TAHA SÜRESI
Ayet Sayısı 135
بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
طه ﴿١﴾ مَآ أَنزَلْنَا عَلَيْكَ ٱلْقُرْءَانَ لِتَشْقَىٰٓ ﴿٢﴾ إِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ ﴿٣﴾ تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ ٱلْأَرْضَ وَٱلسَّمَٰوَٰتِ ٱلْعُلَى ﴿٤﴾ ٱلرَّحْمَٰنُ عَلَى ٱلْعَرْشِ ٱسْتَوَىٰ ﴿٥﴾ لَهُۥ مَا فِى ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِى ٱلْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ ٱلثَّرَىٰ ﴿٦﴾ وَإِن تَجْهَرْ بِٱلْقَوْلِ فَإِنَّهُۥ يَعْلَمُ ٱلسِّرَّ وَأَخْفَى ﴿٧﴾ ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ لَهُ ٱلْأَسْمَآءُ ٱلْحُسْنَىٰ ﴿٨﴾ وَهَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ ﴿٩﴾ إِذْ رَءَا نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ ٱمْكُثُوٓاْ إِنِّىٓ ءَانَسْتُ نَارًا لَّعَلِّىٓ ءَاتِيكُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى ٱلنَّارِ هُدًى ﴿١٠﴾ فَلَمَّآ أَتَىٰهَا نُودِىَ يَٰمُوسَىٰٓ ﴿١١﴾ إِنِّىٓ أَنَاْ رَبُّكَ فَٱخْلَعْ نَعْلَيْكَۖ إِنَّكَ بِٱلْوَادِ ٱلْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٢﴾ وَأَنَا ٱخْتَرْتُكَ فَٱسْتَمِعْ لِمَا يُوحَىٰٓ ﴿١٣﴾ إِنَّنِىٓ أَنَا ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّآ أَنَاْ فَٱعْبُدْنِى وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ لِذِكْرِىٓ ﴿١٤﴾ إِنَّ ٱلسَّاعَةَ ءَاتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَىٰ كُلُّ نَفْسٍۭ بِمَا تَسْعَىٰ ﴿١٥﴾ فَلَا يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَن لَّا يُؤْمِنُ بِهَا وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ فَتَرْدَىٰ ﴿١٦﴾ وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَٰمُوسَىٰ ﴿١٧﴾ قَالَ هِىَ عَصَاىَ أَتَوَكَّؤُاْ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَىٰ غَنَمِى وَلِىَ فِيهَا مَـَٔارِبُ أُخْرَىٰ ﴿١٨﴾ قَالَ أَلْقِهَا يَٰمُوسَىٰ ﴿١٩﴾ فَأَلْقَىٰهَا فَإِذَا هِىَ حَيَّةٌ تَسْعَىٰ ﴿٢٠﴾ قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْۖ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا ٱلْأُولَىٰ ﴿٢١﴾ وَٱضْمُمْ يَدَكَ إِلَىٰ جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَآءَ مِنْ غَيْرِ سُوٓءٍ ءَايَةً أُخْرَىٰ ﴿٢٢﴾ لِنُرِيَكَ مِنْ ءَايَٰتِنَا ٱلْكُبْرَى ﴿٢٣﴾ ٱذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ﴿٢٤﴾ قَالَ رَبِّ ٱشْرَحْ لِى صَدْرِى ﴿٢٥﴾ وَيَسِّرْ لِىٓ أَمْرِى ﴿٢٦﴾ وَٱحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِى ﴿٢٧﴾ يَفْقَهُواْ قَوْلِى ﴿٢٨﴾ وَٱجْعَل لِّى وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِى ﴿٢٩﴾ هَٰرُونَ أَخِى ﴿٣٠﴾ ٱشْدُدْ بِهِۦٓ أَزْرِى ﴿٣١﴾ وَأَشْرِكْهُ فِىٓ أَمْرِى ﴿٣٢﴾ كَىْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا ﴿٣٣﴾ وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا ﴿٣٤﴾ إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرًا ﴿٣٥﴾ قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَٰمُوسَىٰ ﴿٣٦﴾ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَىٰٓ ﴿٣٧﴾ إِذْ أَوْحَيْنَآ إِلَىٰٓ أُمِّكَ مَا يُوحَىٰٓ ﴿٣٨﴾ أَنِ ٱقْذِفِيهِ فِى ٱلتَّابُوتِ فَٱقْذِفِيهِ فِى ٱلْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ ٱلْيَمُّ بِٱلسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّى وَعَدُوٌّ لَّهُۥۚ وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّى وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَيْنِىٓ ﴿٣٩﴾ إِذْ تَمْشِىٓ أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ مَن يَكْفُلُهُۥۖ فَرَجَعْنَٰكَ إِلَىٰٓ أُمِّكَ كَىْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَۚ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَٰكَ مِنَ ٱلْغَمِّ وَفَتَنَّٰكَ فُتُونًاۚ فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِىٓ أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَىٰ قَدَرٍ يَٰمُوسَىٰ ﴿٤٠﴾ وَٱصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِى ﴿٤١﴾ ٱذْهَبْ أَنتَ وَأَخُوكَ بِـَٔايَٰتِى وَلَا تَنِيَا فِى ذِكْرِى ﴿٤٢﴾ ٱذْهَبَآ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ﴿٤٣﴾ فَقُولَا لَهُۥ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُۥ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَىٰ ﴿٤٤﴾ قَالَا رَبَّنَآ إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفْرُطَ عَلَيْنَآ أَوْ أَن يَطْغَىٰ ﴿٤٥﴾ قَالَ لَا تَخَافَآۖ إِنَّنِى