zyňdy, birem näme görsünler, hasasy aç-açan ullakan bir ýylan bolupdyr. 33. Elini gujagyndan çykardy, birem näme görsünler, seredenlere elleri apbak bolupdyr. 34. Parawun, ýanyndaky kethudalara, “Şübhesiz bu ussat bir gözbagçydyr”diýdi. 35. “Sizi, eden gözbagçylygy bilen ýurdyňyzdan çykarmak isleýär. Näme diýersiňiz?” 36. Şeýle diýdiler: “Ony we doganyny gözastynda sakla. Şäherlere-de jarçylary göýber.” 37. “Saňa ähli ussat gözbagçylary getirsinler.” 38. Şeýlelik bilen gözbagçylar, bellenen bir günüň bellenen bir wagtynda bir ýere jemlendiler. 39. Adamlarada “Sizem jemlenermisiňiz?” diýildi. 40.“Umyt edýäris, üstünlik gazansalar gözbagçylara tabyn bolarys” (diýdiler. ) 41. Gözbagçylar gelen soň, Parawuna, “Eger-de biz üstünlik gazanaýsak çyndanam bize bir sylag barmydyr?” diýdiler. 42. Parawun, “Hawa, şolar ýaly üstünlik gazanylan ýagdaýynda hökman maňa ýakyn ynsanlarymdan hem bolarsyňyz”diýdi. 43. Musa olara, “Hany onda siz başlaň!” diýdi. 44. Mundan soň olaram ýüplerini we hasalaryny zyňdylar we “Parawunyň güýji bilen elbetde bizler üstünlik gazanarys” diýdiler. 45. Musa hem hasasyny zyňdy. Birem näme görsünler, hasasy olaryň gurnan jadygöýlik zatlaryny ýuwutýar. 46. Mundan soň gözbagçylar derrew sejdä gitdiler. 47. “Älemleriň Rabbyna ynandyk” diýdiler. 48. “Musanyň we Harunyň Rabbyna.” 49. Parawun, “Men size rugsat bermän oňa ynandyňyz hä? Ol hökman size gözbagçylygy jadygöýligi öwreden ulyňyzdyr. Golaýda siz bilip görersiňiz! Kasam bolsun! Elleriňizi we aýaklaryňyzy atanak görnüşinde kesjek we hemmäňizi asjak” diýdi. 50. Gözbagçylar şeýle diýdiler, “Zyýany ýok, hökman Rabbymyza dolanyp bararys.” 51. “(Bu ýerde) ilkinji ynananlar biz bolandygymyz üçin şübhesiz Rabbymyzyň, eden ýalňyşlarymyzy bagyşlajakdygyny umyt edýäris.” 52. Biz, Musa “Gullarymy gijeläp ýola çykar, hökman yzarlanarsyňyz” diýip wahyý bilen habar berdik. 53. Parawunam şäherlere (esger) ýygnaýançylary göýberdi. 54. Şeýle diýdi, “Bular gaty az we ähmiýetsiz toplumdyr.” 55. “Şübhesiz olar bize öýke-gahar edýärler.” 56. “Emma biz hüşgär we duýgyr ätiýaçly bir toplumdyrys.” 57.58. Biz-de, Parawunyň kowmyny bag-bakjalardan, çeşme başlaryndan, baýlyklaryndan we gowy ýagdaýly ýerlerinden çykardyk. 59. Ynha şeýlede etdik we olara, Israýyl ogullaryny mirasdüşer kyldyk. 60. Parawun we adamlary gün dogýarka olary yzarlamana başladylar. 61. Iki toplum biri-birini görende, Musanyň ýanyndaky ýoldaşlary, “Waheý tutuldyk” diýdiler. 62. Musa, “Ýok! Rabbym şübhesiz meniň bilendir, maňa ýol görkezjekdir” diýdi. 63. Mundan soň biz Musa, “Hasaň bilen deňize ur” diýip wahyý bilen habar berdik. Deňiz derrew ýaryldy. Her bölegi ullakan bir dag ýalydy. 64. Beýlekileri hem şol ýere golaýlaşdyrdyk. 65. Musany we bilelikdäkileriniň hemmesini halas etdik. 