مَعَكُمَآ أَسْمَعُ وَأَرَىٰ ﴿٤٦﴾ فَأْتِيَاهُ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْۖ قَدْ جِئْنَٰكَ بِـَٔايَةٍ مِّن رَّبِّكَۖ وَٱلسَّلَٰمُ عَلَىٰ مَنِ ٱتَّبَعَ ٱلْهُدَىٰٓ ﴿٤٧﴾ إِنَّا قَدْ أُوحِىَ إِلَيْنَآ أَنَّ ٱلْعَذَابَ عَلَىٰ مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿٤٨﴾ قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَٰمُوسَىٰ ﴿٤٩﴾ قَالَ رَبُّنَا ٱلَّذِىٓ أَعْطَىٰ كُلَّ شَىْءٍ خَلْقَهُۥ ثُمَّ هَدَىٰ ﴿٥٠﴾ قَالَ فَمَا بَالُ ٱلْقُرُونِ ٱلْأُولَىٰ ﴿٥١﴾ قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّى فِى كِتَٰبٍۖ لَّا يَضِلُّ رَبِّى وَلَا يَنسَى ﴿٥٢﴾ ٱلَّذِى جَعَلَ لَكُمُ ٱلْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَأَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءً فَأَخْرَجْنَا بِهِۦٓ أَزْوَٰجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّىٰ ﴿٥٣﴾ كُلُواْ وَٱرْعَوْاْ أَنْعَٰمَكُمْۗ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَٰتٍ لِّأُوْلِى ٱلنُّهَىٰ ﴿٥٤﴾ مِنْهَا خَلَقْنَٰكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَىٰ ﴿٥٥﴾ وَلَقَدْ أَرَيْنَٰهُ ءَايَٰتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ ﴿٥٦﴾ قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَٰمُوسَىٰ ﴿٥٧﴾ فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِّثْلِهِۦ فَٱجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدًا لَّا نُخْلِفُهُۥ نَحْنُ وَلَآ أَنتَ مَكَانًا سُوًى ﴿٥٨﴾ قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ ٱلزِّينَةِ وَأَن يُحْشَرَ ٱلنَّاسُ ضُحًى ﴿٥٩﴾ فَتَوَلَّىٰ فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُۥ ثُمَّ أَتَىٰ ﴿٦٠﴾ قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُواْ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُم بِعَذَابٍۖ وَقَدْ خَابَ مَنِ ٱفْتَرَىٰ ﴿٦١﴾ فَتَنَٰزَعُوٓاْ أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجْوَىٰ ﴿٦٢﴾ قَالُوٓاْ إِنْ هَٰذَٰنِ لَسَٰحِرَٰنِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ ٱلْمُثْلَىٰ ﴿٦٣﴾ فَأَجْمِعُواْ كَيْدَكُمْ ثُمَّ ٱئْتُواْ صَفًّاۚ وَقَدْ أَفْلَحَ ٱلْيَوْمَ مَنِ ٱسْتَعْلَىٰ ﴿٦٤﴾ قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِمَّآ أَن تُلْقِىَ وَإِمَّآ أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَىٰ ﴿٦٥﴾ قَالَ بَلْ أَلْقُواْۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَىٰ ﴿٦٦﴾ فَأَوْجَسَ فِى نَفْسِهِۦ خِيفَةً مُّوسَىٰ ﴿٦٧﴾ قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنتَ ٱلْأَعْلَىٰ ﴿٦٨﴾ وَأَلْقِ مَا فِى يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوٓاْۖ إِنَّمَا صَنَعُواْ كَيْدُ سَٰحِرٍۖ وَلَا يُفْلِحُ ٱلسَّاحِرُ حَيْثُ أَتَىٰ ﴿٦٩﴾ فَأُلْقِىَ ٱلسَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ هَٰرُونَ وَمُوسَىٰ ﴿٧٠﴾ قَالَ ءَامَنتُمْ لَهُۥ قَبْلَ أَنْ ءَاذَنَ لَكُمْۖ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِى عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحْرَۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَٰفٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِى جُذُوعِ ٱلنَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَآ أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَىٰ ﴿٧١﴾ قَالُواْ لَن نُّؤْثِرَكَ عَلَىٰ مَا جَآءَنَا مِنَ ٱلْبَيِّنَٰتِ وَٱلَّذِى فَطَرَنَاۖ فَٱقْضِ مَآ أَنتَ قَاضٍۖ إِنَّمَا تَقْضِى هَٰذِهِ ٱلْحَيَوٰةَ ٱلدُّنْيَآ ﴿٧٢﴾ إِنَّآ ءَامَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَٰيَٰنَا وَمَآ أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ ٱلسِّحْرِۗ وَٱللَّهُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰٓ ﴿٧٣﴾ إِنَّهُۥ مَن يَأْتِ رَبَّهُۥ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُۥ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ ﴿٧٤﴾ وَمَن يَأْتِهِۦ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَأُوْلَٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلدَّرَجَٰتُ ٱلْعُلَىٰ ﴿٧٥﴾ جَنَّٰتُ عَدْنٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَاۚ وَذَٰلِكَ جَزَآءُ مَن تَزَكَّىٰ ﴿٧٦﴾ وَلَقَدْ أَوْحَيْنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِى فَٱضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِى ٱلْبَحْرِ يَبَسًا لَّا تَخَٰفُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَىٰ ﴿٧٧﴾ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِۦ فَغَشِيَهُم مِّنَ ٱلْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ ﴿٧٨﴾ وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُۥ وَمَا هَدَىٰ ﴿٧٩﴾ يَٰبَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ قَدْ أَنجَيْنَٰكُم مِّنْ عَدُوِّكُمْ وَوَٰعَدْنَٰكُمْ جَانِبَ ٱلطُّورِ ٱلْأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ ٱلْمَنَّ وَٱلسَّلْوَىٰ ﴿٨٠﴾ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقْنَٰكُمْ وَلَا تَطْغَوْاْ فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِىۖ وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِى فَقَدْ هَوَىٰ ﴿٨١﴾ وَإِنِّى لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحًا ثُمَّ ٱهْتَدَىٰ ﴿٨٢﴾ وَمَآ أَعْجَلَكَ عَن قَوْمِكَ يَٰمُوسَىٰ ﴿٨٣﴾ قَالَ هُمْ أُوْلَآءِ عَلَىٰٓ أَثَرِى وَعَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَىٰ ﴿٨٤﴾ قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِنۢ بَعْدِكَ وَأَضَلَّهُمُ ٱلسَّامِرِىُّ ﴿٨٥﴾ فَرَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوْمِهِۦ غَضْبَٰنَ أَسِفًاۚ قَالَ يَٰقَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًاۚ أَفَطَالَ عَلَيْكُمُ ٱلْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِى ﴿٨٦﴾ قَالُواْ مَآ أَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلْنَآ أَوْزَارًا مِّن زِينَةِ ٱلْقَوْمِ فَقَذَفْنَٰهَا فَكَذَٰلِكَ أَلْقَى ٱلسَّامِرِىُّ ﴿٨٧﴾ فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُۥ خُوَارٌ فَقَالُواْ هَٰذَآ إِلَٰهُكُمْ وَإِلَٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِىَ ﴿٨٨﴾ أَفَلَا يَرَوْنَ أَلَّا يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلًا وَلَا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا ﴿٨٩﴾ وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَٰرُونُ مِن قَبْلُ يَٰقَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِۦۖ وَإِنَّ رَبَّكُمُ ٱلرَّحْمَٰنُ فَٱتَّبِعُونِى وَأَطِيعُوٓاْ أَمْرِى ﴿٩٠﴾ قَالُواْ لَن نَّبْرَحَ عَلَيْهِ عَٰكِفِينَ حَتَّىٰ يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَىٰ ﴿٩١﴾ قَالَ يَٰهَٰرُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوٓاْ ﴿٩٢﴾ أَلَّا تَتَّبِعَنِۖ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِى ﴿٩٣﴾ قَالَ يَبْنَؤُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِى وَلَا بِرَأْسِىٓۖ إِنِّى خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِىٓ إِسْرَٰٓءِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِى ﴿٩٤﴾ قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَٰسَٰمِرِىُّ ﴿٩٥﴾ قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُواْ بِهِۦ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ ٱلرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتْ لِى نَفْسِى ﴿٩٦﴾ قَالَ فَٱذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِى ٱلْحَيَوٰةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَۖ وَإِنَّ لَكَ مَوْعِدًا لَّن تُخْلَفَهُۥۖ وَٱنظُرْ إِلَىٰٓ إِلَٰهِكَ ٱلَّذِى ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًاۖ لَّنُحَرِّقَنَّهُۥ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُۥ فِى ٱلْيَمِّ نَسْفًا ﴿٩٧﴾ إِنَّمَآ إِلَٰهُكُمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِى لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ وَسِعَ كُلَّ شَىْءٍ عِلْمًا ﴿٩٨﴾ كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنۢبَآءِ مَا قَدْ سَبَقَۚ وَقَدْ ءَاتَيْنَٰكَ مِن لَّدُنَّا ذِكْرًا ﴿٩٩﴾ مَّنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُۥ يَحْمِلُ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ وِزْرًا ﴿١٠٠﴾ خَٰلِدِينَ فِيهِۖ وَسَآءَ لَهُمْ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ حِمْلًا ﴿١٠١﴾ يَوْمَ يُنفَخُ فِى ٱلصُّورِۚ وَنَحْشُرُ ٱلْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا ﴿١٠٢﴾ يَتَخَٰفَتُونَ بَيْنَهُمْ إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا ﴿١٠٣﴾ نَّحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِن لَّبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا ﴿١٠٤﴾ وَيَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلْجِبَالِ فَقُلْ يَنسِفُهَا رَبِّى نَسْفًا ﴿١٠٥﴾ فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا ﴿١٠٦﴾ لَّا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجًا وَلَآ أَمْتًا ﴿١٠٧﴾ يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ ٱلدَّاعِىَ لَا عِوَجَ لَهُۥۖ وَخَشَعَتِ ٱلْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا ﴿١٠٨﴾ يَوْمَئِذٍ لَّا تَنفَعُ ٱلشَّفَٰعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحْمَٰنُ وَرَضِىَ لَهُۥ قَوْلًا ﴿١٠٩﴾ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِۦ عِلْمًا ﴿١١٠﴾ وَعَنَتِ ٱلْوُجُوهُ لِلْحَىِّ ٱلْقَيُّومِۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا ﴿١١١﴾ وَمَن يَعْمَلْ مِنَ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا ﴿١١٢﴾ وَكَذَٰلِكَ أَنزَلْنَٰهُ قُرْءَانًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ ٱلْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا ﴿١١٣﴾ فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ ٱلْمَلِكُ ٱلْحَقُّۗ وَلَا تَعْجَلْ بِٱلْقُرْءَانِ مِن قَبْلِ أَن يُقْضَىٰٓ إِلَيْكَ وَحْيُهُۥۖ وَقُل رَّبِّ زِدْنِى عِلْمًا ﴿١١٤﴾ وَلَقَدْ عَهِدْنَآ إِلَىٰٓ ءَادَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِىَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُۥ عَزْمًا ﴿١١٥﴾ وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَٰٓئِكَةِ ٱسْجُدُواْ لِءَادَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبْلِيسَ أَبَىٰ ﴿١١٦﴾ فَقُلْنَا يَٰٓـَٔادَمُ إِنَّ هَٰذَا عَدُوٌّ لَّكَ وَلِزَوْجِكَ فَلَا يُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ ٱلْجَنَّةِ فَتَشْقَىٰٓ ﴿١١٧﴾ إِنَّ لَكَ أَلَّا تَجُوعَ فِيهَا وَلَا تَعْرَىٰ ﴿١١٨﴾ وَأَنَّكَ لَا تَظْمَؤُاْ فِيهَا وَلَا تَضْحَىٰ ﴿١١٩﴾ فَوَسْوَسَ إِلَيْهِ ٱلشَّيْطَٰنُ قَالَ يَٰٓـَٔادَمُ هَلْ أَدُلُّكَ عَلَىٰ شَجَرَةِ ٱلْخُلْدِ وَمُلْكٍ لَّا يَبْلَىٰ ﴿١٢٠﴾ فَأَكَلَا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخْصِفَانِ عَلَيْهِمَا مِن وَرَقِ ٱلْجَنَّةِۚ وَعَصَىٰٓ ءَادَمُ رَبَّهُۥ فَغَوَىٰ ﴿١٢١﴾ ثُمَّ ٱجْتَبَٰهُ رَبُّهُۥ فَتَابَ عَلَيْهِ وَهَدَىٰ ﴿١٢٢﴾ قَالَ ٱهْبِطَا مِنْهَا جَمِيعًۢاۖ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّى هُدًى فَمَنِ ٱتَّبَعَ هُدَاىَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَىٰ ﴿١٢٣﴾ وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِى فَإِنَّ لَهُۥ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُۥ يَوْمَ ٱلْقِيَٰمَةِ أَعْمَىٰ ﴿١٢٤﴾ قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِىٓ أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنتُ بَصِيرًا ﴿١٢٥﴾ قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ ءَايَٰتُنَا فَنَسِيتَهَاۖ وَكَذَٰلِكَ ٱلْيَوْمَ تُنسَىٰ ﴿١٢٦﴾ وَكَذَٰلِكَ نَجْزِى مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ يُؤْمِنۢ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِۦۚ وَلَعَذَابُ ٱلْءَاخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَىٰٓ ﴿١٢٧﴾ أَفَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ ٱلْقُرُونِ يَمْشُونَ فِى مَسَٰكِنِهِمْۗ إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَءَايَٰتٍ لِّأُوْلِى ٱلنُّهَىٰ ﴿١٢٨﴾ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَكَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُّسَمًّى ﴿١٢٩﴾ فَٱصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ ٱلشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَاۖ وَمِنْ ءَانَآئِ ٱلَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ ٱلنَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَىٰ ﴿١٣٠﴾ وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِۦٓ أَزْوَٰجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ ٱلْحَيَوٰةِ ٱلدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِۚ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ﴿١٣١﴾ وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱصْطَبِرْ عَلَيْهَاۖ لَا نَسْـَٔلُكَ رِزْقًاۖ نَّحْنُ نَرْزُقُكَۗ وَٱلْعَٰقِبَةُ لِلتَّقْوَىٰ ﴿١٣٢﴾ وَقَالُواْ لَوْلَا يَأْتِينَا بِـَٔايَةٍ مِّن رَّبِّهِۦٓۚ أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِى ٱلصُّحُفِ ٱلْأُولَىٰ ﴿١٣٣﴾ وَلَوْ أَنَّآ أَهْلَكْنَٰهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِۦ لَقَالُواْ رَبَّنَا لَوْلَآ أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ ءَايَٰتِكَ مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَنَخْزَىٰ ﴿١٣٤﴾ قُلْ كُلٌّ مُّتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُواْۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَٰبُ ٱلصِّرَٰطِ ٱلسَّوِىِّ وَمَنِ ٱهْتَدَىٰ ﴿١٣٥﴾ [سُورَةُ طٰهٰ :: ١-١٣٥]