66. Soňra beýlekileri (Parawuny we esgerlerini) suwda gark etdik. 67. Munda şübhesiz bir sapak bardyr. Ýöne köpleri iman etmändiler. 68. Şübhesiz seniň Rabbyň elbetde hökmany güýjüň eýesidir, köp rehimdarlyk edendir. 69. Eý Muhammed! Olara Ibrahimiň habaryny hem oka. 70. Hany ol kakasyna we kowmyna, “Nämä çokunýarsyňyz” diýipdi. 71. “Butlara (heýkellere) çokunýarys we olara çokunmaga dowam ederis”diýipdiler. 72. Ibrahim şeýle diýdi: “Olara ýalbaranyňyzda sizi eşidýärlermi?” 73. “Ýa-da size peýdasy-zyýany degýärmi?” 74. “Ýok, ýöne ata-babalarymyz şeýle edýärkäler gördük” diýdiler. 75.76. Ibrahim şeýle diýdi: “Siziň we geçmişdäki ata-babalaryňyzyň çokunýan zatlaryny gördüňizmi?” 77. “Şübhesiz olar meniň duşmanymdyr. Diňe älemleriň Rabby bolan Allah dostymdyr.” 78. “Ol, meni ýaradan we maňa dogry ýoly görkezendir.” 79. “Ol, meni iýdiren we içirendir.” 80. “Kesellänimde hem ol maňa şypa berer.” 81. “Ol, meniň janymy aljak we soňra direltjek hem Oldyr.” 82. “Ol, hasabat gününde, eden hata-ýalňyşlarymy bagyşlajagyna umyt edenimdir.” 83. “Eý Rabbym! Maňa bir dana paýhaslyk bagşet we meni salyh bolanlaryň arasyna goş!” 84. “Soňky geljekleriň arasynda meni dogryçyllyk bilen ýatlananlardan kyl!” 85. “Meni Naim jennetiniň mirasçylaryndan eýle.” 86. “Kakamy hem bagyşla! Sebäbi ol hakykatdanam ýoluny ýitirenlerdendir.” 87. “(Gullaryň) direldiljek güni meni utandyrma!” 88. “Şol gün dünýä malynyň hem peýdasy bolmaz, ogullaryň hem.” 89. “Allaha päkize kalp bilen gelen başga.” 90. Jennet, Allaha garşy gelmekden säginenlere ýakynlaşdyrylar. 91.-93. Jähennemem azanlara görkeziler we olara, “Allahy goýup çokunanlaryňyz nirede? Size ýardam berip bilýärlermi ýa-da özlerini halas edip bilýärlermi?” diýler. 94.95. Artyk olar we şol azanlar bilen Iblisiň esgerleri hemmesi bilelikde baş-aşak şol ýere zyňylarlar. 96. Şol ýerde olar çokunanlary bilen tersleşip şeýle diýerler. 97. “Allaha kasam bolsun! Biz hakykatdanam aç-açan azypdyk.” 98. “Sebäbi sizi, älemleriň Rabby bilen deň görýärdik.” 99. “Bizi diňe (kethudalarymyz bolan) günäkärler azdyrdy.” 100. “Ynha bu sebäpden bize şepagat etjek araçylarymyz hem ýok.” 101. “Jan dostymyzam ýok.” 102. “Käşge (dünýä durmyşyna) dolanyp barmagymyz mümkin bolsa, ynananlardan bolsak.” 103. Elbetde munda bir sapak bardyr. Olaryň köpüsi iman etmändiler. 104. Şübhesiz seniň Rabbyň hökmany güýjüň eýesidir, köp rehimdarlyk edendir. 105. Nuhyň kowmam pygamberleri ýalanlady. 106. Hany doganlary Nuh, olara şeýle diýipdi: “Allaha garşy gelmekden säginmezmisiňiz?” 107. “Şübhesiz men size göýberlen ynamdar bir pygamberdirin.” 108. “Artyk Allaha garşy gelmekden säginiň we maňa tabyn boluň!” 109. “Men munuň garşylygynda sizden hiç-hili töleg soramok. Meniň tölegim, diňe älemleriň Rabby bolan Allaha mahsusdyr.” 110. Onda Allaha garşy gelmekden säginiň we maňa gulak asyň! 111. Şeýle diýdiler: “Saňa diňe pese gaçanlar, sarpasyzlar uýýarka, heý bir biz saňa ynanarysmy?” 112. Nuh şeýle diýdi: “Olaryň edenleri babatda meniň näme maglumatym bolup biler.” 113. “Olaryň hasabatyny soramak diňe Rabbyma mahsusdyr. Bir düşünip bilseňiz!” 114. “Men ynananlary kowmaryn.” 115. “Men diňe aç-açan bir duýdyrýançydyryn.” 116. Şeýle diýdiler: “Eý Nuh! (Bu işden) mundan ýüz dändirmeseň hökman daşlananlardan bolarsyň!” 117. Nuh şeýle diýdi: “Eý Rabbym! Kowmym meni ýalanlady.” 118. “Artyk olar bilen meniň aramda sen höküm ber. Meni we meniň bilen bilelikde bolan möminleri halas et.” 119. Diýýärkä biz ony we ýanyndakylary doly gäminiň içinde (äkidip) halas etdik. 120. Soňam yzynda galanlary suwda gark etdik. 121. Şübhesiz munda bir sapak bardyr. Olaryň köpüsi bolsa iman etmändiler. 122. Şübhesiz seniň Rabbyň hökmany güýjüň eýesidir, köp rehimdarlyk edendir. 123. Ad kowmy hem pygamberleri ýalanlady. 124. Hany doganlary Hud, olara şeýle diýipdi: “Allaha garşy gelmekden säginmezmisiňiz?” 125. “Şübhesiz men, size göýberilen ynamdar bir pygamberdirin.” 126. “Şeýle bolsa Allaha garşy gelmekden säginiň we maňa gulak asyň!” 127. “Munuň garşylygynda sizden hiç-hili töleg soramok. Meniň tölegim, diňe älemleriň Rabby bolan Allaha degişlidir.” 128. “Siz her beýik ýere bir alamat, bina gurup, boş zatlaramy güýmenýärsiňiz?” 129. “Içinde ebedi ýaşamak umydy bilen berk ykjam binalarmy gurýarsyňyz?” 130. “Eliňiz bilen tutan wagtyňyz zorlyk bilen tutarsyňyz!” 131. “Artyk Allaha garşy gelmekden säginiň we maňa gulak asyň!” 132.-134. “Bilen ähli zadyňyzy size beren, size haýwanlary, ogullary, bag-bakjalary we çeşme pynarlary beren Allaha garşy gelmekden säginiň.” 135. “Sebäbi men, siziň adyňyza uly bir günüň azabyndan gorkýaryn.” 136. Şeýle diýdiler: “Sen isle nesihat berenlerden bol, isle nesihat berenlerden bolma, bize görä tapawudy ýokdyr.” 137. “Bu, ozalkylaryň däplerinden başga bir zat däldir.” 138. “Biz azaba sezewar boljagam däldiris.” 139. Şeýlelik bilen olar Hudy ýalanladylar. Bizem bu sebäpden olary heläk etdik. Şübhesiz munda bir sapak bardyr. Olaryň köpüsi bolsa iman etmändiler. 140. Şübhesiz seniň Rabbyň hökmany güýjüň eýesidir we köp rehimdarlyk edendir. 141. Semud kowmy hem pygamberlerini ýalanlady. 142. Hany doganlary Salih olara şeýle diýipdi: “Allaha garşy gelmekden säginmezmisiňiz?” 143. “Men size göýberilen ynamdar bir pygamberdirin.” 144. “Şeýle bolsa Allaha garşy gelmekden säginiň we maňa gulak asyň!” 145. “Munuň garşylygynda sizden hiç-hili töleg soramok. Meniň tölegim, diňe älemleriň Rabby bolan Allaha degişlidir.” 146.-148. “Siz bu ýerdäki bag-bakjalarda, pynar çeşme başlarynda, ekin meýdanlarynda, miweleri bişen hurmalyklarda asudalykda galarmykaňyz öýtdiňiz?” 