Rahman we Rahym bolan Allahyñ ady bilen
1. Ta Ha 2.3. Eý Muhammed! Biz Gurhany saňa kynçylyk çekmegiň üçin indirmedik. Diňe (Allahyň azabyndan) gorkjaklara bir öwüt-nesihat (bir duýdyryş) bolsun diýip indirdik. 4. (Ol) belent gökleri ýaradanyň gatyndan az-azdan indirilendir. 5. Rahman, Arşa ýerleşendir. 6. Göklerdäki, ýerdäki we bu ikisi arasyndaky topragyň aşagyndaky ähli zat, diňe onyňkydyr. 7. Sen sözi aýtsaňam gizleseňem Allah üçin birdir. Sebäbi ol, gizlinäm biler, ondan has gizlin bolanam biler. 8. Allah, özünden başga hiç bir ylah bolmaýandyr. Iň gowy adlar onuňkydyr. 9. Musanyň habary saňa ýetdimi? 10. Hany bir ataş görüp maşgalasyna, “siz bärde galyň, men bir ataş gördüm (şol ýere gidýärin). Hany şondan bir köz (ataş) getiräýedim ýa-da ataşyň başynda ýol görkezjek birini taparyn” diýipdi. 11. Ataşyň ýanyna baranda, oňa şeýle diýip seslenildi: “Eý Musa!” 12. “Şübhesiz, men seniň Rabbyňdyryn. Derrew aýakgaplaryňy çykar. Sebäbi sen mukaddes jülge Tuwadasyň.” 13. “Men seni (pygamber hökmünde) saýladym. Indi wahyý bilen bildiriljek zatlary diňle!” 14. “Şübhesiz, men Allahdyryn. Menden başga hiç-bir ylah ýokdyr. Onda maňa ybadat et we meni ýatlamak üçin namaz kyl.” 15. “Kyýamat hökman geler. Her kim eden işiniň garşylygyny görsün diýip, hatda ony gizlejekdim (gelejegiňden hiç söz aýtjak däldim).” 16. “Muňa ynanmaýan we nebsiniň arzuwyna uýanlar seni ondan, oňa taýynlanmakdan aýyraýmasyn, soňra heläk bolarsyň. 17. “Şu sag eliňdäki nämedir eý Musa?” 18. Musa şeýle diýdi: “Ol meniň hasamdyr. Oňa söýenerin, şonuň bilen goýunlaryma ýaprak silkelärin. Onuň bilen başga işlerimi hem görerin.” 19. Allah, “Ony ýere at eý Musa!” diýdi. 20. Musa hem ony atdy. Bir hem näme görsün ol, çalasyn ýöreýän bir ýylan bolupdyr. 21. Allah şeýle diýdi: “Tut şony. Gorkma! Biz ony öňki ýagdaýyna öwüreris.” 22.23. “Saňa uly gudratlarymyzdan ýene birini görkezmegimiz üçin eliňi içiňe sok, başga bir gudrat hökmünde (pis açan kesel ýaly) bir kesel bolman appak bir ýagdaýda çyksyn!” 24. “Parawuna git, sebäbi ol azandyr.” 25. Musa şeýle diýdi: “Rabbym! Köňlüme giňlik ber.” 26. “Işimi maňa ýeňilleşdir.” 27.28. “Tutulan dilimi açda sözüme düşünsinler.” 29. “Maňa maşgalamdan birini ýardamçy kyl.” 30. Doganym Haruny 31. Onuň bilen güýjimi artdyr. 32. “Ony işime şärik et” 33. “Seni köp ýatlap tesbih etmegimiz üçin.” 34. “Seni köp zikredip ýatlamak üçin.” 35. “Sebäbi sen bizi hakykaty bilen görýärsiň.” 36. Allah şeýle diýdi: “Isläniň saňa berildi eý Musa!” 37. “Kasam bolsun! Biz saňa mundan başga ýene bir ýagşylyk edipdik.” 38. “Hany ejeňe şu habary ylham edipdik.” 39. Ony (bäbek Musany) sandygyň içine goý we deňize (Nile) göýber. Deňiz ony kenara zyňsynda we ony hem maňa duşman hem-de oňa duşman bolan biri (Parawun) alsyn. Saňa-da, eý Musa, söýülmegiňe we gözegçiligimizde ýetişdirilmegiň üçin tarapymyzdan bir mähir beripdim. 40. “Hany gyz doganyň (Parawun maşgalasyna) gidýär we “size oňa enekelik edip biljek birini görkezeýinmi?” diýýärdi. Diýýärkä, gözüň aýdyň bolsun, gynanmasyn diýip seni ejeňe berdirdik. (Saňa ejeň garady, ulaldyň) we (tötänden) bir jana kast etdiň we biz seni ýazgytdan halas etdik. Seni gaty gowy synagdan geçirdik. ( we gaçyp Medýene gitdiň). Medýen halkynyň içinde köp ýyllap ýaşadyň, soňra (pygamber bolmagyň üçin) tagdyr edilen bir wagtda (Tur dagyna) geldiň eý Musa!” 41. “Men seni özüm üçin saýladym.” 42. “Sen we doganyň gudratlarym bilen (goldaw berlen hökmünde) gidiň we meni ýatlamakda gowşaklyk etmäň!” 43. “Parawuna gidiň! Sebäbi ol azandyr.” 44. “Oňa hoşamaý söz aýdyň. Belkem öwüt-nesihat alar ýa-da gorkar.” 45. Musa we Harun şeýle diýdiler: “Eý Rabbymyz! Şübhesiz biz, onuň bize garşy ötä geçmeginden ýa-da azmagyndan gorkýarys.” 46. Allah şeýle diýdi: “ Gorkmaň, sebäbi men siziň bilen biledirin. Eşidýän we görýärin.” 47. Oňa gidiň we şeýle diýiň: “Şübhesiz biz Rabbyňyň ilçileridiris. Israỳyl ogullaryny (azat et we) biziň bilen göýber. Olara ejir çekdirme! Saňa Rabbyňyň gatyndan bir gudrat getirdik. Salam dogry ýola uýýanlara bolsun.” 48. “Şübhesiz bize, ýalanlaýan we ýüz dändirenlere azabyň boljagy wahyý bilen habar berildi.” 49. Parawun, “Siziň Rabbyňyz kim, eý Musa?” diýdi. 50. Musa, “Rabbymyz her zadyň ýaradylyş häsiýetlerini beren, soňam olara ýol görkezendir” diýdi. 51. Parawun, “ Onda geçmişdäki nesilleriň ýagdaýy nähili boljak?”diýdi. 52. Musa şeýle diýdi:” Olar hakyndaky maglumaty Rabbymyň gatynda lewhi mahfuzdadyr (başdan ahyra ýazylan ýerde ýazylgydyr). Rabbym ýalňyşmaz we unutmaz.” 53. “Rabbym, ýer-ýüzüni size sallançak eden, şol ýerde size ýollar açan we size gökden ýagmyry indirendir.” Şeýlede onuň bilen siziň üçin ýerden dürli-dürli ösümlikleri jübüt jübütden çykardyk. 54. Şolardan iýiň, haýwanlaryňyzy ýaýyp otlatyň. Şübhesiz munda akly bolanlar üçin (Allahyň barlygyny we birligini görkezýän) deliller bardyr. 55. (Eý ynsanlar!) Sizi toprakdan ýaratdyk, (ölmegiňiz bilen) sizi şol ýere ýene dolandyryp bardyrarys we sizi ýene bir gezek şol ýerden çykararys. 56. Kasam bolsun! “Biz oňa (Parawuna) ähli gudratlarymyzy görkezdik we ol bulary ýalanlady we iňkär etdi. 57. Şeýle diýdi: “Eý Musa! Gözbagçylygyň bilen bizi ýurdymyzdan çykarmak üçinmi geldiň?” 58. “Bizem hökman saňa garşy şonuň ýaly bir gözbagçylyk ederis. Munuň üçin seniň bilen aramyzda oňaýly bir ýerde seniňem, biziňem dänmezimiz ýaly bir duşuşjak wagtymyzy belle.” 59. Musa, “Duşuşjak wagtymyz, baýram güni, ynsanlaryň jem bolýan guşlyk çagydyr” diýdi. 60. Mundan soň Parawun gidip hilegärlik etjek hokgabazlaryny jemledi, soňam geldi. 61. Musa olara şeýle diýdi: “Nälet bolsun size! Allaha garşy ýalan toslamaň, ýogsam sizi azap bilen ýok eder. Allaha garşy ýalan toslan, hökman zyýana galandyr.” 62. Gözbagçylar, gözbagçylyklaryny öz aralarynda maslahatlaşdylar we gizlin-gizlin gepleşdiler. 63. Şeýle diýdiler: “Şübhesiz bu ikisi, hokgabazlyklary bilen sizi ýurdyňyzdan çykarmak we iň belent bolan diniňizi ýok etmek isleýän gözbagçylardyr.” 64. Şeýle bolsa, hilegärlikleriňizi jemläň (biri-biriňizi goldaň) soňam yzygiderlikde geliň. Bu gün gazanan hökman üstünlige ýetendir. 65. Hokgabazlar: “Eý Musa! Ýa ilki sen başla ýa-da ilki biz başlaly” diýdiler. 66. Musa: “Ýok, (ilki bilen) siz başlaň” diýdi. Bir hem näme görsün, olaryň ýüpleri we taýaklary eden gözbagçylyklary sebäpli özüne çalt süýrenýän ýaly görünýär. 67. Bu sebäpli, Musanyň içinde bir gorky döredi. 68. Şeýle diýdik: “Gorkma (Eý Musa!). Sebäbi iň üstün bolan sensiň.” 69. “Sag eliňdäkini (hasany) at, olaryň edenlerini ýuwutsyn. Şübhesiz edenleri bir gözbagçylyk hilesidir. Gözbagçy bolsa, nirä barsa halas bolmaz.” 70. (Musanyň hasasy, gözbagçylaryň ýüpleri bilen taýaklaryny ýuwdanda) gözbagçylar derrew sejdä gitdiler we “Harun we Musanyň Rabbyna ynandyk” diýdiler. 71. Parawun: “Diýmek, men size rugsat bermezden ozal, oňa (Musa) ynandyňyz hä. Şübhe ýok, ol size hokgabazlygy öwreden ulyňyzdyr. Indi kasam bolsun! Siziň elleriňizi we aýaklaryňyzy atanak görnüşinde kesjek we hökman sizi hurma şahalaryna asjak. Haýsymyzyň azaby has gazaply we has dowamly boljak hökman görersiňiz.” 72. Gözbagçylar (hokgabazlar) şeýle diýdiler: “Bize gelen aç-açan delillere we bizi ýaradana garşy seni asla saýlamarys. Artyk sen berjek hökümiňi ber. Sen diňe bu dünýä durmuşynda höküm berersiň.” 73. “Şübhesiz biz: günälerimizi we bize zor bilen etdiren gözbagçylygyň bagyşlanmagy üçin Rabbymyza ynandyk. Allahyň berjek sylagy hasam haýyrly we müdimilikdir.” 74. Şübhesiz, kim Rabbyna günäkär bolup barsa, anyk şoňa jähennem bardyr. Şol ýerde ne öler, ne-de rahat bir durmyş ýaşar. 75.76. Kim oňa salyh amallar işläp bir mömin bolup barsa, ine şolar üçin iň beýik derejeler, içinden derýalar akan we içinde ebedi galjaklary Adn jennetleri bardyr. Ynha bu bolsa günälerden arassalanmagyň sylagydyr. 77. (Parawunyň iman etmeýänligi sebäpli) Musa, “Gullarymy (Israỳyl ogullaryny) gijeläp (Müsürden) ýöredip çykar. Tutulmakdan gorkmaň, howsala galman olara deňizde gury bir ýol aç” diýip wahyý bilen habar berdik. 78. Mundan soň Parawunam goşuny bilen bilelikde olaryň yzyna düşdi, ýöne deňiz bulary görülmedik bir ýagdaýda daşyny gurşap ýuwutdy. 