149. “Birem daglardan ussatlyk bilen öýler ýontýarsyňyz!” 150. “Artyk Allaha garşy gelmekden säginiň we maňa gulak asyň!” 151.152. “Ýer-ýüzünde düzetmäne synanyşman gaýtam pitne çykaryp hetdinden aşa gidenleriň buýrugyna gulak asmaň!” 153. Şeýle diýdiler: “Sen diňe jadylananlardansyň!” 154. “Senem diňe biziň ýaly bir ynsansyň. Eger-de dogry aýtýanlardan bolsaň hany bize bir gudrat görkez.” 155. Salih, şeýle diýdi: “Ynha bir urkaçy düýe! Onuň (belli bir günde) suw içmeklik haky bar, siziňem belli bir günde suw içmeklik hakyňyz bardyr.” 156. “Şoňa bir erbetlik ýetirmekden säginiň! Ýogsam uly bir günüň azaby sizi tutar.” 157. Diýýärkä ony soýdylar, ýöne puşman boldylar. 158. Şeýlelik bilen olary azap gurşap aldy. Şübhesiz munda bir sapak bardyr. Olaryň köpüsi bolsa iman etmändiler. 159. Şübhesiz seniň Rabbyň hökmany güýjüň eýesidir we köp rehimdarlyk edendir. 160. Lutyň kowmam pygamberlerini ýalanlady. 161. Hany doganlary Lut olara şeýle diýipdi: “Allaha garşy gelmekden säginmezmisiňiz?” 162. “Şübhesiz men size göýberilen ynamdar bir pygamberdirin.” 163. “Artyk Allaha garşy gelmekden säginiň we maňa gulak asyň!” 164. “Munuň garşylygynda sizden hiç-hili töleg soramok. Meniň tölegim, diňe älemleriň Rabby bolan Allaha degişlidir.” 165.166. “Rabbyňyzyň, siziň üçin ýaradan ýan-ýoldaşlaryňyzy taşlap, ynsanlar arasyndan erkekleremi ýakynlaşýarsyňyz? Siz çyndanam hetdinden aşan bir toplumsyňyz!” 167. Şeýle diýdiler: “Eý Lut! (Işimize goşulmakdan) ýüz öwürmeseň onda hökman (şäherden) kowulanlardan bolarsyň!” 168. Lut şeýle diýdi: “Şübhesiz men siziň edýän bu betgelişik erbet işiňize gahar edenlerdendirin.” 169. “Eý Rabbym! Meni we maşgalamy olaryň eden betgelişik erbet işinden halas et.” 170.171. Munuň üstüne bizem ony we yzynda galanlar arasyndaky garry bir zenandan başga ähli maşgalasyny halas etdik. 172. Soňra beýlekileri heläk etdik. 173. Olaryň üstüne bir ýagmyr (ýagmyr ýaly daş) ýagdyrdyk. (Başlaryna gelejekler barada) duýdyrylanlaryň ýagmyry nähili erbetdi. 174. Şübhesiz munda uly bir sapak bardyr. Olaryň köpüsi bolsa iman etmändiler. 175. Şübhesiz seniň Rabbyň hökmany güýjüň eýesi we köp rehimdarlyk edendir. 176. Eýke halkam pygamberleri ýalanlady. 177. Hany Şuaýb olara şeýle diýipdi: “Allaha garşy gelmekden säginmezmisiňiz?” 178. “Şübhesiz men size göýberilen ynamdar bir pygamberdirin.” 179. “Artyk Allaha garşy gelmekden säginiň we maňa gulak asyň!” 180. “Munuň garşylygynda sizden hiç-hili töleg soramok. Meniň tölegim, diňe älemleriň Rabby bolan Allaha degişlidir.” 181. “Ölçegi (terezini) doly çekiň! Kem edip berenlerden bolmaň!” 182. “Dogry terezi bilen çekiň!” 183. “Ynsanlaryň mallaryny we haklaryny kemeltmäň. Ýer-ýüzünde pitne çykarmaň!” 184. “Sizi we sizden ozalky nesilleri ýaradana garşy gelmekden säginiň!” 185. Olar şeýle diýdiler: “Sen diňe jadylananlardansyň!” 