79. Parawun halkyny azdyrdy, olara dogry ýoly görkezmedi. 80. (Allah şeýle diýdi:) “Eý Israỳyl ogullary! Sizi duşmanyňyzdan halas etdik, size Tur dagynyň sag gapdalyny wada berdik we size gudrat halwasy bilen bedene indirdik.” 81. “Size rysgal edip beren zatlarymyzyň arassa we halal bolanlaryndan iýiň. Bu meselede öte gitmäň. Ýogsa-da üstüňize gazabym iner. Gazabym kimiň üstüne inse ol hökman heläk boldy” diýmekdir. 82. “Şübhesiz men, toba edip ynanan we salyh amallar işleýän soňam dogry ýolda dowam edenler üçin çäksiz bagyşlaýyjydyryn.” 83. (Musa Tur dagyna baranda): “Seni, beýle howlukmaçlyk bilen kowmuňdan daşlaşdyran nämedir eý Musa?” (diýdik. ) 84. Musa şeýle diýdi: “Olar, ynha olar edil yz ýanymda. Rabbym! Sen hoşal bolarsyň diýip gyssanyp saňa geldim.” 85. Allah, “Şübhesiz, biz senden soňra halkyňy synag etdik. Samiri olary azdyrdy (dogry ýoldan çykardy)” diýdi. 86. Bu sebäpli Musa, gahar gazap we gynançly ýagdaýda halkyna dolanyp bardy. “Eý kowmym! Rabbyňyz size gaty gowy bir wada bermänmidi? (Aýrylaşanymyzdan soňra) köp wagtmy geçdi? Ýogsa-da üstüňize Rabbyňyzdan bir gazabyň inmeginimi islediňiz we maňa beren sözüňizde durmadyňyz (we gölä çokundyňyz)?” diýdi. 87. Şeýle diýdiler: “Saňa beren sözümizden, öz islegimiz bilen dänen däldiris. Ýöne biz Müsür halkynyň gymmat bahaly şaý-seplerinden köp mykdarda dakynypdyk. Ynha şolary oda atdyk. Samiri hem edil şolar ýaly atdy. 88. Şeýlelik bilen (Samiri) olar üçin molan bir göläniň heýkelini orta ýasady. (Samiri we ynsanlary) “bu siziň ylahyňyzdyr, Musanyňam ylahydyr. Şeýle bolsa Musa, (ylahyny bärde) unutdy (we ony Turda gözlemäne gitdi)” diýdiler. 89. Olar bu heýkeliň, sözlerine garşylyk bermändigini, özlerinden hiç bir zyýany daşlaşdyryp bilmejekdigini we olara hiç bir peýdasynyň bolmajakdygyny görmezlermi? 90. Kasam bolsun! Harun olara has ozal şeýle diýipdi: “Eý kowmym! Siz munuň bilen diňeje synag edildiňiz. Dogrysy siziň Rabbyňyz diňe Rahmandyr. Şeýle bolsa maňa uýuň we buýrugyma tabyn boluň.” 91. Olaram, “Musa bize dolanyp gelýänçä gölä ybadat etmäge dowam ederis” diýdiler. 92.93. Musa: (Tur dagyndan dolanyp geleninde) şeýle diýdi: “Eý Harun! Dogry ýoldan çykanlaryny gören wagtyň maňa uýmagyňa näme päsgel boldy? Ýogsa-da buýrugyma garşy boldyňmy?” 94. Harun: “Eý enemiň ogly! Saçymy, sakalymy çekme. Şübhesiz men, Israỳyl ogullarynyň arasyny açdyň, sözüme gulak salmadyň diýmegiňden gorkdym” diýdi. 95. Musa, “Seniň derdiň nämedi heý Samiri?” diýdi. 96. Samiri şeýle diýdi: “Men olaryň görmedik zadyny gördüm. Maňa gelen ylahy ilçimiň aýak yzlaryndan owujymy dolduryp, ony erän altynyň üstüne zyňdym. Beýle etmegi maňa nebsim gowy görkezdi.” 97. Musa, “Güm bol! Artyk sen ömrüň boýunça (syrkawlap, ýaraman) “ Maňa degmek ýok!” diýersiň. Seniň üçin asla gaçyp gutulyp bilmejegiň ýene bir jezaň bar. Onsoňam şu ybadat edip duran ylahyňa bir seret! Biz ony elbetde ýakarys we ony hökman deňize sowurarys. 98. Siziň ylahyňyz diňe özünden başga hiç bir ylah bolmaýan Allahdyr. Ol ylmy bilen ähli zady gurşap alandyr. 99. Eý Muhammed! Saňa geçmişiň habarlaryndan bir bölümini şeýle habar berýäris. Şübhesiz saňa gatmyzdan bir zikir (Gurhany) berdik. 100. Kim ondan ýüz öwürse şübhesiz ol kyýamat gününde agyr bir günä ýüklener. 101. Olar şol günäniň jezasy içinde ebedi galarlar. Süra üflenjek güni bu agyr ýük olar üçin nähili erbet bir ýükdir. 102. Ol gün günäkärleri, (gözleri gorkydan doňup) göm-gök bolan ýagdaýda direlderis. 103.104. Aralarynda biri-birine “(Dünýäde) diňe on gün galdyňyz” diýip gizlin-gizlin gürleşerler. Olaryň, hakynda gürleşjek zatlaryny biz hasam gowy bileris. Şol wagt aralaryndan akly başynda bolanlary bolsa “Siz diňe bir gün galdyňyz” diýer. 105. Eý Muhammed! Saňa daglaryň (kyýamat günündäki) ýagdaýyny soraýarlar. Şeýle diý: “Rabbym olary tozaň edip sowurar.” 106. “Olaryň ýerlerini ýer bilen deň edip, boş bir meýdan halynda goýar.” 107. “Ol ýerde hiç-hili çukur, hiç-hili tümmek görmersiň.” 108. Ol gün özünden gaçyp gutulmagy mümkin bolmaýan çakylykça (Israfile) uýarlar. Sesleri, Rahmanyň mertebesi sebäpli gysylandyr. Artyk diňe pyşyrdyny eşidip bilersiň. 109. Şol gün, Rahmanyň rugsat bereni we sözünden razy bolan ynsanyndan başgasynyň şepagady (araçylygy) peýda bermez. 110. Ol, geçmişlerini we geljeklerini (dünýädäki we ahyrýetdäki ýagdaýlaryny) biler. Olaryň bilýän maglumaty bolsa, Rahmany bilmäge ýetmez. 111. Ähli ýüzler; diri, ýaradanlaryna häkim we olary gorap gözegçilik eden Allaha boýun egendir. Zulum eden hökman zyýana galandyr. 112. Kim ynanyp salyh amallar işlese ol, zalymlyga sezewar bolmakdan we alaçsyz galmakdan gorkmaz. 113. Ynha şeýdip biz ony, Arap dilinde bir Gurhany indirdik we Allaha garşy gelmekden säginsinler ýa-da olara bir duýdyryş bersin diýip, onda görkezmeleri ýekän- ýekän yzygiderli görkezdik. 114. Hakyky hökümdar bolan Allah beýikdir, mertebelidir. Saňa wahyý bilen tamamlamazyndan ozal, Gurhany okamakda howlukma. “ Rabbym ylmymy artdyr” diý. 115. Kasam bolsun! Mundan öň biz Adam ata hem (jennetdäki agajyň miwesinden iýmezligi) buýrupdyk. Ol bolsa muny ýatdan çykardy. Biz onda güýçli bir erk görmedik. 116. Hany perişdelere, “Adam ata üçin egiliň” diýipdik, Iblisden başga perişdeler derrew hormat bilen egildiler, Iblis bolsa mundan gaça durupdy. 117. Bizem şeýle diýdik: “Eý Adam Ata! Şübhesiz bu (Iblis) sen we ýan ýoldaşyň üçin bir duşmandyr. Ägä boluň, sizi jennetden çykaraýmasyn, soňra gynanarsyň.” 118. “Şübhesiz seniň üçin şol ýerde aç galmaklyk, ýalaňaç galmaklyk ýokdyr.” 119. “Şol ýerde suwsyzam galmarsyň, günüň aşagynda da galmarsyň.” 120. Ahyry şeýtan oňa was-wasy berip şeýle diýdi: “Eý Adam Ata! Saňa ebedilik agajyny we ebedi bir soltanlygy görkezeýinmi?” 121. Mundan soň olar (Adam Ata we ýan-ýoldaşy How ene) şol agajyň miwesinden iýdiler. Bu sebäpden aýyp ýerleri özlerine göründi we jennet ýapragyndan bedenlerini örtmäge başladylar. Adam Ata, Rabbyna garşy geldi we ýolundan azaşdy. 122. Soňra Rabby ony saýlady, eden tobasyny kabul etdi we oňa dogry ýoly görkezdi. 123. Allah şeýle diýdi: “Biri-biriňize duşman bolup, ähliňiz şol ýerden iniň. Eger-de tarapymdan size ýol görkeziji (kitap) barsa, kim meniň ýol görkezijime tabyn bolsa artyk ol dünýäde azmaz hem-de ahyrýetde gaýgy hasrat çekmez.” 124. “Her kim meniň zikrimden (Gurhandan) ýüz öwürse hökman oňa dünýäde kynçylyk horlyk bardyr. Biz hem ony kyýamat gününde kör edip direlderis.” 125. Olam şeýle diýer: “Rabbym! Dünýäde gözi görýän birikäm, näme üçin meni kör edip direltdiň!” 126. Allah “Hawa, şeýle. Aýatlarymyz saňa geldi we sen olary unutduň, görmezlikden geldiň. Edil şolar ýaly şu gün (kyýamatda) senem unudylýarsyň, göz nygmatyndan mahrum bolarsyň” diýer. 127. Hetdinden aşanlary we Rabbynyň aýatlaryna ynanmaýanlary ynha şeýle jezalandyrarys. Şübhesiz ahyrýet azaby hasam gazaply we ebedidir. 128. Ýurtlarynda dolanyp duranlary, özlerinden ozalky ençeme nesilleri heläk etmegimiz, olary dogry ýola salmadymy? Şübhesiz munda akly bolanlar üçin sapaklar bardyr. 129. Rabbyň tarapyndan ozaldan aýdylmadyk bir höküm we bellenen bir möhlet bolmadyk bolsady, olar hem derrew jezalandyrylardy. 130. Onda, olaryň aýdanlaryna sabyr et we günüň dogmagyndan we batmagyndan öň Rabbyňy hamd bilen ýatlap tesbih et. Gije we gündiz wagtlarynda ýatlap tesbih etseň hoşal bolarsyň. 131. Olaryň arasyndan käbirlerine, özlerini synamak üçin dünýä durmuşynyň bezegi hökmünde beren zatlarymyza gözüňi dikme! Rabbyňyň rysgaly hasam haýyrly we ebedidir. 132. Maşgalaňa namazy buýur we özüňem oňa dowam et. Senden rysgal islämizok. Saňa rysgaly-da biz berýäris. Gowy netije Allaha garşy gelmekden säginenleriňkidir. 133. Ynanmaýanlar, “ dogry aýdanlygy barada bize Rabbyndan açyk bir delil (bir gudrat) getirsedi!” diýdiler. Ozalky kitaplarda bolanlaryň aç-açan delili (bolan Gurhan) olara gelmedimi? 134. Eger-de biz olary ol Gurhandan ozal bir azap bilen heläk eden bolsadyk, hökmany suratda, “Eý Rabbymyz käşge bize bir pygamber göýbersediň we biabraý bolup, masgara bolmazdan ozal aýatlaryňa uýsadyk” diýerdiler. 135. Eý Muhammed! Şeýle diý: “ Hemmeler hem garaşýandyr, sizem garaşyň. Ýakynda kimiň dogry ýoluň eýeleri bolandygyny, kimiň dogry ýoly tapandygynam bilersiňiz!