186. Sen diňe biziň ýaly bir ynsansyň! Biz seni ýalançylardansyň öýdýäris. 187. “Eger-de dogry aýtýanlardan bolsaň, hany gökden üstümize bir parça gaçyr.” 188. Şuaýb, “Rabbym edenleriňizi iň gowy bilendir”diýdi. 189. Olar Şuaýby ýalanladylar. Diýýärkä ýakan bulut gününiň azaby olary gurşap aldy. Şübhesiz ol, uly bir günüň azabydy. 190. Şübhesiz munda bir sapak bardyr. Olaryň köpüsi bolsa iman etmändiler. 191. Şübhesiz seniň Rabbyň hökmany güýjüň eýesi we köp rehimdarlyk edendir. 192. Şübhesiz bu Gurhan, älemleriň Rabbynyň indirenidir. 193.-195. Duýdyrýançylardan bolarsyň diýip ony (Gurhany) ynamdar Ruh (Jebraýyl) seniň kalbyňa aç-açan Arap dili bilen indirendir. 196. Şübhesiz bu (Gurhanyň indirilmegi) ozalkylaryň kitaplarynda hem bardy. 197. Israýyl ogullaryndan dana alymlarynyň ony bilmegi, olar (Mekge müşrikleri) üçin bir delil dälmidir? 198.199. Biz ony Arap dili bilmeýänlerden birine indiren bolsadyk we olam muny özlerine okasady ýene muňa ynanmazlardy. 200. Ynha şeýdip biz ony (Gurhany) günäkärleriň kalbyna saldyk. 201.-203. Olar, parhyna barman duýdansyz özlerine barjak bolan gazaply azaby görüp, “Bize möhlet berilmezmi?” diýmedikçe oňa ynanmazlar. 204. Biziň azabymyzyň çaltlaşmagynymy (tizleşdirilmeginimi) isleýärler? 205. Eý Muhammed! Näme diýersiň: “Biz olary näçe ýyllap (dünýä nygmatlaryndan) peýdalandyrsak.” 206. Soňra-da olara gorkuzylan zatlary gelse, (ýagdaýlary nähili bolardy?) 207. (Dünýäde) peýdalandyrylan zatlaryň olara peýdasy bolmazdy. 208. Biz hiç bir ýurdy duýdyrýançylary bolmasa, heläk etmedik. 209. Bu bir ýatlatmakdyr. Biz zalym däldiris. 210. Ol Gurhany şeýtanlar indiren däldir. 211. Onsuzam bu olaryň edip biläýjek işäm däldir, muňa güýçleräm ýetmez. 212. Sebäbi olar, (wahyny) eşitmekden uzaklaşdyrylypdyrlar. 213. Şeýle bolsa, Allah bilen bilelikde başga bir ylaha ýalbaraýma, ýogsa-da soňra azaba sezewar edilenlerden bolarsyň! 214. (Ilki ) iň ýakyn garyndaşyňa duýdyr. 215. Möminlerden saňa uýýanlara ganatlaryňy indir. 216. Eger-de saňa garşy bolsalar, “Şübhesiz men siziň eden zatlaryňyzdan daşdyryn” diý. 217.-219. Namaza duraňda seni we sejde edenler arasynda aýlananyňy gören, hökmany güýjüň eýesi, köp rehimdar bolan Allaha sygyn. 220. Şübhesiz ol hakykaty bilen eşidendir we hakykaty bilen bilendir. 221. Şeýtanlaryň kime barjagyny size habar bereýinmi? 222. Olar, her günäkär ýalança bararlar. 223. Bularam şeýtanlara gulak salarlar. Olaryň köpüsi bolsa ýalançydyr. 224. Şahyrlara bolsa hetdinden aşa azgynlar uýarlar. 225.226. Göreňokmy olary, her jülgede aljyraşyp aýlanar ýörerler we etmedik zatlarynam aýdarlar. 227. Diňe iman edip salyh amal eden, Allahy köp ýatlan we haksyzlyga sezewar edilenden soňra, arlaryny alanlar başga. Zalymlyk edenler haýsy ýagdaýa uçrajaklaryny görerler.